വിശ്വപ്രകൃതിതൻ സത്യത്തിൽ
ആദ്യമായി നാം കാലൂന്നിടുമ്പോൾ
വിശിഷ്യയാം അമ്മതൻ സ്നേഹ
പാശമാം വലയത്തിൽ അറിവിൻ്റെ
ലോകം കൺതുറന്നൂ...
സത്യമേത് മിഥ്യയേതെന്ന്
തിരിച്ചറിയാൻ സർവ്വോപരിയാം
അമ്മയെ ആശ്രയമാക്കി...
മനസ്സിൻ്റെ താക്കോൽ പഴുതിലെ വാക്യങ്ങൾ
നന്മയിലേക്ക് നയിച്ചിടാനും...
തെല്ലൊരു തൃണകത്തെ സൂചിപ്പിക്കാനും
അമ്മതൻ സാന്നിദ്ധ്യം തണലേകി...
പ്രകൃതിതൻ മന്ദരഭാവങ്ങൾക്കെതിരെ
ജ്ഞാനമാം അമ്മ ആവിർഭവിക്കുന്നു;
സ്നേഹത്തിൻ നാമ്പുകൾ മൊട്ടിട്ട്
സൗന്ദര്യ ശ്രീയാം അമ്മ അരികിലെത്തും...
എന്നുമെൻ മനസ്സിൽ ഗുരുതുല്ല്യയായി
മനസ്സിലെ സങ്കൽപദേവതയായി
നിലകൊള്ളുന്നു എൻ അമ്മ ...
അറിവിൻ്റെ ആദ്യാക്ഷരങ്ങൾ പോലെ
അന്തരംഗത്തിൽ അമ്മ മാത്രം ...
അറിവായി അറിവിൻ ദേവതയായി
എന്നുമെൻ മനസ്സിൽ അമ്മ മാത്രം...
എന്നുമെൻ മനസ്സിൽ അമ്മ മാത്രം....