"സെന്റ് റോക്സ് ഹൈസ്കൂൾ, തോപ്പ്/അക്ഷരവൃക്ഷം/മാതാവായ നാട് നമ്മുടെ കേരളം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

Schoolwiki സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്
No edit summary
No edit summary
വരി 1: വരി 1:
{{BoxTop1
{{BoxTop1
| തലക്കെട്ട്= മാതാവായ നാട് നമ്മുടെ കേരളം <!-- തലക്കെട്ട് - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം കവിതയുടെ തലക്കെട്ട് നൽകുക -->
| തലക്കെട്ട്= *കർമഫലം* <!-- തലക്കെട്ട് - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം കവിതയുടെ തലക്കെട്ട് നൽകുക -->
| color=    5   <!-- color - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
| color=    3   <!-- color - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
}}
}}
<center> <poem>
<center> <poem>
നമ്മൾ തൻ ജൻമനാടാണ് കേരളം
അമ്മയാം പ്രക്രിതിയെ കൊന്നു നശിപ്പിക്കും
നമ്മളെ പോറ്റിയ നാടാണ് കേരളം
മക്കളാം മർത്യർ നാം..
നമ്മുടെ മാതാവായ നാടാണ് കേരളം
 
മാതാവ് നമ്മെ പോറ്റിയതുപോലെ
മലകളും പുഴകളും വനങ്ങളുമൊ-
പോറ്റുന്നു കേരളം നമ്മെ
ക്കെയും അമ്മ കനിഞ്ഞ വരങ്ങളല്ലോ..
മാതാവ് കേരളം, സർവ്വസുന്ദരം
 
നമ്മുടെ ജന്മ ഭൂമിയെ നാം
എന്നിട്ടും നാമതിൽ  സ്വാർഥതാത്പര്യ-
കൈവെടിയരുതോരുന്നാളും
ത്തിൻ അന്യായകർമങ്ങൾ 
മറന്നീടരുത് നാം നമ്മുടെ നാടിനെ
ചെയ്തുകൂട്ടി...
ദൈവത്തിൻ നാട്,നമ്മുടെ നാട്
 
നമ്മുടെ ജീവനും, നമ്മുടെ നാടും കേരളം
സ്നേഹത്തിൻ
നമ്മുടെ കേരളത്തെ ദൈവം ഉയർത്തി
ഉറവയെ നികത്തി നാം വൻകിട സൗധങ്ങൾ പണിതുയർത്തി.
പുഴയും, മരവും, മലയും, പച്ചപ്പും
 
നമ്മുടെ നാടിനെ സ്നേഹിച്ചീടാം
വെട്ടിയും നികത്തിയും
നാം ഒത്തുചേർന്ന് നമ്മുടേ ജീവൻ
അമ്മതൻ കരളിനെ മുറിപ്പെടുത്തി..
തുടിക്കുും പുഴപ്പോലെ നിറഞ്ഞ നാട്
 
സ്നേഹവും, കരുതലും,കരുണയും
കണ്ണീരുവറ്റിയൊരമ്മതൻ നിശ്വാസം
നിറ‍‍‍ഞ്ഞത് നമ്മുടെ, കേരളം
കൊടുംകാറ്റായി അലയടിച്ചു.
നാം തന്നെ കാക്കണം
 
നമ്മുടെ മാതാവിനെ എന്നും
ഉള്ളിലമർത്തിയ കണ്ണീരോ?
പാലൂട്ടി വളർത്തിയ പെറ്റമ്മയെപ്പോൽ
പേമാരിയായി പെയ്തിറങ്ങി..
കേരളം നമ്മുടെ സ്നേഹ സമ്മാനം
 
എന്നും നിലനിൽക്കണം എല്ലാവരും
അമ്മതൻ കരുണാഭാവം മറഞ്ഞു പോയി..
കേരളവും മണ്ണും മനസ്സും വാനവും മലകളും
 
മാതൃനാടായ കേരളം എന്നുമെൻ
രോഷത്തിൻ ചുടുശ്വാസം വീശിപ്പടരവേ..
കേരളം കേരളം നമ്മുടെ അമ്മ .....
വെന്തുവെണ്ണീറായി മർത്യജീവൻ..
 
