"വി.വി.എം.എച്ച്.എസ്. മാറാക്കര/അക്ഷരവൃക്ഷം/ നിഴൽ" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

നിഴൽ  

അമ്മേ...അവൾ  ഇടറിയ സ്വരത്തോടെ ഞെട്ടി ഉണർന്നു.ചുറ്റിലും ഇരുട്ട് മാത്രം.ഗായത്രി ചുവരിലെ സ്വിച്ച് ബോഡ് പരതി.സമയം 2am ആയിട്ടുള്ളു.ഏതോ ഒരു ദുസ്വപ്നം അവളെ വേട്ടയാടിയതായിരുന്നു.അവളുടെ ഓർമ്മയിൽ ഒരു നിഴൽ മാത്രമേ അവശേഷിക്കുന്നൊള്ളു.ഈശ്വരാ ഒരു നിഴലിനെ കണ്ടിട്ടാണോ താനിത്രയും ഭയന്നത് എന്നാലോജിച്ചു അവൾ അതിശയിച്ചു.ഇനി ഭഗവാനെ എന്നിലേക്കുള്ള എന്തെങ്കിലും അഭകടത്തിൻ സൂചനയാണോ അവൾ സ്വയം മന്ത്രിച്ചു.ഗായത്രി തന്റെ മുറിയിലെ പടിഞ്ഞാർ ഭാഗത്തെ ജനലിനു നേരെ നടന്നു.ജനൽ ചില്ലുകൾക്കിടയിലൂടെ തന്റെ മുറിയിലേക്കൊഴുകി വരുന്ന പൂ തിങ്കളിൻ വെളിച്ചം അവളുടെ മനസ്സിലെ ഭീതിയെ ഒന്നു തലോടി.ജനൽ പാളികൾ തുറന്ന ഗായത്രിയുടെ കണ്ണുകൾ പൂർണ്ണ ചന്ദ്രനിൽ ദർശിച്ചു.ഇരുളിനെ അകറ്റി വെളിച്ചം പകരുന്ന ചന്ദ്രൻ എത്ര വലിയവനാണ് എന്നവൾ ഓർത്തു.ശേഷിച്ച നിദ്ര അവളുടെ കണ്ണുകളെ വീണ്ടും തഴുകാൻ തുടങ്ങി.ജനൽ പാളികൾ വീണ്ടും പഴയത് പോലെ ഭദ്രമാക്കി അവൾ വീണ്ടും കിടക്കയിലേക്കു ചാഞ്ഞു.പാതി ഉറക്കത്തിലും അവൾ ദൈവത്തെ സ്മരിച്ചു.

പകലിൻ വെളിഛം പെട്ടന്നകന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു നീണ്ട സമയത്തിനു ഷേശം ആകാശം കറുത്ത വിഷ പുകയുടെ ആവരണത്തിൽ നിന്നും വളരെ പ്രയാസത്തോടെ മോചിതനായിക്കൊണ്ടിരുന്നു.ചുറ്റിലും ഇരുൾ പരന്നു തുടങ്ങി.അച്ഛൻ ജോലി കഴിഞ്ഞു വന്നു.ഏട്ടനെ ഇനി രണ്ട് ദിവസത്തിനു ശേഷം നോക്കിയാൽ മതി.

ഏറെ നേരത്തെ  ചിന്തകൾകൊടുവിൽ അവൾ വീണ്ടും നിദ്രയിലേക്കു വഴുതി.രാവിലെ ഉടനെ ഈ വിവരം അവൾ സോനയോടറിയിച്ചു.''ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ഇതൊക്കെ നിന്റെ തോന്നാലാകും''.കയാത്രിയും അവളുടെ വാക്കുകളിൽ വിശ്വാസം ചെലുത്തി.രണ്ട് രാത്രികൾ വീണ്ടും അവളിലൂടെ കടന്നു പോയി.അപ്പോഴൊന്നും അവൾ പിന്നീട് ആ നിഴലിനെ കണ്ടില്ലായിരുന്നു.ഈ രണ്ട്‌ രാത്രികൾക്കു ശേഷം അവളിൽ നഷ്ട്ടപെട്ട സമടനത്തിൻ ദിനങ്ങൾ തിരികെ വന്നു.മൂന്നാംദിവസം ഗായത്രിയുടെ ഏട്ടൻ എത്രയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചെത്തി.''ഏട്ടാ...''ഗായത്രി ഉറക്കെ വിളിച്ചു അവന്റെ അടുത്തേക്കോടി.''ആഹ്..ഗായു എന്തൊക്കെ വിശേഷം,ഏട്ടൻ നിനക്കൊരു സാദനം കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്''.ഏട്ടന്റെ കയ്യിലെ വലിയ പൊതിയിലേക്കവൾ എത്തി നോക്കി.അവളുടെ അരക്ക് വലുപ്പമുള്ള ഒരു വലിയ പിങ്ക് നിറത്തിലുള്ള പാവയും ഒപ്പം ഒത്തിരി മിട്ടായിയും അവൾക്കു നേരെ നീട്ടി.ഏട്ടന്റെ സ്നേഹത്തിനു മുന്നിൽ കൈകൂപ്പിയ അവൾ കവിളിലൊരു മുതമേകി മുറിയിലേക്കോടി.