കാലത്തിൽ തട്ടകം മേൽ കീഴായ് തിരിയവേ,
ജീവവായുവാം നീയും നിലച്ചുപോയോ
നീയും നിൻ തോഴരും നിന്നിടം നിശ്ചലം,
ഗോളം തിരിയവേ മറ്റെല്ലാം നിശ്ചലം.
ഒരു ദിനം പുലരവേ, കൺ തുറന്നീടവേ ,
'ഞാനാണിതെല്ലാം ', 'എൻ്റെ യാണെല്ലാം '
മാറുന്ന മനുഷ്യൻ്റെ മൂഢഭാവം
നിരർത്ഥകമാകുന്നു വർത്തികളും [ പ്രവർത്തി]
പെട്ടെന്നു മറ്റൊരു ദിക്കിൽ നിന്നായിരം ,
ജൈവാണു പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടവേ
ആയുസ്സിൻ ദൈർഘ്യം നിലച്ചീടവേ,
നിർത്തൂ, ഹേ, കാലൻ്റെ വേഷം ധരിച്ചൊരു
ഇത്തിരിപ്പോന്ന നിൻ നിരർത്ഥക ചേഷ്ടകൾ.
നാമൊന്നായ്... മെയ്യൊന്നായ്... മനമൊന്നായ്
പോകൂ ജൈവാണൂ നിൻ സ്ഥാനമല്ലിത്.....
പോകൂ ജൈവാണൂ നിൻ തട്ടകമല്ലിത് .....
