ഗണിതം/ചരിത്രം
ചരിത്രം
ബി.സി 6ആം നൂറ്റാണ്ടിനു മുന്പുതന്നെ ഭാരതീയഗണിതശാസ്ത്രം വളരേയേറെ പുരോഗതി പ്രാപിച്ചിരുന്നു.സുല്യസൂത്രങ്ങള് എന്ന ക്ഷേത്രഗണിതഗ്രന്ഥങ്ങള് എഴുതപ്പെട്ടത് ഇക്കാലത്താണ്.ഋഗ്വേദസംഹിത,തൈത്തിരീയ ബ്രാഹ്മണം തുടങ്ങിയ അതിപുരാതനഗ്രന്ഥാങ്ങളില് സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളതായിരുന്നു ഇവ.പല ജ്യാമിതീയരൂപങ്ങളെക്കുറുച്ചും അവയുടെ നിര്മ്മിതിയെക്കുറിച്ചുമെല്ലാം ഇതില് പ്രതിപാദിയ്ക്കുന്നു.വ്യത്യസ്തമായൊരു സമീപനത്തോടെ യൂക്ലിഡ് പില്ക്കാലത്ത് ഇവ വിശദീകരിയ്ക്കുന്നുണ്ട്.ജൈനമതത്തിന്റെ ആവിര്ഭാവവും ഗണിതപഠനത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.ഭാരതീയ ഗണിതശാസ്ത്രകാരന്മാര് ഗണിതസാരസംഗ്രഹം എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ കര്ത്താവായ മഹാവീരന് ശുദ്ധഗണിതത്തില് പ്രഗല്ഭനായിരുന്നു.
10 സ്ഥാനമൂല്യമുള്ള സമ്പ്രദായത്തിന് (ദശാംശസമ്പ്രദായം) പ്രാധാന്യം നല്കി.കൂടാതെ ഭാരതത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സംഭാവന പൂജ്യത്തിന്റെ കണ്ടുപിടുത്തമാണ്. ഭാരതത്തില് നിന്ന് ഗണിതവിദ്യ അറബികളിലേക്കെത്തി അവിടെ നിന്നും പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളിലേക്കെത്തി എന്നും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഭാരതത്തില് നിന്നും ലഭിച്ച ഗണിതവിദ്യക്ക് അറബികള് ഹിന്ദിസാറ്റ് എന്നായിരുന്നു വിളിച്ചിരുന്നത്.
എ.ഡി 5ആം നൂറ്റാണ്ടുമുതല്എ.ഡി16ആം നൂറ്റാണ്ടുവരെ
ഗ്രീസിലും അറബിരാജ്യങ്ങളിലും ഗണിതശാസ്ത്രത്തില് ഉണ്ടായ പുരോഗതി പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളില് ഉണര്വ്വേകി.മദ്ധ്യകാലഘട്ടങ്ങളില് ഗണിതശാസ്ത്രം ജ്യോതിഷത്തില് പ്രയോഗിയ്ക്കാനാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്. ഇറ്റാലിയന് ഗണിതശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരായ ലിയോനാര്ഡോ ഫിബനോസി,ലൂക പസോളി എന്നിവര് വ്യാപാരകാര്യങ്ങളില് ഗണിതശാസ്ത്രം പ്രയോഗിക്കാന് ശ്രദ്ധിച്ചു.അറബിക് സംഖ്യകളും അറബി-ഹിന്ദു ദശാംശസമ്പ്രദായങ്ങളുമെല്ലാം ഫിബനോസി പാശ്ചാത്യലോകത്തിന് പരിചയപ്പെടുത്തി.അനന്തശ്രേണികള് ഇക്കാലത്താണ് പഠനങ്ങള്ക്ക് വിധേയമാകുന്നത്.രണ്ടാം കൃതിയിലോ മൂന്നാം കൃതിയിലോ ഉള്ള സമവാക്യങ്ങളെ നിര്ദ്ധാരണം ചെയ്യാനുള്ള സൂത്രവാക്യം കണ്ടുപിടിക്കുകയും തുടര്ന്ന് സമ്മിശ്രസംഖ്യകള് രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.കൂടുതല് സൂക്ഷ്മമായി രേഖപ്പെടുത്താനും മനസ്സിലാക്കുന്നതിനും ചിഹ്നങ്ങള് ഉപയോഗിച്ചുതുടങ്ങിയത് 16ആം നൂറ്റാണ്ടിലാണ്.+,-,X,=,>,< ഇവയായിരുന്നു ചിഹ്നങ്ങള്.സമവാക്യങ്ങളില് ചരങ്ങള് ഉപയോഗിയ്ക്കാന് തുടങ്ങി.