തന്റെ കൂട്ടുകാരെല്ലാം ഫോണിൽ വിളിച്ചി ഏട്ടനെയും ഏട്ടന്റെ സമ്മാണത്തെയും വാനോളം പൊക്കി പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു.ശേഷം ഏട്ടന്റെ യാത്ര വിവരങ്ങളാറിയാൻ അവൾ ഏട്ടന്റെ മുറിയിലേക്കോടി.കാലോചയിലൂടെ ഗായത്രിയുടെ വരവിനെ തിച്ചറിഞ്ഞ ഏട്ടൻ പെട്ടെന്ന് കയ്യിലെ ഫോൺ മാറ്റിവെച്ചു.''ഏട്ടാ ഫോട്ടോ ഒക്കെ ഉണ്ടോ'' ഗായത്രി വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.''മ്മ്മ് ഉണ്ട് മൊബൈലിലാ,നീ ഇപ്പൊ പൊക്കോ ഞാൻ കുളിച്ചു വൃത്തിയായിട്ട് നിനക്കു കാണിച്ചു തരാ''.ഏട്ടന്റെ മറുപടിയിൽ എന്തോ ഒരു കള്ളത്തരം ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന് ഗായത്രിക്ക് മനസ്സിലായി.പോകാതെ അവിടെ തന്നെ പതുങ്ങി നിന്ന അവളെ ഏട്ടന്റെ വാക്കുകൾ അവിടെനിന്നും പോകാൻ നിർബന്ധിതയാക്കി.പെട്ടെന്നായിരുന്നു ഒരു പേമാരിയുടെ വരവ്.അവൾ പെട്ടെന്ന് മുട്ടതെക്കോടി.അച്ഛൻ വീട്ടിലില്ലായിരുന്നു,'അമ്മ അടുക്കളയിലും,ഏട്ടൻ മുറിയിലും.ഉമ്മറത്തെ വാതിൽകൂടി അവൾ പുറത്തേക്കോടി.മഴത്തുള്ളികൾ അവളുടെ മുഖത്തെ തഴുകി.നനഞ്ഞ വസ്ത്രത്തിൽ വെള്ളത്തിൽ ചാടുന്നവളെ കണ്ടു 'അമ്മ അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഓടി വന്നു ''ഈ പെണ്ണിന് എന്തിന്റെ കേടാ..ആ മഴ മുഴുവൻ കൊണ്ട് വല്ല അസുഖം വന്നാ മിണ്ടാണ്ടിരുന്നോണ്ട്''.അമ്മയുടെ ശകരത്തിനിടയിൽ അവൾ അകത്തേക്കോടി.നനഞ്ഞ വസ്ത്രങ്ങൾ അവൾ മാറ്റി.ജനാലാഴികളിലൂടെ മഴയുടെ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.എല്ലാവരും ഉച്ച ഉറക്കത്തിലാണ്.കയാത്രിയും നീണ്ട നിദ്രയിലകപ്പെട്ടു.പെട്ടെന്നാരോ അവളുടെ കാലിൽ സ്പർശിച്ചു.അവൾ കാൽ കുടഞ്ഞു കണ്ണു തുറന്നു.ആരെയും കാണുന്നില്ല.തനിക്കു തോന്നിയതാവും എന്നും കരുതി അവൾ വീണ്ടും കിടക്കയിലേക്കു ചാഞ്ഞു.അവളുടെ ഉറക്കം പൂർണ്ണമായും നഷ്ട്ട പെട്ടിരുന്നു.വൈകീട്ട് എട്ടാനൊപ്പം മുറ്റത്തു കളിക്കാൻ തയ്യാറായി നിന്നു.അപ്പോഴേക്കും മഴ പൂർണ്ണമായി മാറിയിരുന്നു.ഏട്ടൻ 18 വയസ്സ് ആയിട്ടൊള്ളൂ.കയാത്രിയും ഏട്ടനും ഒപ്പം അടുത്തുള്ള ഒത്തിരി കൂട്ടുകാരെല്ലാം ചേർന്നു ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കാൻ തുടങ്ങി.ഗായത്രിയുടെ റോൾ ദൂരം പോകുന്ന പന്ത് എടുത്ത് കൊണ്ടു വരുകയായിരുന്നു.വളരെ സന്തോഷമേറിയ ആ നിമിഷത്തിൽ സമയം പോയതാരും അറിഞ്ഞില്ല.സൂര്യൻ പടിൻഞ്ഞാറൻ ചക്രവളത്തിലേക്ക് താഴുന്നു.ആകാശത്തു ഇരുൾ പടരുന്നു.പെട്ടെന്നായിരുന്നു അച്ഛന്റെ വരവ്.അച്ഛന്റെ ബൈക്കിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോ തന്നെ ഏട്ടൻ മുങ്ങിയിരുന്നു.ഗായത്രി വേഗം കുളിച്ചു വൃത്തിയായി പ്രാർത്ഥനയിൽ മുഴുകി.