"ഗവ.വി. എച്ച്. എസ്.കൊറ്റംകുളങ്ങര./അക്ഷരവൃക്ഷം/കാലം മായ്ക്കാത്ത മുറിവുകൾ" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

                                           ആ ഓർമകളുടെ സിരാപടലങ്ങളിലേക്കു  കണ്ണുംനട്ടിരിക്കുന്ന സരോജിനിയമ്മ  എന്നും തന്റെ കൊച്ചുമകനെ കുറിച്ചോർക്കുമായിരുന്നു.തനിക്കൊപ്പം കിടന്നു കഥകൾ കേട്ടും ശ്ലോകം ചൊല്ലിയും പിച്ച വച്ച അഭിയെ കുറിച്ച്.സരോജിനിയമ്മയുടെ ജീവിതയാത്രയിലെ  നാൾവഴികൾ പത്തു വർഷം പ്രകാശം ചൊരിഞ്ഞവനെ കുറിച്ച്....സരോജിനിയമ്മയുടെ ജീവിതത്തിലേക്കു തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ നാലുകെട്ടിൽ വീണ മഴത്തുള്ളികളെ പോലെ  ചിന്നിചിതറിയ കുറെ യാഥാർഥ്യങ്ങൾ കാണാം. സരോജിനിയമ്മയുടെ കാത്തിരിപ്പിനു അറുതിയിട്ടു പതിവിലുംവൈകി  മകൻ ജയകൃഷ്ണൻ എത്തി."എന്ത് പറ്റി ജയാ,മോൻ എന്താ ഇന്ന് വൈകിയേ ?"ഒരമ്മയുടെ വ്യാകുലതകളോടെ സരോജിനിയമ്മ ആരാഞ്ഞു. "ഒന്നുംപറയണ്ട....ഇത്രയും നേരം നാരായണൻ കുട്ടി  വക്കിലിന്റെ ഓഫീസിലായിരുന്നു"ജയകൃഷ്ണൻ പടികടന്നു അകത്തേക്ക് പോയി.അഭിക്കു ഒരു കളിത്തോഴിയുണ്ടായിരുന്നു..ജയകൃഷ്ണന്റെ പെങ്ങളുടെ മകൾ...ആമി ...കൃഷ്ണമംഗലത്തെ നാലുകെട്ടിൽ വീണ പവിഴമുത്തുകളെ പെറുക്കാൻ മത്സരിച്ചവർ.... വയൽവരമ്പുകളിൽ ഓടിക്കളിച്ചും തറവാട്ട് കുളത്തിൽ ആമ്പൽ പറിച്ചും ഒന്നിച്ചു കൈപിടിച്ച് ബാല്യമാഘോഷിച്ചവർ....

                              സരോജിനിയമ്മയുടെ  മരുമകൾ...അഭിയുടെ അമ്മ  പത്മിനി....ഗ്രാമീണ  നിഷ്കളങ്കതയെ  പാടെ വെറുത്തു നഗര കാപട്യങ്ങളുമായി കൃഷ്ണമംഗലത്തേക്കു എത്തിയവൾ.....അഭിയെയോർത്തു എല്ലാം ക്ഷമിക്കുകയായിരുന്നു സരോജിനിയമ്മയും ജയകൃഷ്ണനും.വിവാഹശേഷം അവർ തങ്ങളിൽ ഒരുപാടു പ്രശ്നങ്ങൾ  ഉണ്ടായി...എന്നാൽ അത് കാട്ടുതീപോലെ  ആളിപടർന്നതു ഈ നാലു കൊല്ലങ്ങൾക്കിടയിലാണ്.നിഷ്കളങ്കവും പരിശുദ്ധവുമായ സ്നേഹം നിറഞ്ഞ നാളുകളിലായിരുന്നു അത്  ....പത്മിനിയുടെ കാപട്യങ്ങൾ അറിയാതെ അവളുടെ ആവശ്യപ്രകാരം തറവാട്  സ്നേഹപൂർവ്വം സരോജിനിയമ്മ പത്മിനിയുടെ പേരിൽ എഴുതിവെച്ചു...തന്റെയോ മകന്റെയോ പേരിൽ ഒരാവകാശവും വയ്ക്കാതെ......