Schoolwiki സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്
|
|
| വരി 4: |
വരി 4: |
| }} | | }} |
| <p><br> | | <p><br> |
| മൃഗങ്ങളെയും പ്രകൃതിയുടെയും നശിപ്പിച്ച് അവരുടെ രക്തം ഊറ്റിക്കുടിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ അവൻ യാതൊരു ദയാ ദാക്ഷിണ്യവും കൂടാതെ മൃഗങ്ങളെയും പക്ഷികളെയും എന്തിന് ചെടികളെ പോലും കൂട്ടിലിട്ട് വളർത്തുന്നു അനു എന്നാൽ ആ മനുഷ്യരാണെന്ന് നമ്മൾ ഒട്ടുംതന്നെ വിചാരിച്ചുകാണില്ല ഒരിക്കലും നമ്മളും നമ്മുടെ കൂടെ കഴിയേണ്ടി വരുമെന്ന പ്രിയപ്പെട്ടവരെ കാണാനാവാതെ അതെ ഇത് എഴുതിയപ്പോൾ പന്നിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി അവൾ തൻറെ മനസ്സിലെ പശ്ചാത്താപത്തോടെ നേർച്ച രൂപം നൽകി കി കി ആ നീർച്ചാൽ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് അവളിലേക്ക് ഒഴുകിയിറങ്ങി ആ കവിളുകളിൽ അത് ശൈത്യകാലത്തെ തണുപ്പുണ്ടായിരുന്നു അത് ഒരു പർവ്വതനിരയുടെ രൂപം പ്രാപിച്ചത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി തണുത്തുറഞ്ഞ പർവ്വതനിരകളിൽ പശ്ചാത്താപം പശ്ചാത്താപ ത്തിൻറെ ചൂടു നീർച്ചാൽ ഒഴുകി നീങ്ങി അങ്ങി പെട്ടെന്ന് വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം അവളുടെ കാതുകളിൽ പതിച്ചു അവളുടെ ശരീരം പരക്കെ ചൂട് വ്യാപിച്ചു ജീവനോടെ തന്നെ ദഹിപ്പിച്ച തുടങ്ങിയിരിക്കു ഇന്നും ഉം ഉം എന്നവൾ അവൾ മനസ്സിലാക്കി ഡോക്ടർ അകത്തേക്ക് കടന്നു നേരിയ കാൽവെപ്പുകൾ ഓടെ കൊറോണ ക്കെതിരെ ആരെ ഉള്ള സുരക്ഷാകവചം ധൈര്യത്തിൽ അയാൾ ആ മുറിക്കകത്ത് പ്രവേശിച്ചു ചു ചു ഡോക്ടർ അവളോട് ചേച്ചിയുടെ മരണവാർത്ത പറഞ്ഞു അത് അവൾ ഫുൾ ഫുൾ കൊണ്ടെങ്കിലും ഉം ഉം ഹൃദയത്തിൻറെ ഫുൾ തലങ്ങളിൽ സ്നേഹത്തിൻറെ ആർദ്രതയുടെ ആഴമേറിയ മുറിവ് ഉടലെടുത്തു തു ആ മുറി വിന്ടെ നീറ്റൽ ഓരോ നിമിഷത്തിലും തീവ്രത ഏറിവന്നു അവൾ പതിയെ ഓർമകളുടെ ഓളങ്ങളിൽ സഞ്ചരിച്ചു തുടങ്ങി ചേച്ചിയുടെ കുഞ്ഞാവ യായ കുഞ്ഞു കുട്ടിയെ കാണാനായിരുന്നു കനി വിദേശത്തുനിന്നും എത്തിച്ചേർന്നത് വിമാനത്താവളത്തിലെ ലെ ആരോഗ്യ ഉദ്യോഗസ്ഥർ അവളെ പരിശോധിച്ചു രോഗം സ്ഥിരീകരിച്ചിട്ടില്ല എങ്കിലും വീട്ടിൽ കഴിയണം എന്ന് നിർദ്ദേശിച്ചു ചു ജീവിതത്തിൽ ഒറ്റപ്പെടൽ മാത്രം