ഏട്ടന്റെ യാത്ര വിവരങ്ങൾ തുറക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു അച്ഛൻ,ഒപ്പം അതിനു ഉത്തരം പറയാൻ പ്രയാസപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ് ഏട്ടൻ.ഇരുവരുടെയും അവസ്ഥ കണ്ട് ഗായത്രി അടക്കി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.അച്ഛന്റയും ഏട്ടനെയും ചർച്ച വിഷയം പെട്ടെന്ന് മാറിയത് അവളുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു.ഇരുവരും താഴെ പാടത്തെ കോട്ടേഴ്‌സ് നിർമ്മാണത്തെ കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചയിലാണ്.അച്ഛനെന്തു പറഞ്ഞാലും അതേപടി തല കുലുക്കുന്ന ഏട്ടൻ ഇ കാര്യത്തിലും അച്ഛന്റെ അഭിപ്രായത്തോട് യോജിച്ചു എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.'ചാക്കിക്കൊത്ത ചങ്കരൻ' ഗായത്രി പിറു പിറുത്തു.ഗായത്രി പതിവില്ലാതെ തനിച്ചുഭക്ഷണം കഴിച്ചു അതും നേരത്തെ.''നി എന്തുവാടി കൂട്ടത്തിലിരുന്നു കഴിക്കാത്തെ'' അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ അവളിൽ ദേഷ്യവും ഒപ്പം അവൾ പരിഹാസത്തോടെ മറുപടി നൽകി നിങ്ങൾടെ കൂട്ടത്തിൽ ഞാനൊരിക്കലും ചേരില്ല.കാരണം എന്റെ കൂട്ടത്തിൽ പെടത്തൊരാ നിങ്ങളൊക്കെ''.കയാത്രിയുടെ വാക്കുകളിലെ ആശയം മനസ്സിലായതോണ്ടോ ആകാത്തതു കൊണ്ടോ അറിയില്ല ''പെണ്ണിന്റെ നാവിന്റെ നീളം കൊറച്ച് കൂടുന്നുണ്ട്'' 'അമ്മ പിറു പിറുത്തു.ഏട്ടന്റെ പുത്തൻ സമ്മാനത്തെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തവൾ ഉറങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൾക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല.അവൾ ഏതോ ഒരു സ്വപ്നലോകത്തേക് അവളുടെ ചിന്തകളെ തിരിച്ചു.അവളുമായി യാതൊരു രീതിയിലും ബന്ധമില്ലാത്ത പലചിന്തകളിലൂടെ അവൾ സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.ജനാലാഴികളിലൂടെ ഉള്ള ഇളം തെന്നൽ അവളുടെ മിഴികളെ തഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു.എപ്പഴങ്ങാനോ ഗായത്രി ഉറങ്ങിപ്പോയി.കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിലായി നിഴലിനെ കാണാത്തതിൽ അത് വെറും തോന്നാലാന്നണെന്നു സ്വയം ധരിപ്പിച്ചു വെച്ചതിനാൽ സമാധാനത്തോടെയുള്ള ആ ഉറക്കിൽ അവൾ മുന്നെത്തിലും മുഴുകിയിരുന്നു.ആരുടെയോ കൈകൾ അവളുടെ കാലുകളെ സ്പർശിച്ചു.ഗായത്രി അതൊന്നും അറിയാത്തത്രയും ആഴമേറിയ നിദ്രയിലായിരുന്നു.ഉറക്കത്തിനിടെ അവളുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ കാലിൽ നിന്നും ഒത്തിരി പൊങ്ങിയിരുന്നു.കൈകളുടെ സപര്ശനം അവളുടെ കാലിന്റെ മുകളിലേക്ക് കേറി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.പെട്ടന്നൊരു ശക്തമായ കാറ്റടിച്ചു.