അടരാടി നിൽക്കുന്ന പെൺപൂവേ നിന്റെ-
പ്രണയഭാവങ്ങളിൽ കണ്ണീർകണങ്ങളോ-
നെഞ്ചിൽ നെരിപ്പോടെരിയുമ്പോഴും-
നിന്റെ ചുണ്ടിൽ വിരിയുന്നു പുഞ്ചിരി പൂവുകൾ (2).
നിന്റെ കഥയും കദനങ്ങൾ നിറയുന്നു പെണ്ണേ-
കടമകൾ കടലാസ് തോണിയായി മാറുന്നു-
കത്തുവാൻ വെമ്പുന്ന കരിയില കാട് പോൽ-
ചിത്തം ചിറകടി ഒച്ചകൾ തീർക്കുന്നു.
പൂർണ്ണേന്ദു മുഖിയായി നീ പൂത്തുലഞ്ഞീടുമ്പോൾ-
പൂന്തേൻ നുകരുവാൻ അണയുന്നു നിൻ തോഴൻ-
കസ്തൂരി ഗന്ധിയായി കാറ്റിലുലഞ്ഞു നീ -
ചിത്രപതംഗമായി നിർത്തനമാടിയോ -
ചെമ്മാനം ചെമ്പട്ടുടിപ്പിച്ച
പെൺകൊടി -
ചെന്തളിർ മേനിയിൽ
പൂനിലാ ചന്തമോ.
പുലർമഞ്ഞു തുള്ളികൾ
മേനിയിൽ പടരവേ -
തോഴനവനെങ്ങോ മറഞ്ഞെന്നു തോന്നിയോ -
പൂവാൻ കുരുന്നിലകൾ
വാടിയൊതുക്കി നീ -
തനിയാവർത്തനത്തിന്റെ
ദ്രുതതാളമാടിയോ.
ഭ്രാന്തിനായി പായുന്ന പകല്മാന്യ വൃന്ദങ്ങൾ -
നിന്നെ പ്രണയിപോർ ഭ്രാന്തരെന്നോതിയോ-
ആർദ്രമാം മനസ്സിന്റെ നോവറിയാത്തവർ -
നീയെന്ന പുണ്യത്തിൻ പൊരുളറിയാത്തവർ.
