മണ്ണിന്റെ മണമുള്ള കുഞ്ഞു തെന്നൽ
കാതിൽ പറഞ്ഞു മെല്ലെ മെല്ലെ
കണ്ണീർക്കണങ്ങൾ കാറ്റിൽ പരത്തി
വിങ്ങിക്കരഞ്ഞു ആരും കാണാതെ
എൻ ജീവന്റെ ജീവനെ കണ്ടുവോ നീ?
എൻ ഹ്യദയത്തിൻ നൊമ്പരം അറിഞ്ഞുവോ നീ
വിഷസൂക്ഷ്മ ധൂളികൾ കാറ്റിൽ പരത്തി
എന്റെ ജീവന്റെ ജീവനെ കൊല്ലരുതേ ?
ഈ ലോകം നിനക്കുള്ളതായിരിക്കാം!
എങ്കിലും ഓരോ ജീവന്റെ സ്പന്ദനവും
കേഴുന്നു നിലനിൽപ്പിനായ് നിസ്സഹായരായ്
ഇവിടത്തെ ജീവ ജാലങ്ങളെ കൊല്ലരുതേ ?
ഈ ലോക നൊമ്പരം കാണാതെ പോകരുതേ ?
അതോ നിന്റെ നാശം വിതയ്ക്കുന്നുവോ?
നീ പോയാൽ ഇവിടെ ശൂന്യമാകില്ല
വളരുവാൻ ഉണ്ടിവിടെ പുതുനാമ്പുകൾ
ഈ ലോകം കാണാത്ത സ്പന്ദനങ്ങൾ
കേഴുന്നു നിസ്സഹായരായ് ആരും കാണാതെ '
വിങ്ങുന്നു ഹൃദയങ്ങൾ ആത്മനൊമ്പരമറിയേണമേ!