എ.ഡി 16ആംനൂറ്റാണ്ടുമുതല് എ.ഡി19ആം നൂറ്റാണ്ടുവരെ
ശാസ്ത്രവിപ്ലവം നടന്ന കാലഘട്ടമാണ് 17ആം നൂറ്റാണ്ട്.ഇക്കാലത്ത് ന്യൂട്ടണ്,കെപ്ലര്,കോപ്പര് നിക്കസ്,ഗലീലിയൊ തുടങ്ങിയവര് ഗണിതശാസ്ത്രത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി തങ്ങളുടെ പഠനങ്ങള് നടത്തി.ഗലീലിയോ വ്യാഴത്തിന്റെ ഉപഗ്രഹങ്ങളെ കണ്ടെത്തി.റ്റൈക്കോ ബ്രാഹെ ഗ്രഹങ്ങളുടെ സ്ഥാനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങള് ഗണിതദത്തങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ അവതരിപ്പിച്ചു.ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യനായിരുന്ന ജോഹന്നാസ് കെപ്ലര് ഈ ദത്തങ്ങളുപയോഗിച്ച് പഠനം നടത്തുകയും ഗ്രഹചലനങ്ങളെപ്പറ്റിയുള്ള ഗണിതീയവാക്യങ്ങള് രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.റെനെ ദെക്കര്ത്തേയാണ് പരിക്രമണപഥങ്ങളെയെല്ലാം നിര്ദ്ദേശാങ്കങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ ചിത്രീകരിച്ചത്.ന്യൂട്ടണ് കലനശാസ്ത്രത്തിന് ആരംഭം കുറിയ്ക്കുകയും ലെബ്നിസ് പോഷിപ്പിയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.
ഗണിതശാസ്ത്രശാഖകള്
- അങ്കഗണിതം (Arithmethics)
- ബീജഗണിതം (Algebra)
- ക്ഷേത്രഗണിതം (ജ്യാമിതി അഥവാ രേഖാഗണിതം) (Geometry)
- സ്ഥിതിഗണിതം (Statistics)
- ത്രികോണമിതി (Trignometry)
- കലനം (Calculus)
ഗണിതശാസ്ത്രശാഖകളുടെ ആവിര്ഭാവം
മദ്ധ്യശതകങ്ങള് വരെ ഗണിതശാസ്ത്രത്തിന് 3 ശാഖകളായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്.ക്ഷേത്രഗണിതം,ബീജഗണിതം,അങ്കഗണിതം എന്നിങ്ങനെ.ക്ഷേത്രഗണിതം ഈജിപ്തിലായിരുന്നു വളര്ന്നത്. അങ്കഗണിതം ഭാരതത്തിലും.17ആം നൂറ്റാണ്ടില് റെനെ ദെക്കാര്ത്തെ ക്ഷേത്രഗണിതത്തെ ബീജഗണിതവുമായി യോജിപ്പിച്ച് വിശ്ലേഷക ജ്യാമിതിയ്ക്ക്(Analytical geometry) രൂപം നല്കി.അധികം താമസിയാതെ സമ്മിശ്ര വിശ്ലേഷണം(Complex analysis) എന്ന ഗണിതശാഖ ബീജഗണിതത്തിന്റെ അതിപ്രധാനശാഖയായി വളര്ന്നുവന്നു.ചൂതുകളിക്കാരനായ ഷെവ്ലിയര് ദ് മേരെ തനിയ്ക്ക് കളിയ്ക്കിടയില് അനുഭവപ്പെട്ട വിചിത്രപ്രതിഭാസങ്ങള്ക്ക് വ്യാഖ്യാനം തേടി ഫ്രഞ്ച് ഗണിതശാസ്ത്രജ്ഞനായ പാസ്കലിനെ സമീപിച്ചത് സംഭവ്യതാശാസ്ത്രത്തിന്(Probability theory) വഴിയൊരുക്കി.ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടില് ഇതേത്തുടര്ന്ന് ഈ ശാഖയുടെ അനുപ്രയുക്തശാഖയായി സാംഖ്യികം(Statistics) രൂപപ്പെട്ടു.
പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടില് കലനശാസ്ത്രം(Calculus) എന്ന ശാഖയുടെ ആവിര്ഭവം ഗണിതശാസ്ത്രത്തിന്റെ നാഴികക്കല്ലാണ്.സര് ഐസക് ന്യൂട്ടണും ലെബ്നീസും ചേര്ന്ന് രൂപം നല്കിയ ഈ ശാഖയെ ബെര്ണൗലി വികസിപ്പിച്ചു.പത്തൊന്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മദ്ധ്യകാലഘട്ടത്തോടടുത്ത് ആവിര്ഭവിച്ച പ്രധാനപ്പെട്ട ഒന്ന് ഗണിതാപഗ്രഥനം(Mathematical analysis) ആയിരുന്നു.യൂക്ലിഡേതര ക്ഷേത്രഗണിതം(Non-Eucledian geometry) ,ആധുനിക ബീജഗണിതം(Modern algebra) ഇവ രംഗപ്രവേശം ചെയ്തതും ഇക്കാലത്താണ്.
പ്രയുക്ത,ശുദ്ധ ഗണിതശാസ്ത്രം
പ്രയുക്തഗണിതശാസ്ത്രത്തേക്കാള് ഗഹനം ശുദ്ധഗണിതശാസ്ത്രം ആണ്.ശുദ്ധഗണിതശാസ്ത്രം സംഖ്യകള്ക്ക് പകരം പ്രതീകങ്ങളുപയോഗിച്ച് സിദ്ധാന്തങ്ങളും സര്വ്വസാധാരണയായി അംഗീകരിയ്ക്കപ്പെടുന്ന രീതിയില് അവയുടെ തെളിവുകളും ആണ് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത്.ജി.എച്ച്.ഹാര്ഡി ഈ മേഖലയില് പ്രധാനിയാണ്.1800നോടടുത്താണ് ഈ മേഖലയില് പുരോഗതിയുണ്ടായത്.തെളിവുകളും വിശ്ലേഷണവുമെല്ലാം ഉപയോഗിച്ചുതുടങ്ങിയ കാലഘട്ടമായിരുന്നു ഇത്.തെളിവുകള് ഫലത്തോടൊപ്പമോ അതിനേക്കാളുപരിയായോ ശ്രദ്ധിയ്ക്കപ്പെടാന് തുടങ്ങി.തെളിവുകളുടെ പ്രാധാന്യം അവയുടെ സംക്ഷിപ്തവും ലാളിത്യത്തിലും അടങ്ങിയിരിയ്ക്കുന്നു.ബെര്ണാര്ഡ് റസ്സല് ഇതേക്കുറിച്ച് പരാമര്ശിയ്ക്കുന്നുണ്ട്.
പേരുസൂചിപ്പിയ്ക്കും പോലെത്തന്നെ പ്രായോഗികതലത്തിലാണ് പ്രയുക്തഗണിതശാസ്ത്രത്തിന് പ്രാധാന്യം.ധനതത്വശാസ്ത്രം,ഭൗതിക ശാസ്ത്രം തുടങ്ങിയവയിലെല്ലാം ഈ ശാഖ പ്രയോഗിയ്ക്കുന്നുണ്ട്.പ്രയുക്തഗണിതശാസ്ത്രമാണ് ശുദ്ധഗണിതശാസ്ത്രത്തേക്കാള് പഴക്കം അവകാശപ്പെടുന്നത്.മറ്റുശാഖകളോടൊപ്പം വികസിച്ചുവന്ന ഈ ശാഖ അവയെ കൂടുതല് അടിസ്ഥാനമാക്കാനാണ് ഉപയോഗിച്ചത്.
ഭാരതീയ ഗണിത ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാര്
|
AD 1800 നു ശേഷം |