"ജി.എച്ച്. എസ്സ്.എസ്സ് ശിവപുരം/അക്ഷരവൃക്ഷം/അവർക്ക് മാപ്പില്ല" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

ജി.എച്ച്. എസ്സ്.എസ്സ് ശിവപുരം/അക്ഷരവൃക്ഷം/അവർക്ക് മാപ്പില്ല (മൂലരൂപം കാണുക)

13:52, 20 ഏപ്രിൽ 2020-നു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന രൂപം

32 ബൈറ്റുകൾ കൂട്ടിച്ചേർത്തിരിക്കുന്നു , 20 ഏപ്രിൽ 2020

തിരുത്തലിനു സംഗ്രഹമില്ല

വ്യത്യാസം കാണൽവിക്കിഎഴുത്ത്

Bmbiju

emailconfirmed, kiteuser, റോന്തു ചുറ്റുന്നവർ

2,150

തിരുത്തലുകൾ

@@ വരി 4: / വരി 4: @@
 }}
-              ക്ലോക്കിൽ സമയം പന്ത്രണ്ട് മണി അടിച്ചിട്ടും അവർക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന രാത്രിയുടെ ഓരോ യാമങ്ങളും ഓർമയുടെ ലോകങ്ങളിലേക്കള്ള  വാതിലുകൾ തുറന്നിടുകയായിരുന്നു. യാതൊരു പ്രതിസന്ധികളുമില്ലാതെ ശാന്തമായി ഒഴുകിയ ആ വഞ്ചിയിൽ നിന്ന് അച്ഛന്റെ നിശബ്ദമായ ഇറങ്ങിയുള്ള പോക്കും ,തുഴയില്ലാതെ താളം തെറ്റിയ ആ വഞ്ചിയിൽ തന്നെ ഏകയാക്കി കൊണ്ട് മക്കളോരോരുത്തരും ഓരോരോ കരകളിൽ കയറി പറ്റിയതും എല്ലാം.... ദൈവം തന്ന സമ്മാനമെന്ന് കരുതിയ മക്കൾ ഓരോരോ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലേക്ക് കുടിയേറിയപ്പോഴും അവിടങ്ങളിലിരോരോ കുടുംബങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടപ്പോഴും അവർ തങ്ങളുടെ അടിവേരുകളെ ഓർക്കാൻ മറന്നു പോവുകയായിരുന്നു.
+             <p> ക്ലോക്കിൽ സമയം പന്ത്രണ്ട് മണി അടിച്ചിട്ടും അവർക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന രാത്രിയുടെ ഓരോ യാമങ്ങളും ഓർമയുടെ ലോകങ്ങളിലേക്കള്ള  വാതിലുകൾ തുറന്നിടുകയായിരുന്നു. യാതൊരു പ്രതിസന്ധികളുമില്ലാതെ ശാന്തമായി ഒഴുകിയ ആ വഞ്ചിയിൽ നിന്ന് അച്ഛന്റെ നിശബ്ദമായ ഇറങ്ങിയുള്ള പോക്കും ,തുഴയില്ലാതെ താളം തെറ്റിയ ആ വഞ്ചിയിൽ തന്നെ ഏകയാക്കി കൊണ്ട് മക്കളോരോരുത്തരും ഓരോരോ കരകളിൽ കയറി പറ്റിയതും എല്ലാം.... ദൈവം തന്ന സമ്മാനമെന്ന് കരുതിയ മക്കൾ ഓരോരോ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലേക്ക് കുടിയേറിയപ്പോഴും അവിടങ്ങളിലിരോരോ കുടുംബങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടപ്പോഴും അവർ തങ്ങളുടെ അടിവേരുകളെ ഓർക്കാൻ മറന്നു പോവുകയായിരുന്നു.</p>
-                 അമ്മയ്ക്ക് പറയാൻ ഒരുപാട് കഥകളും ഉപദേശിക്കാൻ അനുഭവങ്ങളിൽ നിന്നുൾക്കൊണ്ട ധാരാളം ഗുണപാഠങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ , കേൾക്കാൻ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല അവർക്ക് ചുറ്റിലും . മരുമക്കൾ വിദേശിയരായതോടെ കൊച്ചു മക്കൾക്ക് മുത്തശ്ശിയും തറവാടും ഗ്രാമവും അന്യമായി.
-                അച്ഛന്റെ മരണശേഷം ഒരിക്കൽ പോലും തന്നെ കാണാൻ വരാതെ വീഡിയോ കോളുകളിലൂടെ കുടുംബ ബന്ധത്തെ ശിഥിലമാക്കിയ തന്റെ മക്കളെ പരീക്ഷിക്കാൻ ദൈവമൊരുക്കിയതാണോ ഈ മഹാമാരിയെ? അവർ ആലോചിച്ചു . ആയിരിക്കണം!    കാലത്തിനൊത്ത് ഓടാൻ പഠിപ്പിച്ചപ്പോൾ കാലത്തെ തോൽപ്പിച്ചോടാൻ ശ്രമിച്ച തന്റെ മക്കളെ പോലുള്ളവർക്ക് ഒരു ഗുണപാഠമാവണം ഇത്. മുത്തശ്ശി കഥകൾ കേൾക്കാത്ത, സകലതിനും ഇന്റർനെറ്റിനെ ആശ്രയിക്കുന്ന തന്റെ പേരമക്കൾക്കുള്ള ഓർമ്മപ്പെടുത്തലാവണം ഇത്.
-            നന്നായി പറന്നുയർന്നിട്ടും അവരെ വീണ്ടും വീണ്ടും പറക്കാൻ പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞ അച്ഛനെയും ഓരോ അബദ്ധത്തിലും വിജയത്തിൻ്റെ ലക്ഷണം മാത്രം കാണണം, മുന്നോട്ട് സഞ്ചരിക്കണം, പിന്നിൽ നിന്നുള്ള പരിഹാസങ്ങളെ അവഗണിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകളെയും സ്മരിച്ചു.
-             പതിയെ കണ്ണു തുറന്നപ്പോൾ കാലിൽ വെള്ളത്തുള്ളികൾ ഉറ്റി വീഴുന്ന പോലെ തോന്നി. ഓർമകൾ ഓലപ്പുരയിലേക്കും, ഓടുമേഞ്ഞ വീട്ടിലെ മച്ചിലേക്കും ,താഴെ നിന്ന് നോക്കിയാൽ മുകളറ്റം കാണാത്ത ഇന്നത്തെ ഫ്ലാറ്റിലേക്കും എത്തിനോക്കിയപ്പോൾ, തലയുയർത്തുന്ന തന്റെ മക്കളെ അവർ കണ്ടു. താൻ പോലുമില്ലാതെ ആ ജീവിത വഞ്ചി കടലിൽ ഏകമായി അലയുമെന്ന തിരിച്ചറിവോടെ മക്കളുടെ തലയിൽ കൈവച്ച് അനുഗ്രഹിക്കാൻ എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ അവർ പിന്നോട്ട് വീണു. അച്ഛന്റെ കൂടെ അമ്മയും പോവുകയാണെന്ന സത്യം ആ മക്കൾക്ക് ഉൾകൊള്ളാനായിട്ടുണ്ടാവില്ല. ആശുപത്രിയിലെത്തിക്കാൻ തിരക്കുകൂട്ടുമ്പോൾ നിർജീവ മായ ആ കണ്ണുകൾ അവരോട് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.       " മക്കളേ... നിങ്ങൾക്ക് മാപ്പില്ല".
