"ജി യു പി എസ് അരവ‍ഞ്ചാൽ/അക്ഷരവൃക്ഷം/ഉണ്ണിക്കുട്ടന്റെ തിരോധാനം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

<p>    കോവിസ്19 സമൂഹ വ്യാപനം തടയുന്നതിനായി സർക്കാർ പുറപ്പെടുവിച്ച നിർദ്ദേശങ്ങൾ നിലവിൽ ഉള്ളതിനാൽ വീടിന് പുറത്തിറങ്ങാതെ കഴിഞ്ഞുകൂടുകയായിരുന്നു. ദിവസം15 കഴിഞ്ഞു.       

ഉണ്ണിക്കുട്ടന് വല്ലാത്ത മടുപ്പ്തോന്നിതുടങ്ങിയിരുന്നു. കളിയിടങ്ങളിൽ കൂട്ടുകാരുടെ ആരവം കേൾക്കാൻ കൊതിയായി, ക്രിക്കറ്റും , ഫുട്‌ബോളും , കളിച്ച് ദിവസങ്ങളായി.. വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥത. ആകെയുള്ള സമാധാനം അനിയത്തി കുട്ടിയുമായി അല്ലറചില്ലറ കുരുത്തക്കേടുകൾ ഒപ്പിക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഒരു സുഖം മാത്രം. സമയം 5 മണി.മടുപ്പു തോന്നിയ നിമിഷം, അമ്മയുടെ കണ്ണ് വെട്ടിച്ച് പുറത്തേക്ക് ഒന്നിറങ്ങി. വെറുതെ കുറച്ച് ദൂരം നടക്കുകയായിരുന്നു ലക്ഷ്യം. കുറച്ച് ദൂരം പിന്നിട്ടപ്പോൾ ദൂരെ നിന്ന് അയൽക്കാരനായ കുഞ്ഞിരാമേട്ടൻ എതിർ ദിശയിൽ നടന്നു വരുന്നത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടപ്പോൾ , അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി നൽകാൻ വിസമ്മതം തോന്നിയതിനാൽ അടുത്തുള്ള മതിലിന് പിന്നിൽ ഒളിച്ചു. പിന്നീട് അദ്ദേഹം നടന്നുനീങ്ങിയതിനു ശേഷം വീണ്ടും വഴിയിലിറങ്ങി . കുറച്ച്  കൂടി നടന്നപ്പോൾ ഇടവഴിയും കഴിഞ്ഞ് റോഡിലെത്തി. പിന്നീട് ഇടത്തോട്ടോ വലത്തോട്ടോ? ഇടത്തോട്ടു തിരഞ്ഞാൽ ടൗൺ ആണ് . മറ്റുള്ളവരെ അഭിസംഭോധന ചെയ്യേണ്ടിവരും. അതുകൊണ്ട് വലത്തോട്ട് തന്നെ നടന്നു. കിളിക്കൂട്ടിൽ നിന്ന് സ്വതന്ത്രമായ തത്തയുടെ ആവേശമായിരുന്നു. ദൂരം പിന്നിട്ടത് അറിഞ്ഞേയില്ല. വിജനമായ റോഡിലൂടെ കുറെ ദൂരം നടന്നു. ഇരുഭാഗങ്ങളും പൊന്തക്കാടുകൾ നിറഞ്ഞ പ്രദേശം. ദൂരെ നിന്ന് സൈറൺ മുഴക്കി വരുന്ന പോലീസ് വാഹനം വരുന്നത് കണ്ട അവന്റെ മനസിൽ ആധി പടർന്നു ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ പൊന്തക്കാടിനുള്ളിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു. ഭയന്നു പോയ അവൻ എത്ര ദൂരം കാടിനുള്ളിലൂടെ ഓടി എന്നു പോലും അറിഞ്ഞില്ല. അപ്പോൾ ഇരുൾപടർന്ന് തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഓടി തളർന്ന അവനൊരു മരച്ചുവട്ടിലിരുന്നു. ഇനി എങ്ങോട്ട്? ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല കുറച്ച് നേരത്തിനു ശേഷം യാത്ര തുടരാനെഴുന്നേറ്റ അവന്റെ മുന്നിൽ ഇരുൾ മാത്രം. ചുറ്റും അപശബ്ദങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിച്ചു കൊണ്ട് എന്തൊക്കെയൊ ഓടി നടക്കുന്നു. ഭയന്ന് പോയ അവൻ ഉച്ചത്തിൽ അലറിക്കരഞ്ഞു. ആ വിജനമായ ദേശത്തെ കൂരാകൂരിളിൽ ആ കരച്ചിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതായി. ജീവിതത്തിലാദ്യമായാണവൻ ഇങ്ങനെയൊരു സാഹചര്യത്തെ നേരിടുന്നത്. ദാഹിച്ച് വിശന്ന് വലഞ്ഞ ആ കുഞ്ഞു മനസിൽ അമ്മയുടെ രൂപം തെളിഞ്ഞു. മണിക്കൂറുകൾക്ക് മുൻപ് വരെ നിർബന്ധിച്ച് ഭക്ഷണം തന്നപ്പോഴൊക്കെ പുറം കൈ കൊണ്ട് തട്ടിയ ആ സ്നേഹത്തിന്റെ ആഴം എന്തെന്നറിഞ്ഞു. ഭക്ഷണത്തിന് മുന്നിലിരിക്കുമ്പോൾ അസ്വസ്ഥത പ്രകടിപ്പിച്ചപ്പോഴൊക്കെ ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് ശകാരിച്ച അച്ഛനെ കുറിച്ചോർത്തു. പിറകെ നടന്ന് ഭക്ഷണം വാരി തന്ന അമ്മമ്മയെ ഓർത്തു ഇളം പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് തനിക്കുള്ളതിൽ പാതി പങ്കിട്ട കുഞ്ഞനിയത്തിയുടെ സ്നേഹമെന്തെന്ന് അവനറിഞ്ഞു. ഓർമ്മകളിലൂടെ പാഞ്ഞു നടന്ന അവന്റെ മനസ്സ് എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിന് കീഴടങ്ങി. പുതുമെത്തയിൽ എന്നും സുന്ദരമായി കിടന്നുറങ്ങിയ ഉണ്ണികുട്ടൻ കൂട്ടിനാരുമില്ലാതെ വിജനമായ ആ കാട്ടിനുള്ളിൽ നിദ്രയിലാണ്ടു.

{{BoxBottom1

| പേര്= ആദിത്ത് പ്രിയേഷ്