സമ്മാനമായി ലഭിച്ചു അച്ഛനമ്മമാർ ചെറുപ്പത്തിലെ മരിച്ചു ഭൂമിയോട് അലിഞ്ഞു ചേർന്നപ്പോൾ തൻറെ ചേച്ചിയും കുഞ്ഞുട്ടി ടി കൊറോണഎന്ന മഹാവിപത്തിനെ പൊരുതി പരാജയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു അവർ മണ്ണിനോട് അലിയാൻ ഭൂമിയോട് അടുക്കാൻ തയ്യാറാകുന്നു അനു അനു ഇപ്പോൾ ദാ താനും എന്നും താൻ വീട്ടിൽ ഒറ്റപ്പെട്ട അപ്പോൾ കുഞ്ഞുട്ടിയുടെ ചിരിയും കുസൃതിയും മനസ്സിൽ അലയടിച്ച ദുർബല നിമിഷത്തിൽ അവൾ കുഞ്ഞുട്ടി യെ കാണാനായി യാത്ര പുറപ്പെട്ടു ആയി ആയി താൻ അവർക്ക് കാലായി ഭവിക്കുമെന്ന് അവൾ ഇല്ല തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല ഇല്ല കനി കുഞ്ഞു കുട്ടിയെ വാരിയെടുത്ത് മടിയിലിരുത്തി കൊഞ്ചിച്ചു അവൾക്ക് വാത്സല്യത്തോടെയും സ്നേഹത്തിൻറെ യും ഉമ്മ നൽകി ചേച്ചിയും എതിരു നിന്നില്ല ഇല്ല കാ നി വിദേശത്തുനിന്നും വന്നതാണെങ്കിലും അവൾ അത് കാര്യമായി എടുത്തില്ല ചേച്ചിയുടെ സ്നേഹത്തിൻറെ യും തൻറെ അമിത വിശ്വാസത്തെയും ഭവിഷ്യത്ത് ഇത്ര ര ത്ര വേദനാജനകമാണെന്ന് അവളും പൊട്ടും ഉം ഉം ഉം ഒട്ടും വിചാരിച്ചില്ല അവളുടെ അവളുടെ തല വേദന മൂർച്ഛിച്ചു ദൈവം നല്കുന്ന ശിക്ഷയായി അവൾ അതിനെ കരുതി അവൾ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത് താൻ എത്രയും വേഗം മരണം മരണം എന്നാണ് ശരീരമാകെ തളരുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു ടു മരണതുല്യമായ വേദന അവൾ അത് അനുഭവിച്ചത് അവർക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്നതായി തോന്നി ഒപ്പം ചുമരുകളും കൂടെ വേദനയും ഒറ്റപ്പെടലും പോരാതെ മുക്കിൽ പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു തൻറെ ശരീരത്തെ ചൂട് വിഴുങ്ങുന്ന ഉണ്ടെങ്കിലും വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവൾ തൻറെ കുഞ്ഞു കുട്ടിക്ക് നൽകിയ കളിപ്പാട്ടം നെഞ്ചോട് അടുപ്പിച്ചു അവളുടെ ശരീരം ആകെ തണുപ്പ് പിടിച്ചെടുത്തു മരണത്തിൻറെ തണുപ്പ് അവളെ മണ്ണിനോട് അടുപ്പിച്ച് അപ്പോഴും അവൾ കളിപ്പാട്ടത്തിലെ വിട്ടുകൊടുക്കാതെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു കൊറോണ ഒരു ജീവൻ കൂടി എടുത്തു പ്രകൃതിയെ നശിപ്പിക്കുന്ന വർ നശിപ്പിക്കുന്ന വർക്കും കും പ്രകൃതിയെ മനസ്സിലാക്കാത്ത വർക്കും കൊറോണ ബാലനായി ഭവിക്കുന്നു കനിയുടെ ശരീരവും ഭൂമിയോട് അലിഞ്ഞു | | "മൃഗങ്ങളെയും പ്രകൃതിയെയും നശിപ്പിച്ച് അവരുടെ രക്തം ഊറ്റിക്കുടിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ. അവൻ യാതൊരു ദയാദാക്ഷിണ്യവും കൂടാതെ മൃഗങ്ങളെയും പക്ഷികളെയും എന്തിന് ചെടികളെപോലും കൂട്ടിലിട്ട് വളർത്തുന്നു. എന്നാൽ ആ മനുഷ്യരായ നമ്മൾ ഒട്ടുംതന്നെ വിചാരിച്ചുകാണില്ല ഒരിക്കൽ നമ്മളും നമ്മുടെ കൂട്ടിൽ കഴിയേണ്ടി വരുമെന്ന്, പ്രിയപ്പെട്ടവരെ കാണാനാവാതെ". ഇത് എഴുതിയപ്പോൾ കനിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. അവൾ തന്റെ മനസ്സിലെ പശ്ചാത്താപത്തിന്റെ നീർച്ചാലിന് രൂപം നൽകി. ആ നീർച്ചാൽ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് കവിളിലേക്ക് ഒഴുകിയിറങ്ങി. ആ കവിളുകളിൽ അതിശൈത്യകാലത്തെ തണുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അത് ഒരു പർവ്വതനിരയുടെ രൂപം പ്രാപിച്ചത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. തണുത്തുറഞ്ഞ പർവ്വതനിരകളിൽ പശ്ചാത്താപത്തിന്റെ ചൂടു നീർച്ചാൽ ഒഴുകി നീങ്ങി. |
| | പെട്ടെന്ന് വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം അവളുടെ കാതുകളിൽ പതിച്ചു. അവളുടെ ശരീരം പരക്കെ ചൂട് വ്യാപിച്ചു. ജീവനോടെ തന്നെ ദഹിപ്പിച്ച് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്നവൾ മനസ്സിലാക്കി. ഡോക്ടർ അകത്തേക്ക് കടന്നു. നേരിയ കാൽവെപ്പുകളോടെ കൊറോണക്കെതിരെ ഉള്ള സുരക്ഷാകവചത്തിന്റെ ധൈര്യത്തിൽ അയാൾ ആ മുറിക്കകത്ത് പ്രവേശിച്ചു. ഡോക്ടർ അവളോട് ചേച്ചിയുടെ മരണവാർത്ത പറഞ്ഞു. അത് അവൾ ഉൾക്കൊണ്ടെങ്കിലും ഹൃദയത്തിന്റെ ഉൾതലങ്ങളിൽ സ്നേഹത്തിന്റെ, ആർദ്രതയുടെ ആഴമേറിയ മുറിവ് ഉടലെടുത്തു. ആ മുറിവിന്റെ നീറ്റൽ ഓരോ നിമിഷത്തിലും തീവ്രത ഏറിവന്നു. അവൾ പതിയെ ഓർമകളുടെ ഓളങ്ങളിൽ സഞ്ചരിച്ചു തുടങ്ങി. |