പാതി തുറന്നിട്ട ജനൽ പാളികൾ ഉറക്കെ വന്നടഞ്ഞു. പെട്ടെന്നുണ്ടായ ഠോ... എന്ന ശബ്ദത്തിൽ ഗായത്രി ഞെട്ടി ഉണർന്നു.വാതിലിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും ഒരു നിഴൽ മിന്നൽ വേഗത്തിൽ മറയുന്നതാവളുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടു.ഒപ്പം ഏട്ടന്റെ മുറിയിൽ നിന്നും വിത്യസ്ത ശബ്ദങ്ങൾ അവൾ കേട്ടു.മൊത്തത്തിലെന്തോ കാശപിശ അവൾക് തോന്നി.നേരം 12 ആയിട്ടൊള്ളൂ.അവൾ കണ്ണു മിഴിച്ചുമുറിയുടെ  വാതിലിലേക് നോക്കി നിന്നും.അവളിൽ ശേഷിച്ച ഉറക്കം വീണ്ടും അവളെ വേട്ടയാടി.ഉപബോധ മനസ്സിൽ ഉണർന്നിരിക്കുന്ന അവൾ ഭാഹ്യമായ ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു.ഒരുപാട് നേരങ്ങൾക് ശേഷം.വീണ്ടും ആ നിഴൽ അവളുടെ മുറിയിലേക്കെത്തി. ഗായത്രി ഉറക്കിലാണെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ നിഴൽ വീണ്ടും അവളെ സ്പർശിക്കാൻ കൈകളുയർത്തി.ആദ്യ സ്പർശനം വീണ്ടും കലകളിൽ.സ്പര്ശനത്തെ അറിഞ്ഞ ഗായത്രി മെല്ലെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.അവൾ ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് മരിച്ച മട്ടിൽ ആ മനുഷ്യ രൂപത്തെ നോക്കി കൊണ്ടു നിന്നു.ആ നിഴലിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ കാൽ മിട്ടുകൾക്കു മേലോട്ട് കയറി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.ഇതു സ്വപ്നമാണോ യാഥാർഥ്യമാണോ എന്നറിയാതെ അവൾ പകച്ചു നിന്നു.അവളുടെ സ്വന്തം ഏട്ടന്റെ കൈകളായിരുന്നു അവളിലെകടുത്തു കണ്ടിരുന്നത്.പെട്ടെന്നവൾ ചുമച്ചു.ചുമയുടെ ശബ്ദം കേട്ടയുടൻ ഏട്ടൻ പെട്ടെന്നവിടെ നിന്നും ഓടി.എന്ത് ചെയ്യണംന്നറിയതെ ഗായത്രി വിങ്ങി.അപ്പോൾ ഇത്രേം കാലം തന്നെ വേട്ടയാടി കൊണ്ടിരുന്ന ആ നിഴൽ ഏട്ടന്റെ ആയിരുന്നോ.എന്തിനാണവൻ എന്നോടിങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്.ഞാനവന്റെ കുഞ്ഞുപെങ്ങളല്ലേ,അവൾ അറിയാതെ വിതുമ്പി കൊണ്ടിരുന്നു.ഈശ്വര ഏറ്റസ്‌നെന്താ പറ്റിയത്..അവൾ ഉരുകി ഉരുകി നേരം വെളുപ്പിച്ചു.രാവിലെ അമ്മയോട് കാര്യങ്ങൾ പറയാനുള്ള ശക്തിയൊന്നും അവൽകുണ്ടായിരുന്നില്ല.ഒരു പ്രാന്തിയെ പോലെ അവൾ അടുക്കളയിലെക്ക് നടന്നു.''ഗായു എന്ത് കോലാടി ഇത്'' ഏട്ടന്റെ പതിവ് പോലെത്തേയുള്ള പരിഹാസം അവളുടെ ഹൃദയത്തിൽ സൂചി കുത്തുന്നത് പോലെ തുളച്ചു കയറി.കണ്ണുകളിൽ ദയനീയമായ നോട്ടം എട്ടാനിലർപ്പിച്ച് മൗനത്തോടെ അവളവിടെ നിന്നും പെട്ടെന്നൊഴിഞ്ഞു മാറി.മുറക്കകത്ത് ഒരു പ്രാന്തിയെ പോലെ അവൾ ഏകയായിയിരുന്നു.ഇത്രയും ക്രൂരത എന്നോട് കാണിച്ചിട്ടും ഏട്ടനെങ്ങനെ എന്നോടിങ്ങനെ പെരുമാറാൻ സാധിക്കുന്നു.എനിക്കാ മുഖത്തു നോക്കാനെ അറപ്പ് തോന്ന.ഈശ്വരാ ഇന്നലെ ഞാൻ ഉണർന്നിലായിരുന്നേൽ അവനെന്നെ എന്തൊക്കെ ചെയ്യുമായിരുന്നു.