"ജി.എച്ച്.എസ്.എസ്. കടുങ്ങപുരം/നാടോടി വിജ്ഞാനകോശം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

<br />

'''പുഞ്ച'''

<br />

മേടത്തിൽ നടത്തുന്ന മോടൻ കൃഷി പറമ്പുകളിലാണ് ചെയ്തിരുന്നത്. പറമ്പ് ചുട്ട് മണ്ണിളക്കി വെറുതെ വിതച്ചെടുത്താൽ മതി. ഇത്തരം പ്രാദേശിക കൃഷിരീതികൾ വള്ളുവനാട്ടിൽ സമ്പന്നമായിരുന്നുവെന്ന് കൃഷിഗീത എന്ന കൃഷിപ്പാട്ടിൽ പറയുന്നുണ്ട്.  

<br />

കാർഷിക പണിയായുധങ്ങൾ നാട്ടുനൈപുണ്യങ്ങളുടെ ഭാഗമാണ്.ഉഴുന്നതിനും കിളയ്ക്കുന്നതിനും കൊത്തുന്നതിനും വെട്ടുന്നതിനും അരിയുന്നതിനും വിവിധ പണിയായുധങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.കട്ട പൊട്ടിക്കാൻ മരം,കുറുവടി എന്നിവ വേണം.കരിനുകം,കൈക്കോട്ട്,മടാള്,അരിവാള് തുടങ്ങി വിവിധ കാർഷിക ഉപകരണങ്ങൾ കൃഷിസംസ്കാരത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്.ഇവയെ ചുറ്റിപറ്റിയുള്ള ആചാരങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളും ഇന്നും നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല.

<br />

സംയോജിത ജലവിനിയോഗത്തിന് ഉചിതമായ കൊട്ടത്തേക്ക് ,ഏത്തം തേവൽ എന്നീ ജലസേചനരീതികൾ നിലനിന്നിരുന്നു.രണ്ടാൾ നിന്ന് കൈക്കോട്ട് കൊണ്ടോ കൊട്ട കൊണ്ടോ വെള്ളം തേവുന്നതാണ് കൊട്ടത്തേക്ക്.കുഴിയിൽ നിന്ന് ഏത്തക്കൊട്ടയിൽ വെള്ളം മുക്കിയെടുക്കുന്നതിനാണ് ഏത്തം തേവുക എന്നു പറഞ്ഞിരുന്നത്.ആഴമുള്ള കിണറിൽ നിന്ന് ഏത്തം തേവി വെള്ളം എടുത്തിരുന്നു.താഴത്തേക്ക് ചാല് വഴി വെള്ളമെത്തിക്കും.കുളത്തിൽ നിന്ന് തോട്ടിലും വെള്ളം തിരിച്ച് കൃഷിയ്ക്ക് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു.മഴയെ ആശ്രയിച്ച് കൃഷി നടത്തിയിരുന്നതിനാൽ ജലത്തിന്റെ ഉപയോഗത്തിൽ മിതത്വം പാലിച്ചിരുന്നു. വെള്ളം നിറയുന്നത് പക്ഷികളുടെ ചലനത്തെ ആശ്രയിച്ചാണ് മനസിലാക്കിയിരുന്നത്.ചെളിയിൽ ഒന്ന് രണ്ട് ഇഞ്ച് പൊക്കത്തിലാണ് വരമ്പ് വെയ്ക്കുന്നത്.ഇതിന് പിള്ളവരമ്പ് എന്നാണ്  പറയുന്നത്.തള്ള വരമ്പിൽ നിന്നാണ് പിള്ളവരമ്പ് ഉണ്ടാക്കുന്നത്.വലിയ വരമ്പാണ് തള്ളവരമ്പ്.അത് ഏകദേശം രണ്ട് കോൽ വീതി കാണും.കണ്ടത്തിലെ വരമ്പ് ഓരോ കൃഷിയ്ക്കും വെയ്ക്കും.വിത്തിടുന്നതിന് മുൻപ് കണ്ടത്തിലെ ചേറ് കോരി വരമ്പ് പിടിപ്പിക്കുന്നു.ഇതിന് ചോട്ടിലുള്ള കണ്ടങ്ങളിൽ നിന്നും ചേറ് എടുക്കുന്നു.താണ പ്രദേശത്ത് കൂടുതൽ വീതിയുള്ള വരമ്പ് വെയ്ക്കുന്നു.വലിയ മഴ പെയ്താലും ഈ വരമ്പുകൾ കൃഷിയെ സംരക്ഷിക്കുന്നു.