| | ചേച്ചിയുടെ കുഞ്ഞാവയായ കുഞ്ഞൂട്ടിയെ കാണാനായിരുന്നു കനി വിദേശത്തുനിന്നും എത്തിച്ചേർന്നത്. വിമാനത്താവളത്തിലെ ആരോഗ്യ ഉദ്യോഗസ്ഥർ അവളെ പരിശോധിച്ചു. രോഗം സ്ഥിരീകരിച്ചിട്ടില്ല, എങ്കിലും വീട്ടിൽ കഴിയണം എന്ന് നിർദ്ദേശിച്ചു. ജീവിതത്തിൽ ഒറ്റപ്പെടൽ മാത്രം സമ്മാനമായി ലഭിച്ചു അച്ഛനമ്മമാർ ചെറുപ്പത്തിലെ മരിച്ചു ഭൂമിയോട് അലിഞ്ഞു ചേർന്നു ഇപ്പോൾ തന്റെ ചേച്ചിയും കുഞ്ഞൂട്ടിയും കൊറോണ എന്ന മഹാവിപത്തിനോട് പൊരുതി പരാജയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അവർ മണ്ണിനോട് അലിയാൻ, ഭൂമിയോട് അടുക്കാൻ തയ്യാറാകുന്നു. ഇപ്പോൾ ദാ താനും. |
| | താൻ വീട്ടിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടപ്പോൾ, കുഞ്ഞൂട്ടിയുടെ ചിരിയും കുസൃതിയും മനസ്സിൽ അലയടിച്ച ദുർബല നിമിഷത്തിൽ, അവൾ കുഞ്ഞൂട്ടിയെ കാണാനായി യാത്ര പുറപ്പെട്ടു. പക്ഷേ താൻ അവർക്ക് കാലായി ഭവിക്കുമെന്ന് അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല. കനി കുഞ്ഞൂട്ടിയെ വാരിയെടുത്ത് മടിയിലിരുത്തി കൊഞ്ചിച്ചു. അവൾക്ക് വാത്സല്യത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും ഉമ്മ നൽകി. ചേച്ചിയും എതിരു നിന്നില്ല . കനി വിദേശത്തുനിന്നും വന്നതാണെങ്കിലും അവൾ അത് കാര്യമായി എടുത്തില്ല. ചേച്ചിയുടെ സ്നേഹത്തിന്റെയും തന്റെ അമിത വിശ്വാസത്തിന്റെയും ഭവിഷ്യത്ത് ഇത്ര വേദനാജനകമാണെന്ന് അവളും ഒട്ടും വിചാരിച്ചില്ല. അവളുടെ തലവേദന മൂർച്ഛിച്ചു. ദൈവം നല്കുന്ന ശിക്ഷയായി അവൾ അതിനെ കരുതി. അവൾ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത് താൻ എത്രയും വേഗം മരണം വരിക്കണം എന്നാണ്. ശരീരമാകെ തളരുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. മരണതുല്യമായ വേദന അവൾ അനുഭവിച്ചു. അവൾക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്നതായി തോന്നി. ചുറ്റും ചുമരുകളും കൂടെ വേദനയും ഒറ്റപ്പെടലും, പോരാതെ മൂക്കിൽ ട്യൂബുകളും ഘടിപ്പിച്ചിരുന്നു. തന്റെ ശരീരത്തെ ചൂട് വിഴുങ്ങുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവൾ തന്റെ കുഞ്ഞൂട്ടിക്ക് നൽകിയ കളിപ്പാട്ടം നെഞ്ചോട് അടുപ്പിച്ചു. അവളുടെ ശരീരം ആകെ തണുപ്പ് പിടിച്ചെടുത്തു, മരണത്തിന്റെ തണുപ്പ്. അവളെ മണ്ണിനോട് അടുപ്പിച്ചപ്പോഴും അവൾ കളിപ്പാട്ടം വിട്ടുകൊടുക്കാതെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു. |
| | കൊറോണ ഒരു ജീവൻ കൂടി എടുത്തു. പ്രകൃതിയെ നശിപ്പിക്കുന്നവർക്കും പ്രകൃതിയെ മനസ്സിലാക്കാത്തവർക്കും കൊറോണ കാലനായി ഭവിക്കുന്നു. കനിയുടെ ശരീരവും ഭൂമിയോട് അലിഞ്ഞു. |