എന്നും കൂടെയുണ്ടാകുമെന്നു ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ച പലരും ഇന്നെനിക്കു നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.ഇനി ഞാനെന്തിനാണ് ജീവിക്കുന്നത്.ആരാ എനിക്കുള്ളത്.നീ ഒരു പെണ്കുട്ടിയാണ് ശബ്ദം ഉയർത്തരുതെന്നു പറയുന്ന രക്ഷിതാക്കൾക്ക് മുന്നിൽ ഞാനും എരിഞ്ഞു തീരാണോ.എത്രയോ വാർത്തകളിൽ അച്ഛൻ മകളെ പീഡിപ്പിച്ചു,അടുത്ത ബന്ധുക്കൾ മകളെ പീഡിപ്പിച്ചു എന്നൊക്കെ വായിക്കുമ്പോഴും, ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന രക്ഷിതാക്കളും എട്ടാനുമുള്ളപ്പോൾ എനിക്കങ്ങനെ ഒരു വിഭത്‌ വരില്ലെന്ന് ഞാൻ സ്വയം ധരിച്ചു വെച്ചിരുന്നു.എന്നാൽ ഒരു രാത്രി കൊണ്ട് അതെല്ലാം തകർന്നു.സ്വന്തം മകളുടെ സുരക്ഷയെ തേടുന്ന രക്ഷിതാക്കൾ അവളെ Girls only സ്കൂളുകളിൽ ചേർക്കുന്നു.അതൊക്കെ എന്തിന് വേണ്ടി അവളുടെ സുരക്ഷക്ക് വേണ്ടി മാത്രം.സുഹൃതാണെൻകിൽ പോലും പുറമെയുള്ള ആൺ കുട്ടിയോട് തന്റെ മകൾ സംസാരിക്കുന്നത് കണ്ടാൽ മനസ്സിൽ ആകുലത വിരിക്കുന്ന രക്ഷിതാക്കൾ തന്റെ മകൾ സ്വന്തം വീട്ടിൽ സുരക്ഷിതയാന്നെന്നാലോജിക്കുകയോ അന്വേഷിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ലല്ലോ.ഗായത്രി വിത്യസ്ത ചിന്തകളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചുരുകി.

''ഗായത്രി!.." അച്ഛന്റെ വിളി അവളെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർത്തി.ഗായത്രി കണ്ണു തുടച്ചു മുഖം കഴുകി വൃത്തിയായി ഉമ്മറത്തേക്കു പോയി.അവിടെ അച്ഛന്റെ കൂട്ടുകാരൻ സതീഷേട്ടൻ വന്നിരുന്നു."ഇതെന്റെ മകൾ ഗായത്രി 8 ക്ലസ്സിൽ പഠിക്കുന്നു" അച്ഛനെന്നെ അങ്കിളിന് പരിചയ പെടുത്തി."വിഷ്ണൂ..." അച്ഛൻ ഏട്ടനെ നീട്ടി വിളിച്ചു.അച്ഛന്റെ വിളികേട്ടേയുടൻ ഏട്ടൻ ഉമ്മറത്തേക്കോടി വന്നു.''ഇതെന്റെ മകൻ വിഷ്ണു +2 കഴിഞ്ഞിരിക്കാ....'' അച്ഛൻ ഏട്ടനെയും പരിചയ പെടുത്തി കൊടുത്തു.ഗായത്രി ഉടനെ മുറിയിലേക്കു തന്നെ പോയി.''ഗായത്രി..''അമ്മയുടെ വിളിയും ഉയർന്നു.ഗായത്രി വിളിക്കു മറുപടി നൽകുന്നതിന് പകരം അമ്മയുടെ അടുത്തേക് ചെന്നു.''ദേ ഈ ചായ ഉമ്മറത്തേക്കൊന്നു കൊണ്ടു കൊടുക്ക്'' അവൾ ഉത്തരമെന്നോണം തലയാട്ടി ചായ കപ്പ് വെച്ചിരുന്ന ട്രെ എടൂത്ത് ഉമ്മറത്തേക്കു നടന്നു."ഓഹ് നൈസ് ഗുഡ് ഗേൾ" സതീഷ് അങ്കിളിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി മനസ്സില്ല മനസ്സോടെ അവൾ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി പാസാക്കി."രാകവാ നീ കുട്ടികളെയെല്ലാം നല്ല അച്ചടകത്തോടേയൊക്കെയാണല്ലോ വളർത്തിട്ടുള്ളത്" അച്ഛന്റെ നേരെ അങ്കിളിന്റെ വാക്കുകളുയർന്നു."