<br />

വിത്തിനെടുക്കുന്ന നെല്ല് കൊയ്ത്ത് കഴിഞ്ഞ് മൂന്ന് ദിവസത്തിനുള്ളിൽ മെതിച്ചെടുത്തിരിക്കണം.അല്ലെങ്കിൽ ഈർന്ന് പുഴുകി കണ്ണിന് കേടു വന്ന് മുളയ്ക്കാനുള്ള സാധ്യത കുറയുന്നു.നെല്ല് മെതിച്ചെടുത്തതിന് ശേഷം മഞ്ഞത്തിടും.പിറ്റേ ദിവസം എല്ലാ നെല്ലും ഉണങ്ങത്തക്കവിധത്തിൽ വെയിലത്തിട്ട് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ചിക്കി കൊടുക്കണം.പരമ്പിലാണ് നെല്ല് ഉണക്കിയിരുന്നത്.ഒരു നെന്മണിയെടുത്ത് രണ്ടായി പൊട്ടിച്ചാൽ അതിൽ കാണുന്ന വെളുത്ത നിറം ഒരു സൂചിമുനയുടെ അത്രയും വലിപ്പത്തിലായി കാണുന്നു.ഇത് വിത്തിന്റെ ഉണക്കം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.ഉണക്കം പൂർത്തിയായ വിത്ത് പ്ടാവിലോ പത്തായത്തിലോ സൂക്ഷിച്ച് വെയ്ക്കുന്നു.

<br />

വൃക്ഷത്തോല്,ചാണകം, ചാരം എന്നിവയാണ് വളമായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്.നിലം ഉഴുതുമറിയ്ക്കുന്ന സമയത്ത് പച്ചിലവളവും ചാണകവും ചേർക്കും.ഇത്തരം നാടൻ വളങ്ങൾ എളുപ്പത്തിൽ മണ്ണോട് ചേരുന്നു.മാവിന്റെ തോലാണ് ഏറ്റവും നല്ലത്.മണ്ണറിഞ്ഞ് തോലിടാനും വളമിറക്കാനും കർഷകർ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.വളമിട്ട് ഉഴുതു മറിച്ച് പതിനഞ്ച് ദിവസത്തോളം വിതയ്ക്കാതെ ഇടുന്നു.

ഇതിന് പഴക്കം കൊടുക്കൽ എന്നാണ് പറയുക.ഞാറുനടീൽ കൃഷിയ്ക്കാണ് ഇതെല്ലാം ചെയ്യുന്നത്.വിത്ത് വിതയ്ക്കൽ രീതിയ്ക്ക് ഇത് ആവശ്യമില്ല. നെല്ല് നന്നായി വളരുന്നതിനും കേട് തീർക്കുന്നതിനും വേണ്ടി വൈക്കോൽ കൂട്ടി കണ്ടത്തിൽ തീയിട്ടിരുന്നു.വിതച്ചാൽ പിന്നെ വിളവെടുപ്പു വരെ വളം വേണ്ട.ചാണകവും വെണ്ണീറും ചേർത്ത വളം കാലേക്കൂട്ടി തയ്യാറാക്കി വെച്ചിരുന്നു.

<br />

<br />

വിത്ത് മുളപ്പിയ്ക്കാൻ ചെമ്പിൽ വെള്ളം നിറച്ച് വിത്തിടുന്നു.പൊന്തിക്കിടക്കുന്ന പതിര് വാരിക്കളഞ്ഞ് ബാക്കി ചാക്കിൽ കെട്ടി വെയ്ക്കുന്നു.ഇതോടൊപ്പം കുവ, കാഞ്ഞിരം,തേക്ക് എന്നിവയുടെ ഇലകൾ വയ്ക്കാറുണ്ട്.വിത്ത് ശരിക്കും മുളയ്ക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയാണിത്.രണ്ട് നേരവും വെള്ളം വാർക്കണം.വിത്ത് മുളയ്ക്കാതെ വന്നാൽ ചാണകവെള്ളം തളിക്കാറുണ്ട്.വിത്ത് ചേറിലും മുളപ്പിച്ച് പാവാം.മുളപൊട്ടുമ്പോൾ കൊണ്ടുപോയി ചെളിയിൽ പാവുന്നു.ഉഴുത കണ്ടത്തിന്റെ കിഴക്കു ദിക്കിലെ വലത്തെ മൂലയിൽ വിത്തിടുന്നു.കരിയും നുകവും ഉപയോഗിച്ച് കണ്ടത്തിന് നടുക്ക് ഉഴുതതിന് ശേഷം അവിടെ കരിക്ക് വെട്ടി ഒഴിക്കുന്നു.അതിരാവിലെയാണ് ഈ ചടങ്ങ് നടത്തുന്നത്.മേടമാസത്തിലാണ് ഈ ചടങ്ങ് നടത്തുന്നത്

<br />

'''ഉച്ചാരൽ'''

<br />