മനസ്സിലാവുന്നു എനിക്ക് പലതും
പാപവീചികൾ എന്നിൽ അടിയുന്നു
ശൂന്യമാക്കുന്നു പലതിനെയും അത്
ഒടുവിൽ ജീവിതവും ശൂന്യമാക്കി
പണക്കെട്ടുകൾ കടലാസു കഷണങ്ങളായി
വലിച്ചെറിഞ്ഞ അരിമണികൾ ചിരിക്കുന്നു
ഞാനല്ല നമ്മളാണെന്ന് പഠിച്ചു
എനിക്കുമേലെ പരുന്തും പറന്നു
ശ്വാസമാണ് വലുത് പ്രതാപമല്ല
ആ ഒരാളെ ഞാൻ മറന്നു പോയി
ഒന്നോർത്തിരുന്നങ്കിൽ പൊറുക്കു
ഇനി അനുഭവിക്കുക തന്നെ രക്ഷ