|
|
| വരി 1: |
വരി 1: |
| *[[{{PAGENAME}}/കൊറോണ | കൊറോണ]] | | *[[{{PAGENAME}}/ഹരിതം | ഹരിതം]] |
| വൈറലാകുന്നു കൊറോണ
| |
| വൈറസായൊരീ കൊറോണ
| |
| ലോകം സൂഷ്മതയിൽ പരതുന്നു
| |
| സൂഷ്മാണു ലോകത്തിൽ പടരുന്നു
| |
| ഒരുങ്ങുകയാണ് 'ഞാനും'എന്റെ
| |
| മോഹങ്ങളും അതിമോഹങ്ങളും
| |
| അല്ല,കാലം ഒുക്കുകയാണ്
| |
| നാലുചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ എന്നെ.
| |
| പുനർചിന്തനത്തിന്റെ നാളുകൾ
| |
| പുലരികൾ,സന്ധ്യകൾ പിന്നെ കറുത്തരാത്രികൾ
| |
| ഭൂമിയിലേക്കമർന്ന മർത്ത്യന്റെ കറുത്ത
| |
| കൈകൾ തെല്ലൊന്നയഞ്ഞുവോ ?
| |
| നിലാവിൻ പുഞ്ചിരിയിലതു തെളിഞ്ഞുവോ?
| |
| വൻമരങ്ങൾ നീട്ടി ശ്വസിച്ചുവോ?
| |
| കാറ്റിൽ അലിഞ്ഞ അതിന്റെ നിശ്വാസം,എന്റെ ശ്വാസം
| |
| ഞാനുമറിയുന്നു വസുന്ധര തണുക്കുന്നു.
| |
| അടച്ചിടപ്പെട്ടവർക്ക് ഒരുതരം ശ്വാസംമുട്ടൽ
| |
| ആശുപത്രികളിൽ ജീവശ്വാസത്തിനായ് പിടയുന്ന രോഗികൾ
| |
| വിലയേറിയ ശ്വാസയന്ത്രം ഘടിപ്പിച്ച്
| |
| ശ്വസിക്കുന്നു ചിലർ,ശ്വാസം നിലക്കുന്നു ചിലരുടെ
| |
| ശ്വസിച്ചു മുന്നേറുന്നു മറ്റുചിലർ
| |
| മരണം മണക്കുന്ന നഗരങ്ങൾ,തെരുവുകൾ
| |
| ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങളുയരുന്നു
| |
| ഉത്തരങ്ങളിൽ നിന്നുണ്ടായ ചോദ്യങ്ങൾ
| |
| കൈകെട്ടി,തലതാഴ്‍ത്തി , മൂക്കും
| |
| വായും മൂടിയ മനുഷ്യനെ നോക്കി
| |
| ദൂരെയൊരുമരക്കൊമ്പിലിരുന്ന്
| |
| ഒരു കുഞ്ഞിക്കിളി പാടി
| |
| 'കണ്ണുതുറക്കൂ മനുഷ്യാ , ആരും നിസ്സാരരല്ല !'
| |