+                <p> അമ്മയ്ക്ക് പറയാൻ ഒരുപാട് കഥകളും ഉപദേശിക്കാൻ അനുഭവങ്ങളിൽ നിന്നുൾക്കൊണ്ട ധാരാളം ഗുണപാഠങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ , കേൾക്കാൻ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല അവർക്ക് ചുറ്റിലും . മരുമക്കൾ വിദേശിയരായതോടെ കൊച്ചു മക്കൾക്ക് മുത്തശ്ശിയും തറവാടും ഗ്രാമവും അന്യമായി.</p>
+                <p>അച്ഛന്റെ മരണശേഷം ഒരിക്കൽ പോലും തന്നെ കാണാൻ വരാതെ വീഡിയോ കോളുകളിലൂടെ കുടുംബ ബന്ധത്തെ ശിഥിലമാക്കിയ തന്റെ മക്കളെ പരീക്ഷിക്കാൻ ദൈവമൊരുക്കിയതാണോ ഈ മഹാമാരിയെ? അവർ ആലോചിച്ചു . ആയിരിക്കണം!    കാലത്തിനൊത്ത് ഓടാൻ പഠിപ്പിച്ചപ്പോൾ കാലത്തെ തോൽപ്പിച്ചോടാൻ ശ്രമിച്ച തന്റെ മക്കളെ പോലുള്ളവർക്ക് ഒരു ഗുണപാഠമാവണം ഇത്. മുത്തശ്ശി കഥകൾ കേൾക്കാത്ത, സകലതിനും ഇന്റർനെറ്റിനെ ആശ്രയിക്കുന്ന തന്റെ പേരമക്കൾക്കുള്ള ഓർമ്മപ്പെടുത്തലാവണം ഇത്.</p>
+            <p>നന്നായി പറന്നുയർന്നിട്ടും അവരെ വീണ്ടും വീണ്ടും പറക്കാൻ പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞ അച്ഛനെയും ഓരോ അബദ്ധത്തിലും വിജയത്തിൻ്റെ ലക്ഷണം മാത്രം കാണണം, മുന്നോട്ട് സഞ്ചരിക്കണം, പിന്നിൽ നിന്നുള്ള പരിഹാസങ്ങളെ അവഗണിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകളെയും സ്മരിച്ചു.</p>
+             <p>പതിയെ കണ്ണു തുറന്നപ്പോൾ കാലിൽ വെള്ളത്തുള്ളികൾ ഉറ്റി വീഴുന്ന പോലെ തോന്നി. ഓർമകൾ ഓലപ്പുരയിലേക്കും, ഓടുമേഞ്ഞ വീട്ടിലെ മച്ചിലേക്കും ,താഴെ നിന്ന് നോക്കിയാൽ മുകളറ്റം കാണാത്ത ഇന്നത്തെ ഫ്ലാറ്റിലേക്കും എത്തിനോക്കിയപ്പോൾ, തലയുയർത്തുന്ന തന്റെ മക്കളെ അവർ കണ്ടു. താൻ പോലുമില്ലാതെ ആ ജീവിത വഞ്ചി കടലിൽ ഏകമായി അലയുമെന്ന തിരിച്ചറിവോടെ മക്കളുടെ തലയിൽ കൈവച്ച് അനുഗ്രഹിക്കാൻ എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ അവർ പിന്നോട്ട് വീണു. അച്ഛന്റെ കൂടെ അമ്മയും പോവുകയാണെന്ന സത്യം ആ മക്കൾക്ക് ഉൾകൊള്ളാനായിട്ടുണ്ടാവില്ല. ആശുപത്രിയിലെത്തിക്കാൻ തിരക്കുകൂട്ടുമ്പോൾ നിർജീവ മായ ആ കണ്ണുകൾ അവരോട് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.       " മക്കളേ... നിങ്ങൾക്ക് മാപ്പില്ല".</p>
 {{BoxBottom1
@@ വരി 28: / വരി 23: @@
 | color=5
 }}
+{{Verified1|name=Bmbiju|തരം=ലേഖനം}}