സ്വാർത്ഥതാത്പര്യത്തിൻ പരിണിതഫലമിത്..
ചൂഷണം ചെയ്തു നാം
തഴുകേണ്ട കൈകളാൽ..
 
ഇനിയും പഠിക്കാത്ത 
മനുഷ്യാ നീ ഓർക്കുക..
 
അമ്മ നൽകുന്നൊരീ 
അനുഭവപാഠങ്ങൾ!
അറിയുക അമ്മതൻ നന്മയെ..
 
ഇരിക്കുന്ന കൊമ്പ് മുറിക്കരുതേ നാം..
 
സംരക്ഷിക്കുക അമ്മയാം പ്രക്രിതിയെ..
</poem> </center>
</poem> </center>
{{BoxBottom1
{{BoxBottom1
| പേര്=  
| പേര്= ശ്യാമ എ. എസ്
| ക്ലാസ്സ്=  <!-- ക്ലാസും ഡിവിഷനും നല്കുക. ഉദാ- (5 A  OR 5 എ) -->
| ക്ലാസ്സ്=  10A  <!-- ക്ലാസും ഡിവിഷനും നല്കുക. ഉദാ- (5 A  OR 5 എ) -->
| പദ്ധതി= അക്ഷരവൃക്ഷം  
| പദ്ധതി= അക്ഷരവൃക്ഷം  
| വർഷം=2020  
| വർഷം=2020  
വരി 41: വരി 56:
| ജില്ല=  തിരുവനന്തപുരം
| ജില്ല=  തിരുവനന്തപുരം
| തരം= കവിത    <!-- കവിത, കഥ, ലേഖനം -->   
| തരം= കവിത    <!-- കവിത, കഥ, ലേഖനം -->   
| color=  3   <!-- color - 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
| color=  4   <!-- color - 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
}}
}}

20:32, 12 ഏപ്രിൽ 2020-നു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന രൂപം

*കർമഫലം*

അമ്മയാം പ്രക്രിതിയെ കൊന്നു നശിപ്പിക്കും
മക്കളാം മർത്യർ നാം..

മലകളും പുഴകളും വനങ്ങളുമൊ-
ക്കെയും അമ്മ കനിഞ്ഞ വരങ്ങളല്ലോ..

എന്നിട്ടും നാമതിൽ  സ്വാർഥതാത്പര്യ-
ത്തിൻ അന്യായകർമങ്ങൾ 
ചെയ്തുകൂട്ടി...

സ്നേഹത്തിൻ
ഉറവയെ നികത്തി നാം വൻകിട സൗധങ്ങൾ പണിതുയർത്തി.

വെട്ടിയും നികത്തിയും
അമ്മതൻ കരളിനെ മുറിപ്പെടുത്തി..

കണ്ണീരുവറ്റിയൊരമ്മതൻ നിശ്വാസം
കൊടുംകാറ്റായി അലയടിച്ചു.

ഉള്ളിലമർത്തിയ കണ്ണീരോ?
പേമാരിയായി പെയ്തിറങ്ങി..

അമ്മതൻ കരുണാഭാവം മറഞ്ഞു പോയി..

രോഷത്തിൻ ചുടുശ്വാസം വീശിപ്പടരവേ..
വെന്തുവെണ്ണീറായി മർത്യജീവൻ..

സ്വാർത്ഥതാത്പര്യത്തിൻ പരിണിതഫലമിത്..
ചൂഷണം ചെയ്തു നാം
തഴുകേണ്ട കൈകളാൽ..

ഇനിയും പഠിക്കാത്ത 
മനുഷ്യാ നീ ഓർക്കുക..

അമ്മ നൽകുന്നൊരീ 
അനുഭവപാഠങ്ങൾ!
അറിയുക അമ്മതൻ നന്മയെ..

ഇരിക്കുന്ന കൊമ്പ് മുറിക്കരുതേ നാം..

സംരക്ഷിക്കുക അമ്മയാം പ്രക്രിതിയെ..

ശ്യാമ എ. എസ്
10A സെന്റ റോക്സ് എച്ച് എസ്
തിരുവനന്തപുരം നോർത്ത് ഉപജില്ല
തിരുവനന്തപുരം
അക്ഷരവൃക്ഷം പദ്ധതി, 2020
കവിത