അതേ സതീഷ് രണ്ടു പേരെയും ഞാൻ നല്ല മര്യാദയോട് കൂടീട്ടാണ് വളർത്തിയിട്ടുള്ളത്" അച്ഛന്റെ മറുപടിയിൽ ഒട്ടും തൃപ്തികരമല്ലായിരുന്നു ഗായത്രി.അവളുടൻ മിറിയിലേക്കോടി.കട്ടിലിലിരുന്നു ചുമരിൽ പതിച്ച തന്റെ കുടുംബ ചിത്രങ്ങളിലേക്കു പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി,ഒപ്പം ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ മുഖത്തേക്കും. ഈശ്വര എന്തിനാ നീ എന്നെ പരീക്ഷിക്കുന്നെ.അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ധാര ധാരയായി ഒഴുകി.പടിഞ്ഞർ ഭാഗത്തെ ജനാലഴികളിലൂടെ ഒരു ഇളം തെന്നൽ അവളെ തഴുകി.അവൾ ജനലിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.അങ്ങകലെ നിര നിരയായി നിൽക്കുന്ന പർവതങ്ങളെ അവൾ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.ദൈവമേ ഇന്നു ഞാൻ നി പ്രകൃതിയിലുണ്ടെന്നു ആത്മാർത്ഥമായി വിശ്വസിക്കുന്നു.എന്നിലേക്കടുത്ത ഓരോ ദുരന്തത്തിൽ നിന്നും നീ എന്നെ ഞാനറിയാതെ തന്നെ രക്ഷിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.നിലാവിലൂടെ നീ എനിക്ക് കാണിച്ചു തന്ന നിഴൽ ഒരിക്കലും എന്റെ തോന്നാലുകളായിരുന്നില്ല.കാമത്തിയടിമപ്പെട്ട സ്വന്തം രക്തത്തെ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്ത ഒരു ജീവിയുടേതായിരുന്നു.പെട്ടെന്നവൾക് ചുറ്റിലും നിശബ്ദത അനുഭവപെട്ടു അച്ഛന്റെയും കൂട്ടുകാരന്റെയും സ്വരം ഗായത്രിയുടെ ചെവിയിൽ അലയടിച്ചു.ഒരു നിമിഷത്തേക്കവൾ അവരുടെ സംഭാക്ഷണം ശ്രദ്ധിച്ചു.പാടം നിരത്തി അവിടെ കോട്ടേഴ്‌സ് കെട്ടിപാടുക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചയിലാണ്.മക്കളുടെ രക്ഷക്ക് വേണ്ടി ദൈവം സൃഷ്ട്ടിച്ച രക്ഷിതാക്കൾക്ക് പോലും തന്നെ സംരക്ഷിക്കാനാകുന്നില്ല, എന്നാൽ കാറ്റിന്റെ രൂപത്തിലും നിലാവിന്റെ രൂപത്തിലുമെല്ലാം തന്നെ രക്ഷിച്ച പ്രകൃതിയുടെ മക്കളെ നശിപ്പിക്കാനുള്ള പദ്ധതിക്കെതിരെ ഗായത്രി അറിയാതെ തന്നെ അവലിലുറങ്ങി കിടന്നിരുന്ന വിപ്ലവ രക്തം തിളക്കാൻ തുടങ്ങി.അച്ഛന് മുന്നിൽ കമാ അക്ഷരം ശബ്ദിക്കാത്ത ഗായത്രി ഒരു വിപ്ലവ പ്രാന്തിയെ പോലെ ഉമ്മറത്തേക്കു കുതിച്ചു.കോപം കൊണ്ടും പക കൊണ്ടും തിളക്കുന്ന അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി സതീഷ് ചോദിച്ചു "എന്താ മോളെ.." "അച്ഛൻ നമ്മടെ താഴത്തെ പാടം നിരത്താൻ പോവുകയണോ" ഗൗരവമേറിയ അവളുടെ സ്വരത്തിന് മുമ്പിൽ ഒരു നിമിഷം അച്ഛൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു നോക്കി."മ്മ്മ് അതെ" ചെറിയ വാക്കുകളിൽ അച്ഛൻ മറുപടി ഒതുക്കി."അച്ഛനെന്തു വലിയ തെറ്റാണ് ചെയ്യാൻ പോകുന്നതെന്ന് ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടോ?" ഗായത്രിയുടെ ചോദ്യത്തിന് മുമ്പിൽ അച്ഛൻ പകച്ചു പോയി."ഗായത്രി!....