അകം നീറി വറ്റുന്നുണ്ടിപ്പോൾ, ആർത്തിയോടെ നോക്കിയാ കണ്ണുകളിൽ- കാൺമൂ നിഴലിക്കുന്ന മരണഭയം ഉൾവിളികൾ അടയ്ക്കുന്നു കാതുകളെ പറഞ്ഞതല്ലെ മനുഷ്യാ നിനക്കായ് പിറക്കുമൊരു കാലൻ അകലുന്ന കൈകളെ അരികത്തണയ്ക്കാൻ പൊഴിക്കുന്ന കണ്ണുനീരിനെണ്ണമില്ലാതെയായ് മറക്കരുതൊരിക്കലുമിത് മറന്നാൽ നിനക്കാത്മശാന്തി
