"ജി.എച്ച്.എസ്.എസ്.മാതമംഗലം/അക്ഷരവൃക്ഷം/കൊറോണ: കാലത്തിന്റെ മുന്നറിയിപ്പ്" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

Schoolwiki സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്
('{{BoxTop1 | തലക്കെട്ട്= കൊറോണ: കാലത്തിന്റെ മുന്നറിയ...' താൾ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു)
 
No edit summary
വരി 2: വരി 2:
| തലക്കെട്ട്=  കൊറോണ: കാലത്തിന്റെ മുന്നറിയിപ്പ്      <!-- തലക്കെട്ട് - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം കവിതയുടെ തലക്കെട്ട് നൽകുക -->
| തലക്കെട്ട്=  കൊറോണ: കാലത്തിന്റെ മുന്നറിയിപ്പ്      <!-- തലക്കെട്ട് - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം കവിതയുടെ തലക്കെട്ട് നൽകുക -->
| color= 2        <!-- color - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
| color= 2        <!-- color - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
}}
}}<center> <poem>കാലം കൊതിച്ചതൊ?
വിശ്വം മറുമൊഴിയായ് കാത്തു വച്ചതൊ
മാനുഷജീവിതഗതിയുടെ താളം
നിശ്ചലമായി കുറിച്ച മഹാമാരിയെ?
 
നഗ്നമാം മിഴികൾക്ക് കീഴടങ്ങാതെ
ഔഷധക്കൂട്ടിലുമൊത്തുചേരാതെ
ദ്രുതഗതിയിലൊരായിരമായി വൈറസുകൾ
പെരുകിയുയരുന്നു മർത്ത്യമേനിയിൽ.
 
കെണിയിൽ കുരുങ്ങി ശ്വാസകോശവും
കഠിനമായ് വലിച്ചുന്തിയകറ്റുന്നു പ്രാണവായു
ഉയിരിന്നായി തുടിക്കുമീ ഹൃദയം
കോവിഡിന്നാഗമനത്തിൽ സ്പന്ദനമേറ്റു നിൽപ്പൂ.
 
വായടച്ചീടുന്നു തൂവാലകൾ കൈകൾ
തൊട്ടുരുമ്മി കഴുകീടുന്നു പലവിധം
മാനവർ തമ്മിലരികെ നിൽക്കാതെ
കുശലം പറയാതെ യാത്രകൾ ചെയ്യാതെ
സന്ദേഹമുയരുമിമകൾക്കിരകളായീടുന്നു.
 
ഏകതയുടെ തിരികൾ തെളിയി-
ച്ചടച്ചിട്ട മുറികൾക്കുള്ളിൽ
നോവിന്റെ കടൽത്തീരത്തനങ്ങാതെ
ജാഗരൂപരായിരിപ്പുറപ്പിക്കുന്നു നാം.
 
ദിനം പ്രതിയുയരുന്നു രോഗികൾ
അങ്കകളരിയിൽ മരിച്ചു വീഴുന്നു മാനവർ
ഇന്ന് ലോകമാകെ നിശ്ചലം
നിശബ്ദതയുടെ ഇരുണ്ട ഗോളത്തിനുള്ളിൽ
ഉയിർ തേടിയലയുന്ന കോലങ്ങളാകുന്നു നാം.
 
വിയർപ്പുനീരൊഴുകുന്ന പകലുകൾ
ഉറക്കമൊഴിയുന്ന രാത്രികൾ
കടമെടുത്തു പൊരുതുന്നു കഠിനമായ്
ഭൂമിയിലുണരും മാലാഖമാരും
കാക്കിക്കുള്ളിലെ വിശുദ്ധ മനസ്സും
പ്രാർഥനയുടെ ശാന്തിയിൽ നാമേവരും
ഈ യുദ്ധത്തിൽ ധീരരായ് മാറുവാൻ.
 
