"എം.എസ്.എച്ച്.എസ്. എസ്.മൈനാഗപ്പള്ളി/അക്ഷരവൃക്ഷം/ കഥകൾ/ ഒരു കൊറോണ സ്വപ്നം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

ഒടുവിൽ എന്റെ പലവിധ തരികിട പ്രയോഗങ്ങളിലൂടെ ഒരുവിധം അച്ഛനെ സമ്മതിപ്പിച്ചെടുത്തു.

അടുത്ത ദിനം നഗരത്തിൽ കറങ്ങാൻ പോകാമെന്ന ഉറപ്പിൽ ഞാൻ ഉറങ്ങാൻ പോയി.

നഗരത്തിൽ പലയിടത്തും പൊലീസ്‌ മാമന്മാർ നിലയുറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.അവരുടെ ഒന്നും കണ്ണിൽപ്പെടാതെ ഞങ്ങൾ ഊടു വഴികളിലൂടെ യാത്ര ചെയ്തു.പലയിടത്തും പോലീസ് മാമന്മാർ ആളുകളെ വിരട്ടിയോടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ നഗരം കണ്ടിട്ട് തിരിച്ചു പോകവെ

പിന്നെയും ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് ശ്വാസം എടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് ആകുന്ന അവസ്ഥയായി. സംഗതി ആരോഗ്യ പ്രവർത്തകരെ വിളിച്ച് അറിയിച്ചു. പെട്ടെന്ന് ആംബുലൻസ് ശബ്ദം കേട്ടു ബഹിരാകാശ സഞ്ചാരികളെ പോലെ രണ്ടു മാമന്മാർ എന്നെ പൊക്കിയെടുത്തു ആംബുലൻസിൽ കയറ്റി ദൂരെ അച്ഛനും അമ്മയും ചേച്ചിയും നിറകണ്ണുകളോടെ നിൽക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു ആർക്കും എൻറെ അടുത്തേക്ക് പോലും വരാൻ കഴിയാതെ നിസ്സഹായരായി നിൽക്കുകയാണ്. ആശുപത്രിയിലെത്തി അവിടെ ബഹിരാകാശ സഞ്ചാരികളെ പോലെയുള്ള വസ്ത്രം ധരിച്ച് നഴ്സുമാർ മൂക്കിലൂടെയും വായിലൂടെയും ട്യൂബുകൾ കടത്തിവിട്ടു. ശരീരം മുഴുവൻ വേദന!!!😩 അനങ്ങാൻ വയ്യ. രാത്രിയോ പകലോ എന്ന് അറിയില്ല. ഏതോ ഒരു മാലാഖ ഗ്ലൗസ് ഇട്ട കൈ കൊണ്ട് എന്നെ  തഴുകുന്നത് പോലെ തോന്നി. എനിക്കൽപ്പം വെള്ളം വേണം. ചുണ്ടുകൾ വരളുന്നു. സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. ഞാൻ കൈ കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു . മാലാഖ മാരിൽ ഒരാൾ വെള്ളത്തിൽ സ്പോഞ്ച് മുക്കി എനിക്ക് ചുണ്ടുകൾ നനച്ചു തന്നു .ഞാൻ അത് ആർത്തിയോടെ കുടിച്ചു. ദിവസങ്ങൾ കഴിയവേ വേദനകൾ കുറയുന്നു ....

പതിയെ പതിയെ ശ്വാസം എടുക്കാൻ കഴിയുന്നു ....

എനിക്ക് വിശക്കുന്നു ...എന്ന് ആ മാലാഖമാരോട് പറഞ്ഞു .

കുത്തരി കഞ്ഞി യുടെയും തേങ്ങാച്ചമ്മന്തി യുടെയും മാങ്ങാച്ചാറിന്റെ യും മണം മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചുകയറി.

എൻറെ അമ്മോ ഞാൻ ഞെട്ടിയുണർന്നു.

" നമുക്കു ടൗണിൽ പോകണ്ടാ".

{{BoxBottom1

| പദ്ധതി= അക്ഷരവൃക്ഷം  

| വർഷം=2020  

| color=  1  <!-- color - 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->

}}