| <br> | | <br> |
| {{BoxBottom1 | | {{BoxBottom1 |
| വരി 15: |
വരി 19: |
| | ഉപജില്ല= തലവടി | | | ഉപജില്ല= തലവടി |
| | ജില്ല= ആലപ്പുഴ | | | ജില്ല= ആലപ്പുഴ |
| | തരം= ലേഖനം | | | തരം= കഥ |
| | color= 1 | | | color= 1 |
| }} | | }} |
16:12, 15 ഏപ്രിൽ 2020-നു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന രൂപം
ഉറവിടം
"മൃഗങ്ങളെയും പ്രകൃതിയെയും നശിപ്പിച്ച് അവരുടെ രക്തം ഊറ്റിക്കുടിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ. അവൻ യാതൊരു ദയാദാക്ഷിണ്യവും കൂടാതെ മൃഗങ്ങളെയും പക്ഷികളെയും എന്തിന് ചെടികളെപോലും കൂട്ടിലിട്ട് വളർത്തുന്നു. എന്നാൽ ആ മനുഷ്യരായ നമ്മൾ ഒട്ടുംതന്നെ വിചാരിച്ചുകാണില്ല ഒരിക്കൽ നമ്മളും നമ്മുടെ കൂട്ടിൽ കഴിയേണ്ടി വരുമെന്ന്, പ്രിയപ്പെട്ടവരെ കാണാനാവാതെ". ഇത് എഴുതിയപ്പോൾ കനിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. അവൾ തന്റെ മനസ്സിലെ പശ്ചാത്താപത്തിന്റെ നീർച്ചാലിന് രൂപം നൽകി. ആ നീർച്ചാൽ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് കവിളിലേക്ക് ഒഴുകിയിറങ്ങി. ആ കവിളുകളിൽ അതിശൈത്യകാലത്തെ തണുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അത് ഒരു പർവ്വതനിരയുടെ രൂപം പ്രാപിച്ചത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. തണുത്തുറഞ്ഞ പർവ്വതനിരകളിൽ പശ്ചാത്താപത്തിന്റെ ചൂടു നീർച്ചാൽ ഒഴുകി നീങ്ങി.
പെട്ടെന്ന് വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം അവളുടെ കാതുകളിൽ പതിച്ചു. അവളുടെ ശരീരം പരക്കെ ചൂട് വ്യാപിച്ചു. ജീവനോടെ തന്നെ ദഹിപ്പിച്ച് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്നവൾ മനസ്സിലാക്കി. ഡോക്ടർ അകത്തേക്ക് കടന്നു. നേരിയ കാൽവെപ്പുകളോടെ കൊറോണക്കെതിരെ ഉള്ള സുരക്ഷാകവചത്തിന്റെ ധൈര്യത്തിൽ അയാൾ ആ മുറിക്കകത്ത് പ്രവേശിച്ചു. ഡോക്ടർ അവളോട് ചേച്ചിയുടെ മരണവാർത്ത പറഞ്ഞു. അത് അവൾ ഉൾക്കൊണ്ടെങ്കിലും ഹൃദയത്തിന്റെ ഉൾതലങ്ങളിൽ സ്നേഹത്തിന്റെ, ആർദ്രതയുടെ ആഴമേറിയ മുറിവ് ഉടലെടുത്തു. ആ മുറിവിന്റെ നീറ്റൽ ഓരോ നിമിഷത്തിലും തീവ്രത ഏറിവന്നു. അവൾ പതിയെ ഓർമകളുടെ ഓളങ്ങളിൽ സഞ്ചരിച്ചു തുടങ്ങി.