നീ പെണ്കുട്ടിയാണ് ശബ്ദം കുറച്ചു സംസാരിക്ക്.അല്ലേലും നീ എന്തിനാ ഇതിലൊക്കെ ഇടപെടുന്നത്" അച്ഛന്റെ മുഖം ദേഷ്യത്തോടെ വിറച്ചു."അച്ഛാ ഞാൻ ചെറുതാണെന്നും ഇതിനൊന്നും അഭിപ്രായപ്പെടാനുള്ള പ്രായം ആയിട്ടില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവൊക്കെ എനിക്കുണ്ട്,പക്ഷെ നിങ്ങളുടെ പ്രവർത്തികൾ എന്റെ നാവിനെ ഞാനറിയാതെ ചലിക്കുകയാണ്.നിങ്ങളൊരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ ഈ കെട്ടിടത്തിന്റെ ലാഭത്തെ കുരിച്ചല്ലാതെ ഇതുകൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന നഷ്ടത്തെ?" ഗായത്രിയുടെ ചോദ്യത്തിന് മുമ്പിൽ ഇരുവരും മൗനം പ്രാപിച്ചു. ഗായത്രി തുടർന്നു "ഇന്ന് നിങ്ങൾ ആ പാടം മൂടിയാൽ എത്ര ജീവികളുടെ വാസവും ഭക്ഷണവും എല്ലാമാണ് നിങ്ങൾ നശിപ്പിക്കുന്നത്.അതിലുപരി അച്ഛനറിയാവുന്നതല്ലേ എത്രയോ പറ നെല്ല് തന്ന വയലാണത്.കഴിഞ്ഞ രണ്ട് വർഷമായി കേരളം വെള്ളതില്കപ്പെട്ടു അതിന്റെയൊക്കെ അടിത്തറ ഇത്തരത്തിലുള്ള മനുഷ്യന്റെ പ്രകൃതിക്കു മേലെയുള്ള കടന്നു കയറ്റമാണ്.അച്ഛനൊരു സർക്കാർ ഉഫഹയോഗസ്ഥനാണ് ജനങ്ങളുടെ ക്ഷേമത്തിന് വേണ്ടി പ്രായത്നിക്കുന്നു.എന്നാൽ അച്ഛനിവിടെ ജനങ്ങളെ വലിയൊരു പട്ടിണിയിലേക്കും നാശത്തിലേക്കും നിഷ്പക്ഷം വലിച്ചെറിയുകയാണ്.ഇനി അച്ഛന് തീരുമാനിക്കാം എന്ത് വേണമെന്നു.പിന്നെ ഇന്ന് നാം ശ്വസിക്കുന്ന ജീവവായു നമുക്കു പ്രകൃതി നല്കുന്നതെന്നു മറക്കരുത് ഒപ്പം പ്രകൃതിയിലും ദൈവമുണ്ട് ഒരു നിമിഷം മതി നമ്മെ നശിപ്പിക്കാൻ അവർക്ക്".ഏതോ വലിയ യുദ്ധത്തിനൊടുവിൽ വിജയം കരസ്ഥമാക്കിയ പടയാളിയെ പോലെ അവൾ ഉമ്മറത് നിന്നും മുറിയിലേക്കോടി.ആകാശത്തു മുഴുവൻ ഇരുൾ പടർന്നു.മേഘങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ ചന്ദ്രൻ തെളിയുന്നതും നോക്കി അവൾ നിന്നു.'ഭഗവാനെ ഞാൻ എനിക്കാകും വിധം നിന്റെ സൃഷ്ടികളെ സംരക്ഷിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിക്കും കാരണം എനിക്കെന്റെ സങ്കടങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും പങ്ക് വെക്കാൻ മഴയും,നിലാവും,ഇളം തെന്നലും ഒന്നുമില്ലാതെ മറ്റാരുമില്ല.കൂട്ടുകാരുണ്ടെങ്കിലും എല്ലാം അവരോട് തുറന്നുപറയാൻ എനിക്കാവില്ല.ഈശ്വരാ...എനികെന്റേട്ടനെ വല്യ ഇഷ്ട്ടാ..അവനെ എനിക്ക് പഴയത് പോലെ തിരിച്ചു വേണം.അവന് നല്ലബുദ്ധി തോന്നിക്കണെ' അവൾ മനസ്സിൽ ഉരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു. സതീഷ് അപ്പോതന്നെ വീട്ടിൽ നിന്നുമിറങ്ങി.വീട് മൊതത്തിൽ മൗനത്തിലാണ്ടു. ഗായത്രി പതിവില്ലാതെ തന്റെ മുറിയിലെ കതകടച്ചു ഇരിപ്പായി.ഭക്ഷണം കഴിക്കാനുള്ള അമ്മയുടെ വിളിയെ പോലും അവൾ നിരസിച്ചു.ആരും അവളെ നിര്ബന്ധിച്ചില്ല.