കാലത്തിൽ തട്ടകം മേൽ കീഴായ് തിരിയവേ, ജീവവായുവാം നീയും നിലച്ചുപോയോ നീയും നിൻ തോഴരും നിന്നിടം നിശ്ചലം, ഗോളം തിരിയവേ മറ്റെല്ലാം നിശ്ചലം. ഒരു ദിനം പുലരവേ, കൺ തുറന്നീടവേ , 'ഞാനാണിതെല്ലാം ', 'എൻ്റെ യാണെല്ലാം ' മാറുന്ന മനുഷ്യൻ്റെ മൂഢഭാവം നിരർത്ഥകമാകുന്നു വർത്തികളും [ പ്രവർത്തി] പെട്ടെന്നു മറ്റൊരു ദിക്കിൽ നിന്നായിരം , ജൈവാണു പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടവേ ആയുസ്സിൻ ദൈർഘ്യം നിലച്ചീടവേ, നിർത്തൂ, ഹേ, കാലൻ്റെ വേഷം ധരിച്ചൊരു ഇത്തിരിപ്പോന്ന നിൻ നിരർത്ഥക ചേഷ്ടകൾ. നാമൊന്നായ്... മെയ്യൊന്നായ്... മനമൊന്നായ് പോകൂ ജൈവാണൂ നിൻ സ്ഥാനമല്ലിത്..... പോകൂ ജൈവാണൂ നിൻ തട്ടകമല്ലിത് .....
സാങ്കേതിക പരിശോധന - sheelukumards തീയ്യതി: 14/ 02/ 2022 >> രചനാവിഭാഗം - കവിത