മാനവകുലത്തിന്നു വിനാശമായി മാറുവാൻ
മാനവ സ്വാർഥതയ്ക്ക് വിരാമമിടുവാൻ
ദുഷ്ക്രിയകളുടെ കാലനായ് മാറുവാൻ
കാലം കരുതിവച്ചൊരായുധമൊ ഈ കൊറോണ
 
ഒത്തൊരുമയുടെ ശക്തിയിൽ
പ്രതീക്ഷകൾ നൽകുവാൻ
വീണ്ടുമൊരരുണോദയത്തിനായി‍
കാത്തിരിക്കാം നമുക്ക് ജാഗ്രതയോടെ</center> </poem>

12:10, 15 ഏപ്രിൽ 2020-നു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന രൂപം

കൊറോണ: കാലത്തിന്റെ മുന്നറിയിപ്പ്

കാലം കൊതിച്ചതൊ?
വിശ്വം മറുമൊഴിയായ് കാത്തു വച്ചതൊ
മാനുഷജീവിതഗതിയുടെ താളം
നിശ്ചലമായി കുറിച്ച മഹാമാരിയെ?

നഗ്നമാം മിഴികൾക്ക് കീഴടങ്ങാതെ
ഔഷധക്കൂട്ടിലുമൊത്തുചേരാതെ
ദ്രുതഗതിയിലൊരായിരമായി വൈറസുകൾ
പെരുകിയുയരുന്നു മർത്ത്യമേനിയിൽ.

കെണിയിൽ കുരുങ്ങി ശ്വാസകോശവും
കഠിനമായ് വലിച്ചുന്തിയകറ്റുന്നു പ്രാണവായു
ഉയിരിന്നായി തുടിക്കുമീ ഹൃദയം
കോവിഡിന്നാഗമനത്തിൽ സ്പന്ദനമേറ്റു നിൽപ്പൂ.

വായടച്ചീടുന്നു തൂവാലകൾ കൈകൾ
തൊട്ടുരുമ്മി കഴുകീടുന്നു പലവിധം
മാനവർ തമ്മിലരികെ നിൽക്കാതെ
കുശലം പറയാതെ യാത്രകൾ ചെയ്യാതെ
സന്ദേഹമുയരുമിമകൾക്കിരകളായീടുന്നു.

ഏകതയുടെ തിരികൾ തെളിയി-
ച്ചടച്ചിട്ട മുറികൾക്കുള്ളിൽ
നോവിന്റെ കടൽത്തീരത്തനങ്ങാതെ
ജാഗരൂപരായിരിപ്പുറപ്പിക്കുന്നു നാം.

ദിനം പ്രതിയുയരുന്നു രോഗികൾ
അങ്കകളരിയിൽ മരിച്ചു വീഴുന്നു മാനവർ
ഇന്ന് ലോകമാകെ നിശ്ചലം
നിശബ്ദതയുടെ ഇരുണ്ട ഗോളത്തിനുള്ളിൽ
ഉയിർ തേടിയലയുന്ന കോലങ്ങളാകുന്നു നാം.

വിയർപ്പുനീരൊഴുകുന്ന പകലുകൾ
ഉറക്കമൊഴിയുന്ന രാത്രികൾ
കടമെടുത്തു പൊരുതുന്നു കഠിനമായ്
ഭൂമിയിലുണരും മാലാഖമാരും
കാക്കിക്കുള്ളിലെ വിശുദ്ധ മനസ്സും
പ്രാർഥനയുടെ ശാന്തിയിൽ നാമേവരും
ഈ യുദ്ധത്തിൽ ധീരരായ് മാറുവാൻ.

മാനവകുലത്തിന്നു വിനാശമായി മാറുവാൻ
മാനവ സ്വാർഥതയ്ക്ക് വിരാമമിടുവാൻ
ദുഷ്ക്രിയകളുടെ കാലനായ് മാറുവാൻ
കാലം കരുതിവച്ചൊരായുധമൊ ഈ കൊറോണ

ഒത്തൊരുമയുടെ ശക്തിയിൽ
പ്രതീക്ഷകൾ നൽകുവാൻ
വീണ്ടുമൊരരുണോദയത്തിനായി‍

കാത്തിരിക്കാം നമുക്ക് ജാഗ്രതയോടെ