ഏറെ നേരത്തിനു ശേഷം 'അമ്മ കതക് തുറക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.ദേ എല്ലാരും കിടക്കാ നീ ഈ കഞ്ഞി കുടിക്ക് കതക് അടക്കണ്ട തനിച്ചല്ലേ പേടിയാകും.ചില സത്യങ്ങൾ അമ്മയോട് വിളിച്ചു പറയാൻ അവൾ തെയ്യാറായെങ്കിലും എന്തോ ഭയം അവളെ പിൻവലിച്ചു.അല്പം കഞ്ഞി കുടിച്ചവൾ മുറിയിലേക്കു നടന്നു.മുറിയിലേക്കു കയാറുമ്പോളും കാട്ടിലിരിക്കുമ്പോഴെല്ലാം അവൾ ദൈവത്തെ മനസ്സിൽ ദ്യനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.വീട്ടിലെ ലൈറ്റുകളെല്ലാം അണഞ്ഞു. അവളിൽ ഭയം ഉണർത്തി.ഈശ്വരാ എന്നെ നീ ആർക്കും വിട്ടു കൊടുക്കല്ലെ... അവൾ വിങ്ങി വിങ്ങി പൊട്ടി.അവൾ മുറിയിലെ വെളിച്ചം അണച്ചു.ഉറങ്ങാതെ ഇരു കണ്ണുകളും വാതിലിലേക്കു മിഴിച്ചു കിടന്നു.അവളറിയാതെ നിദ്രയിലേക്കു വഴുതി.പെട്ടെന്നവൾ ഞെട്ടി ഉണർന്നു സമയം 12 കഴിഞ്ഞു മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ വീണ്ടും അവളുടെ ഏട്ടന്റെ നിഴൽ അവൾകണ്ടു.ഉള്ളിൽ ഭയവും അതിനൊപ്പം ആഴത്തിൽ സങ്കടവും അവളിൽ ചൊറിയപ്പെട്ടു.പെട്ടെന്നവൾ കിടക്കയിൽ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റു ലൈറ്റിട്ടു ശേഷം ഒന്നും അറിയാത്ത മട്ടിൽ അവൾ ബാത്റൂമിലേക്കോടി.വെള്ളം തിരിച്ചു പൊട്ടി പൊട്ടി കരഞ്ഞു.മുറിയിലെ വെളിച്ചം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ഗായത്രിയുടെ ഏട്ടൻ സ്വന്തം മുറിയിലേക്കോടിയിരുന്നു.ഗായത്രിക്ക് സങ്കടം താങ്ങാനാകാതെ അവൾ തളർന്നു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.ആ രാത്രിയും അവൾ ഒരു പോള കണ്ണടക്കാതെ വിങ്ങി വിങ്ങി നേരം വെളുപ്പിച്ചു.ഏട്ടന്റെ മുഖത്ത് തനിതാരത്തിലൊരു തെറ്റും സിജുയ്തിട്ടില്ലാ എന്ന ഭാവം അവളിലെ ഭയത്തെ വർധിപ്പിച്ചു.ഒരുപക്ഷേ താൻ എല്ലാ സത്യങ്ങളും തന്റെ മാതാ പിതാക്കളോട് പറഞ്ഞാൽ അവരത് വിശ്വസിക്കണമെന്നില്ല.കാരണം എട്ടാനൊരു പകൽ മാന്യനായിരുന്നു.എത്രയോ രാത്രികൾ നിഴലിനെ ഭയന്ന് അവൾ ഉരുകി ഉരുകി അവൾ കഴിച്ചു കൂട്ടി.ആരോടും പറയാനാകാതെ അവൾ സ്വന്തം വേദനകളെ മഴയിലൂടെ പങ്കവെച്ചു മനസ്സിൽ ശാന്തത തേടി.ഗായത്രി മനസ്സിൽ തട്ടി ഒത്തിരി തീരുമാനങ്ങളെടുത്തു താനും ഒരമ്മയായൽ തനിക്കു പിറക്കുന്ന ആൺ കുഞ്ഞിന് ഓർമ്മവെക്കുന്ന കാലത്ത് അക്ഷരങ്ങൾ പടിപ്പിക്കുന്നതിനു മുമ്പേ ഒരു സ്ത്രീ എന്താണെന്നും അവളെ എങ്ങനെ ബഹുമാനിക്കനിക്കണമെന്നും,മനുഷ്യന് സമാധാനം പ്രകൃതിയിൽ നിന്നെ ലഭിക്കു...എന്ന ആശയം ആദ്യം ഉണർത്തും.എത്രയും പെണ്കുട്ടികൾ ഇതുപോലെ ഓരോ വീടുകളിൽ യാദനകൾ അനുഭവിക്കുന്നു.അവർക്കെല്ലാം അതിനെതിരെ ശബ്ദം ഉയർത്താനുള്ള ശക്തി നീ നല്കണേ ഈശ്വരാ...ഗായത്രി മനസ്സിൽ മന്ത്രിച്ചു.

{{BoxBottom1

| പേര്= ഫാത്തിമ ഫർഹാന. കെ

| color=  4   

}}