"ജി.എൽ.പി.എസ്. ചെറുവണ്ണൂർ/അക്ഷരവൃക്ഷം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

ജി.എൽ.പി.എസ്. ചെറുവണ്ണൂർ/അക്ഷരവൃക്ഷം (മൂലരൂപം കാണുക)

16:01, 5 മേയ് 2020-നു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന രൂപം

420 ബൈറ്റുകൾ കൂട്ടിച്ചേർത്തിരിക്കുന്നു , 5 മേയ് 2020

തിരുത്തലിനു സംഗ്രഹമില്ല

വ്യത്യാസം കാണൽവിക്കിഎഴുത്ത്

18510

64

തിരുത്തലുകൾ

@@ വരി 1: / വരി 1: @@
 *[[{{PAGENAME}}/*മുഖം മൂടി* | *മുഖം മൂടി*]]
 *[[{{PAGENAME}}/മനുവിന്റെയാത്ര | മനുവിന്റെയാത്ര]]
+*[[{{PAGENAME}}/ലോക്ക് ഡൗൺ | ലോക്ക് ഡൗൺ]]
 {{BoxTop1
-| തലക്കെട്ട്=മനുവിന്റെയാത്ര         <!-- തലക്കെട്ട് - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം കവിതയുടെ തലക്കെട്ട് നൽകുക -->
+| തലക്കെട്ട്= ലോക്ക് ഡൗൺ        <!-- തലക്കെട്ട് - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം കവിതയുടെ തലക്കെട്ട് നൽകുക -->
-| color= 4         <!-- color - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
+| color=1          <!-- color - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
 }}
-  <p>
-ഒരു വീട്ടിൽ അമ്മയും അച്ഛനും  മനു എന്നു പേരുള്ള ആറു വയസുകാരനായ അവരുടെ  മകനും  ആ  കൊച്ചു വിട്ടിൽ താമസിച്ചിരുന്നു . ഒരു  ദിവസം രാവിലെ അവർ  സതോഷ വാർത്ത  അറിഞ്ഞു. മനു വിന്റെ  അച്ഛനു വിദേശത്തു ജോലി  ശരിയായി. ഒരു മാസത്തിനു  ശേഷം  അവർ മൂന്നു പേരും വിദേശത്തേക്ക്   പോവാൻ ഒരുങ്ങി. കളിപ്പാട്ടങ്ങളും  മിഠായി കളും   ആയി അപ്പുപ്പൻ അമ്മുമ്മയും  അവരെ യാത്ര അയക്കാൻ വന്നു. എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു അവർ പോയി  അപ്പുപ്പനെയും  അമ്മുമ്മയെയും കൂട്ടുകാരേയും  ഒക്കെ  വിട്ടുപോകാൻ മനുവിന് വളരെ സങ്കടമായിരുന്നു. കുറെ നേരം യാത്ര ചെയ്തു അവർ വിദേശത്തേക്കു എത്തി  കുറെ ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം "കൊറോണ "എന്നൊരു വൈറസ് പടരുന്നുണ്ട് എന്ന് അവർ അറിഞ്ഞു അങ്ങനെ അവർക്കും അവിടെനിന്നു മടങ്ങി വരേണ്ടതായിവന്നു. അങ്ങനെ അവർ നാട്ടിൽ എത്തി. ആരെയും കാണുവാനോ സംസാരിക്കുവാനോ അവർക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. മനുവിന് വളരെ  സങ്കടം തോന്നി മുഖത്തു മാസ്കും, നല്ല വസ്ത്രവും ധരിച്ഛ് അവനും വിട്ടിൽ ഒതുങ്ങി അവനു ഒറ്റപെട്ടതു പോലെ തോന്നി. അവർ മുന്ന് പേരും നിരീക്ഷണത്തിലായിരുന്നു കുറെ ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവരുടെ രക്തപരിശോധന ഫലങ്ങൾ വന്നു. മുന്നും പോസറ്റിവ്  ആയിരുന്നു. അവരെ ആശുപത്രിയിലെ  ഐസുലേഷൻ വാർഡിൽ  പ്രവേശിച്ചു മനു വളരെ ചെറിയ കുട്ടി ആയതുകൊണ്ട് അവനെ വളരെ കാര്യമായിത്തന്നെ അവർ നോക്കി നല്ല  ഡോക്ടർമാരും നേഴ്‌സുമാരും. അവനു കളിപ്പാട്ടവുമായി ഒരു നേഴ്‌സ് അവന്റെ അടുത്ത് എത്തി. അവന് അതുകണ്ടു  സന്തോഷമായി നേഴ്‌സ് അവനോടു കുറെ സംസാരിച്ചിരുന്നു. നിന്റെ രോഗം  പെട്ടന്ന്  സുഖമാവും. ഇങ്ങനെ  ഒരു അനുഭവം അവന് ഇതുവരെ  ഉണ്ടായിട്ടില്ല അവരുടെ മുന്ന് പേരുടെയും അസുഖം  മാറി. അവർ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി ആദ്യത്തെ പോലെ അവർ സന്തോഷകരമായി ജീവിച്ചു. ഇനി ഒരിക്കലും ഇങ്ങനെ  ഒരു അവസ്ഥ ആർക്കും ഇല്ലാതിരിക്കട്ടെ. നല്ല നന്മകളും മനുഷ്യരിൽ നിറയട്ടെ എല്ലാവരെയും സഹായിക്കാൻ നല്ല  മനസും ഉണ്ടാവട്ടെ
+<p>
- </p>
+ഹോട്ടൽ മുതലാളിയുടെ വാക്കുകൾ അയാളെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു. ഒരു വർഷമായി തന്നെ ജോലിയിൽ നിന്നും പിരിച്ചു വിട്ടിട്ട്. കഴിഞ്ഞ 25 വർഷമായി താൻ ഈ ഹോട്ടലിൽ ആണ് ജോലി ചെയ്തത്. ഭാര്യയുടെ മരണശേഷം മക്കളും ഒഴിവാക്കിയതുകൊണ്ടാണല്ലോ തനിക്ക് ഇങ്ങനെയൊരു ഗതി വന്നതെന്ന് അയാൾ ചിന്തിച്ചു. ഇപ്പോൾ വയസ്സ് 80 ആയി. നിന്നെക്കൊണ്ട് ഒന്നിനും ആവില്ല എന്നു പറഞ്ഞാണ് ജോലിയിൽ നിന്നും പിരിച്ചു വിട്ടത്. ശരിയാണ്, അല്ലെങ്കിലും ഈ എൺപതു കഴിഞ്ഞ പടു കിളവനെ ആർക്കുവേണം. ദൈവത്തിനു പോലും വേണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു,തൊഴിൽ നഷ്ടപ്പെട്ട ശേഷം തനിക്ക് ആകെയുള്ള ആശ്രയം ഈ ഹോട്ടൽ വരാന്ത ആയിരുന്നല്ലോ. കഴിഞ്ഞ ഒരു വർഷം താൻ ഇവിടെയാണ് അന്തിയുറങ്ങിയത്. എല്ലാദിവസവും കാത്തിരിക്കും ഹോട്ടൽ ഒന്ന് അടച്ചു കിട്ടാൻ, പക്ഷേ ഇന്ന് എന്തിനാണ് മുതലാളി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞത്, സാധാരണ ഹോട്ടലിൽ തന്നെ ഉറങ്ങാറുള്ള അന്യസംസ്ഥാന തൊഴിലാളികൾ ഇന്ന് എന്തിനാണ് മുതലാളിയുടെ കൂടെ പോയത്. ചിന്താ ഭാണ്ഡങ്ങളെ തലയിണയാക്കി അയാൾ വരാന്തയിൽ മലർന്നുകിടന്നു. പതിനാലാം രാവിലെ ചന്ദ്രൻ അയാളെ നോക്കി ചിരിക്കുമ്പോഴും മുതലാളിയുടെ വാക്കുകൾ അയാളുടെ ചെവിയിൽ അടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. "നേരം വെളുത്തു വൈകുംവരെ തെണ്ടി തിരിഞ്ഞുനടന്നു രാത്രിയാകുമ്പോൾ ഏന്തി വലിഞ്ഞു കേറി വന്നോളും കുറെയെണ്ണം.". പതിവുപോലെ അയാൾ അഞ്ചു മണിക്ക് എഴുന്നേറ്റു. പക്ഷേ, ഏറെ കാത്തിരുന്നിട്ടും ഹോട്ടൽ തുറക്കാൻ ആരും വന്നില്ല, അല്ല സമീപത്തെകടകളും എല്ലാം അടഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ്. അയാൾ വളരെ നേരം കാത്തു നിന്നു, സമയം പത്തുമണി ആവാറായി, സാധാരണ ഇങ്ങനെ അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോൾ ഈ സമയമാകുമ്പോഴേക്കും ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ തന്നിരിക്കും, ഇന്നു പക്ഷേ ആരെയും കാണുന്നില്ലല്ലോ.നിരത്തുകളിൽ ഇടയ്ക്കിടെ ചീറിപ്പായുന്ന പോലീസ് വാഹനങ്ങൾ മാത്രം. എത്തിപ്പെട്ട ഒരു പീടികത്തിണ്ണയിൽ തളർന്ന് അവശനായി അയാളിരുന്നു . പെട്ടെന്നായിരുന്നു അതിലേ കടന്നുപോയ ഒരു പോലീസ് വാഹനം അയാളുടെ സമീപത്തു നിർത്തി. അതിനുള്ള രണ്ട് പോലീസുകാരിൽ നിന്ന് ഒരുത്തൻ ഇറങ്ങിവന്നു. അയാളുടെ കയ്യിൽ ഭക്ഷണപ്പൊതി ഉണ്ടായിരുന്നു. കൂപ്പുകൈകളോടെ അയാളത് വാങ്ങി. തിരിച്ചുപോകുമ്പോൾ പോലീസുകാരൻ പറഞ്ഞു ഇനി നിങ്ങളെപ്പോലുള്ളവർ ഭക്ഷണം തേടി അലയേണ്ടതില്ല. ഭക്ഷണം നിങ്ങളെ തേടി ഇങ്ങോട്ട് വരും
+</p>
 {{BoxBottom1
-| പേര്= അനന്യ. കെ
+| പേര്=ഫാത്തിമ ഹിബ
-| ക്ലാസ്സ്= 4 B    <!-- ക്ലാസും ഡിവിഷനും നല്കുക. ഉദാ- (5 A  OR 5 എ) -->
+| ക്ലാസ്സ്=4 A     <!-- ക്ലാസും ഡിവിഷനും നല്കുക. ഉദാ- (5 A  OR 5 എ) -->
 | പദ്ധതി= അക്ഷരവൃക്ഷം
 | വർഷം=2020
-| സ്കൂൾ= ജി  എൽ പി എസ് ചെറുവണ്ണൂർ           <!-- കുട്ടിയുടെയും സ്കൂൾ, ജില്ല, ഉപജില്ല എന്നീ പേരുകളും മലയാളത്തിൽ തന്നെ നൽകുക-->
+| സ്കൂൾ=ജി  എൽ പി എസ് ചെറുവണ്ണൂർ            <!-- കുട്ടിയുടെയും സ്കൂൾ, ജില്ല, ഉപജില്ല എന്നീ പേരുകളും മലയാളത്തിൽ തന്നെ നൽകുക-->
-| സ്കൂൾ കോഡ്=18510
+| സ്കൂൾ കോഡ്= 18510
 | ഉപജില്ല=മഞ്ചേരി        <!-- ചില്ലുകൾ ഉപയോഗിക്കേണ്ടിവരുമ്പോൾ ആണവച്ചില്ല് മാത്രം ഉപയോഗിക്കുക. (ഇവിടെ നിന്നും പകർത്താം   ൽ, ർ, ൻ, ൺ, ൾ ) -->
 | ജില്ല= മലപ്പുറം
-| തരം=കഥ       <!-- കവിത / കഥ  / ലേഖനം -->
+| തരം=കഥ      <!-- കവിത / കഥ  / ലേഖനം -->
-| color= 1     <!-- color - 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക
+| color= 4     <!-- color - 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
-*[[{{PAGENAME}}/ലോക്ക് ഡൗൺ | ലോക്ക് ഡൗൺ]]
-{{BoxTop1
-| തലക്കെട്ട്= ലോക്ക് ഡൗൺ        <!-- തലക്കെട്ട് - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം കവിതയുടെ തലക്കെട്ട് നൽകുക -->
-| color=1          <!-- color - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
 }}