ചേച്ചിയുടെ കുഞ്ഞാവയായ കുഞ്ഞൂട്ടിയെ കാണാനായിരുന്നു കനി വിദേശത്തുനിന്നും എത്തിച്ചേർന്നത്. വിമാനത്താവളത്തിലെ ആരോഗ്യ ഉദ്യോഗസ്ഥർ അവളെ പരിശോധിച്ചു. രോഗം സ്ഥിരീകരിച്ചിട്ടില്ല, എങ്കിലും വീട്ടിൽ കഴിയണം എന്ന് നിർദ്ദേശിച്ചു. ജീവിതത്തിൽ ഒറ്റപ്പെടൽ മാത്രം സമ്മാനമായി ലഭിച്ചു അച്ഛനമ്മമാർ ചെറുപ്പത്തിലെ മരിച്ചു ഭൂമിയോട് അലിഞ്ഞു ചേർന്നു ഇപ്പോൾ തന്റെ ചേച്ചിയും കുഞ്ഞൂട്ടിയും കൊറോണ എന്ന മഹാവിപത്തിനോട് പൊരുതി പരാജയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അവർ മണ്ണിനോട് അലിയാൻ, ഭൂമിയോട് അടുക്കാൻ തയ്യാറാകുന്നു. ഇപ്പോൾ ദാ താനും.
താൻ വീട്ടിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടപ്പോൾ, കുഞ്ഞൂട്ടിയുടെ ചിരിയും കുസൃതിയും മനസ്സിൽ അലയടിച്ച ദുർബല നിമിഷത്തിൽ, അവൾ കുഞ്ഞൂട്ടിയെ കാണാനായി യാത്ര പുറപ്പെട്ടു. പക്ഷേ താൻ അവർക്ക് കാലായി ഭവിക്കുമെന്ന് അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല. കനി കുഞ്ഞൂട്ടിയെ വാരിയെടുത്ത് മടിയിലിരുത്തി കൊഞ്ചിച്ചു. അവൾക്ക് വാത്സല്യത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും ഉമ്മ നൽകി. ചേച്ചിയും എതിരു നിന്നില്ല . കനി വിദേശത്തുനിന്നും വന്നതാണെങ്കിലും അവൾ അത് കാര്യമായി എടുത്തില്ല. ചേച്ചിയുടെ സ്നേഹത്തിന്റെയും തന്റെ അമിത വിശ്വാസത്തിന്റെയും ഭവിഷ്യത്ത് ഇത്ര വേദനാജനകമാണെന്ന് അവളും ഒട്ടും വിചാരിച്ചില്ല. അവളുടെ തലവേദന മൂർച്ഛിച്ചു. ദൈവം നല്കുന്ന ശിക്ഷയായി അവൾ അതിനെ കരുതി. അവൾ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത് താൻ എത്രയും വേഗം മരണം വരിക്കണം എന്നാണ്. ശരീരമാകെ തളരുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. മരണതുല്യമായ വേദന അവൾ അനുഭവിച്ചു. അവൾക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്നതായി തോന്നി. ചുറ്റും ചുമരുകളും കൂടെ വേദനയും ഒറ്റപ്പെടലും, പോരാതെ മൂക്കിൽ ട്യൂബുകളും ഘടിപ്പിച്ചിരുന്നു. തന്റെ ശരീരത്തെ ചൂട് വിഴുങ്ങുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവൾ തന്റെ കുഞ്ഞൂട്ടിക്ക് നൽകിയ കളിപ്പാട്ടം നെഞ്ചോട് അടുപ്പിച്ചു. അവളുടെ ശരീരം ആകെ തണുപ്പ് പിടിച്ചെടുത്തു, മരണത്തിന്റെ തണുപ്പ്. അവളെ മണ്ണിനോട് അടുപ്പിച്ചപ്പോഴും അവൾ കളിപ്പാട്ടം വിട്ടുകൊടുക്കാതെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു.
കൊറോണ ഒരു ജീവൻ കൂടി എടുത്തു. പ്രകൃതിയെ നശിപ്പിക്കുന്നവർക്കും പ്രകൃതിയെ മനസ്സിലാക്കാത്തവർക്കും കൊറോണ കാലനായി ഭവിക്കുന്നു. കനിയുടെ ശരീരവും ഭൂമിയോട് അലിഞ്ഞു.
|
