ഒരവധിക്കാലത്ത് ബാലുവും കുടുംബവും ഗ്രാമത്തിലുള്ള തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു.നഗരത്തിൽ വളർന്ന അവർക്ക് ഗ്രാമീണ ജീവിതം പരിചിതമല്ല.ഗ്രാമത്തിലെ വീട്ടിൽ ഇപ്പാൾ ആരും താമസമില്ല.ബാലുവിന്റെ ഭാര്യയാണ് മിലി.അവരുടെ ഏക മകനാണ് അഭി എന്ന് വിളിക്കുന്ന അഭിനന്ദ്.ബാലു സർക്കാർ ഓഫീസിലെ ക്ലർക്കാണ്.ഊഷ്മളമായ സ്നേഹം നിറഞ്ഞ ഒരു ഇടത്തരം കുടുംബമായിരുന്നു അവരുടേത്.അവരുടെ വീടിന് കുറച്ച് അപ്പുറത്തായി ഒരു മൈതാനമുണ്ട്. കുറെ കൊച്ചുമിടുക്കൻമാരുടെ കളിസ്ഥലമായിരുന്നു അത്.അഭിയും അവിടെ കുട്ടികളുമൊത്ത് കളിക്കാൻ തുടങ്ങി.അഭിയുടെ കുടുംബം അവിടെ താമസമാക്കിയിട്ട് ഒരാഴ്ചയെ ആകുന്നുള്ളൂ...അതിനു മുന്നേ പ്ലാസ്റ്റിക്ക് മാലിന്യവും ഭക്ഷണാവശിഷ്ടവുമെല്ലാം കുമിഞ്ഞു കൂടാൻ തുടങ്ങി.ഒടുവിൽ മിലിയുടെ അഭിപ്രായപ്രകാരം ബാലു ആ മാലിന്യമെല്ലാം കൂടി തൊട്ടടുത്ത മൈതാനത്തിന്റെ ഒരു മൂലയ്ക്ക് കൊണ്ടിട്ടു.അന്ന് വൈകിട്ടും അഭി കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് കളിയ്ക്കാൻ
മൈതാനത്തിലേക്ക് പോയി. അവിടുത്തെ പുൽപ്പരപ്പിൽ കളിച്ച് തളരുമ്പോൾ വിശ്രമിക്കുക കുട്ടികളുടെ പതിവായിരുന്നു.ആ മൈതാനത്തിന്റെ ഒരു വശത്തായി
ഭംഗിയുള്ള പൂന്തോട്ടമുണ്ടായിരുന്നു.അഭിയ്ക്ക് അവിടം ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു.എന്നാൽ അവന്റെ അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും ആ മൈതാനത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം
അനുഭവിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. മരക്കൊമ്പുകൾ ചെത്തിയുണ്ടാക്കിയ ഒരു കൊച്ചു വേലിയാണ് മൈതാനത്തിനുണ്ടായിരുന്നത്.നഗരത്തിലേതുപോലെ ബാലു മാലിന്യം
നിക്ഷേപിക്കുവാൻ ആ മൈതാനം ഉചിതമാണെന്ന് കരുതി അവിടെ മാലിന്യം വലിച്ചെറിയുന്നത് സ്ഥിരമാക്കി.മലയാളികളുടെ സ്വഭാവം എടുത്തുപറയേണ്ടതില്ലല്ലോ......പിന്നീട് ദൂരെനിന്നും ആളുകൾ വന്ന് മാലിന്യം അവിടെ വലിച്ചെറിയന്നത് പതിവാക്കി.ഒടുവിൽ മൈതാനത്തിന്റെ ഒരുവശം മാലിന്യക്കൂമ്പാരമായി മാറി.അവിടെ തെരുവുനായ്ക്കളും എലികളും മറ്റും അഭയം തേടുകയും ചെയ്തു.പിന്നെ അവിടുത്തെ നിരപരാധികളായ ഗ്രാമീണർ ദുർഗന്ധം സഹിക്കവയ്യാതെ അവിടെ മാലിന്യം നിക്ഷേപിക്കരുതെന്നും മറ്റും ബോർഡുകൾ വച്ചു.എന്നിട്ടും ഒരു മാറ്റവും അഭിയുടെ കുടുംബത്തിനുമുണ്ടായില്ല.അഭിയും കൂട്ടകാരും അവരുടെ കളിസ്ഥലം ഉപേക്ഷിച്ചു.അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരുപെരുമഴക്കാലത്ത് വെള്ളം കുതിച്ചൊഴുകാൻ തുടങ്ങി.ഒടുവിൽ മൈതാനത്തിന്റെ വേലിതകർത്ത് കവറുകളും മാലിന്യങ്ങളും മഴവെള്ളത്തോടൊപ്പം വീടുകളിലെത്താൻ തുടങ്ങി.അങ്ങനെ വീടുകളിലേക്ക് ഒഴുകിവന്ന മലിനജലത്തിൽ നിന്നും ഗ്രാമത്തിലെ വീട്ടുകാർക്കെല്ലാം എലിപ്പനി ബാധിക്കാൻ തുടങ്ങി.ഒടുവിൽ അഭിയ്ക്കും എലിപ്പനി ബാധിച്ചു.അവനും ആശുപത്രിയിലായി.രോഗകാരണം മൈതാനത്തിലെ മാലിന്യകൂമ്പാരമാണെന്ന് ഗ്രാമീണർ മനസ്സിലാക്കി.ഒടുവിൽ അഭിയുടെ കുടുംബവും അവരുടെ തെറ്റുമനസ്സിലാക്കി ആ മാലിന്യങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്യാൻ മറ്റു വീട്ടുകാരുടെ കൂടെക്കൂടി അതിനുശേഷം
അഭിയുടെ കുടുംബം നഗരത്തിലെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചുപോയി.അവർ വൃത്തിഹീനമായ നഗരത്തിലെ ചുറ്റുപാട് ശുചിയാക്കുവാൻ തീരുമാനിച്ചു.അതിനായി അടുത്തുള്ള വീട്ടുകാരോടും മറ്റും ആലാചിച്ചു.അങ്ങനെ ഇരുപതിലേറെ കുടുംബങ്ങൾ ഈ ആശയത്തോട് യോചിച്ചു.അവർ മാലിന്യങ്ങൾ വലിച്ചെറിയാതിരിക്കാനും കൂടിക്കിടക്കുന്ന മാലിന്യങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്യുവാൻ ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു.അങ്ങനെ നഗരത്തിൽ ബാധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന രോഗങ്ങൾ ഒരു പരിധിവരെ അവർക്ക് തടയാൻ സാധിച്ചു
