"ഗവൺമെന്റ് എച്ച്.എസ്.എസ് നെയ്യാറ്റിൻകര/അക്ഷരവൃക്ഷം/പൊലിഞ്ഞു പോയ യൗവനം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

}}

                                   അമ്മ പറഞ്ഞത് കേട്ടിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്കിന്നീ  ഗതി വരില്ലായിരുന്നു മരണത്തിന്റെ അവസാന നിമിഷങ്ങളിൽ വരുൺ നെടുവീർപ്പിട്ടു .ഇരുപത്തി മൂന്നു വയസായ വരുൺ യൗനത്തിന്റെ സുഖങ്ങളിലും സ്വാതത്ര്യത്തിലും നീന്തി തുടിക്കുമ്പോൾ ചുറ്റുമുള്ളതെല്ലാം അവൻ മറന്നിരുന്നു .ആരെയും ഭയമില്ല ,മറ്റുള്ളവരുടെ ചിന്തകളും ,പ്രശ്നങ്ങളും ദുഖങ്ങളും ഒന്നും അവൻ കാര്യമാക്കിയില്ല .അമ്മയുടെ ഉപദേശവും പറയുന്ന കാര്യങ്ങളുമൊന്നും അവൻ ചെവി കൊടുക്കാറില്ല .അതിനിടയിലാണ് ആരുടേയും ക്ഷണമില്ലാതെ വസൂരി എന്ന രോഗം നാട്ടിലാകെ പടർന്നു പിടിച്ചത് .നാടാകെ വിറങ്ങലിച്ചു .ആർക്കും ഒരു തരത്തിലുമുള്ള പ്രതീക്ഷകൾ ഇല്ല .ഭയം മാത്രം .എന്നാൽ വരുണാകട്ടെ  സുഹൃത്തുക്കളുമായി നാടായ നാടെല്ലാം ചുറ്റികറങ്ങി .

അമ്മയുമായുള്ള വാക് തർക്കത്തിന് ശേഷം ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു കൊള്ളാംഎന്ന ധാർഷ്ട്യത്തോടെ ഇറങ്ങിപ്പോയ അവനെ കാത്തിരുന്നത് വസൂരി എന്ന  മഹാ വിപത്താണ് .യാത്രകൾക്കിടയിൽ  ആരോടൊക്കെയോ ഇടപഴകുന്നതിനിടയിൽ അവനും രോഗം ബാധിച്ചു .ദയനീയമായ ഇരുപതു ദിവസങ്ങളാണ് അവനിലൂടെ കടന്നു പോയത് .ഇപ്പോൾ ശരീരമാകെ വൃണങ്ങളായി ആർക്കും വേണ്ടാത്ത അഴുകിയ ജീവച്ഛവമായി .ഒരരികിൽ വസൂരി അവനെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുകയാണ് .വ്രണങ്ങളിൽ ഈച്ച പൊതിയുന്നു .വേദനകൊണ്ടു പുളയുന്ന ഓരോ നിമിഷവും അവൻ പുച്ഛിച്ചു തള്ളിയ അമ്മയെ ഓർക്കും .