കാലൂന്നി നിൽക്കുന്ന ഈ മണ്ണിൽ അല്ലയോ
നാം ഇന്നു സംഭാരതാണ്ഡവമാടുന്നെ.......
എല്ലാം പൊറുത്തൊരമ്മയെപോലെ
തള്ളി മാറ്റുമ്പോഴും തലോടുന്നോരമ്മ........
ആദ്യ തുടിപ്പുമുതൽ അന്ത്യ ശ്വാസം വരെ
നമ്മോട് ചേർന്ന് അലിയും സിരകളിൽ
ഒഴുകുമീ ആത്മബന്ധം.......
അമ്മ ചൊല്ലിപഠിപ്പിച്ചുയർത്തി
തന്നിലൂടെ തന്നെ നമ്മിലേക്ക്
പകർന്നു നൽകുന്നൊരു ഊർജ്ജം...
പ്രതിരോധം രോഗപ്രതിരോധം
അതിന് നാമ്പുകളിൽ കുരുക്കും വിജയം
ആ നാമ്പുകൾ പിന്നെ ഇലയായി പൂവായി
മഴയായി മണ്ണിൽ ചേർന്ന് അലിയുന്നൊരനുഭൂതി.....
മക്കൾ താണ്ഡവമാടുന്ന
നിൻ പ്രകമ്പനത്താൽ,
പ്രളയർദ്രമായി, പൊട്ടിത്തെറിക്കളാൽ, ഭുചലനങ്ങളായ്
അമ്മ രൗദ്രയായി വിതുമ്പവേ.......
വികസനോം പ്രകൃതിയും ഇടകലർന്ന്
ഒഴുകണം മാനവ മനോഗതികളിൽ
മനുസ്മൃതി മീട്ടുന്ന രാഗം..........