"കാർഡിനൽ എച്ച്.എസ്.തൃക്കാക്കര/ഇ-വിദ്യാരംഗം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം
No edit summary |
No edit summary |
||
വരി 1: | വരി 1: | ||
അക്ഷരവെട്ടം | <br/><center><div style="clear:both; width:950px; background:#FAF5FF; "> | ||
<div style="background-color:#c8d8FF">'''അക്ഷരവെട്ടം'''</div> | |||
<div id="toc" class="toc"> | <div id="toc" class="toc"> | ||
<div id="toctitle"> | <div id="toctitle"> |
22:27, 29 ഡിസംബർ 2016-നു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന രൂപം
ഉള്ളടക്കം
കവിത ഇത് ആരുടെ ചിത്രം |
കഥ ജലം ഭൂമിയെ തൊട്ടപ്പോള് |
---|---|
ഇത് എന്റെ ചിത്രം നിങ്ങള്ക്കിഷ്ടമായോ,എനിക്കിഷ്ടമായി ഇത് അവന്റെ ചിത്രം! എനിക്കിഷ്ടമായത് എന്റെ ചിത്രമാണ്, അപ്പോള്... ഷാജി |
ഒരു മഹാവിസ്പോടനത്തിന്റെ വെമ്പലിന്റെ അഗ്നിയില് ജ്വലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു താരകത്തില് നിന്നാണ് ഭൂമിയുടെ ജനനം.പിന്നീടങ്ങോട്ട് സ്വയം ജീവിക്കുന്നതിനുള്ള പ്രാപ്തത കൈവരിക്കുന്നതിനുള്ള ഘട്ടങ്ങളായിരുന്നു.അങ്ങനെ ഭൂമിയുടെ യൗവ്വനകാലമായി.ആ കത്തുന്ന യൗവ്വനകാലത്ത് സൗന്ദര്യവും ശക്തിയും ഓജസ്സും ഉള്ള ഒരുവനെ ഭൂമി വരനായി തെരഞ്ഞെടുത്തു. പിന്നീട് അവന് ഭൂമിക്ക് താങ്ങും തണലുമായി.അവന് ഭൂമിയെ പല വിഭത്തുകളില് നിന്നും സംരക്ഷിച്ചു.അവനിലെ പലഘടകങ്ങളും ഭൂമിയെ ആകര്ഷിച്ചു അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ ശക്തി ക്ഷയിച്ചുതുടങ്ങിയിരുന്നു.അവനവളെ ആശ്ലേഷിച്ച് പുത്രസൗബാഗ്യത്തിനായി ആഗ്രഹിച്ചു.അവന് പറഞ്ഞു എന്റെ മരണശേഷം എന്റെ ശക്തിസ്രോതസ് നിന്നെ സംരക്ഷിക്കും.അതില്നിന്ന് നിനക്ക് ഒരു പുത്രിയുണ്ടാകും.നീ ആ ജീവന്റെ തുടിപ്പിനെ ഏറ്റുവാങ്ങണം.അവളിലൂടെ ഇനിനിന്നില് ജീവന് നിലനില്ക്കും.നീ സമ്പുഷ്ടയാകും ഇത്രയും പറഞ്ഞശേഷം അവന് യാത്രയായി.അവന്റെ രണ്ട് ശകതിസ്രോതസുകള് അവിടെ അവശേഷിച്ചു.അവ പിന്നീട് ഭൂമിയെ മുന്നോട്ടു നയിക്കാന് പ്രേരിപ്പിച്ചു.ആ ശകതിസ്രോതസുകളില് നിന്നും ഭൂമിക്കൊരു പുത്രിയുണ്ടായി.ഭൂമി അവളെ സ്വീകരിക്കാന് തയ്യാറായി,എന്നാല് അവള് അമ്മയിലേക്കെത്താനുള്ള ശക്തി ആര്ജിച്ചിരുന്നില്ല.തന്റെ പുത്രിയാല് താന് സമ്പുഷ്ടയാകും എന്ന വിശ്വസത്തോടെ ഭൂമി അവള്ക്കായി കാത്തിരുന്നു.പവിത്രയായ അമ്മയുടെ മടിയിലേക്കെത്താനുള്ള തിടുക്കമായിരുന്നു അവള്ക്ക് ലക്ഷകണക്കിന് വര്ഷങ്ങള് കടന്നു പോയി.അവള് സ്വയം ശക്തിയാര്ജിച്ച് ഊര്ജ്ജം ഉത്സര്ജിച്ച് തന്റെ അമ്മയെ തൊട്ടു.അമ്മ അവളെ മാറോടു ചേര്ത്തു.ആ നിമിഷം ഭൂമി അനുഗ്രഹീതയായി. ലക്ഷ്മി പി. 10 B |
കവിത അമ്മ |
---|
വറ്റാത്ത വാത്സല്യധാരയില് നന്നൊരു തുള്ളിയും കനിവിന്നുറവുമെടുത്തു ജഗദീശന് തന്നോമനയ്ക്കായ് സര്വ്വ സുഖങ്ങളും തന്കുഞ്ഞിന് കാലിലൊരു പോറലെക്കാതെ, അമ്മയെ പോലില്ല മറ്റൊരാള് എന്നമ്മേ സ്വാദിഖ |