വൻമതിൽ കോട്ടകൾ ചാടി കടന്നെത്തി
ആടി തിമിർക്കുന്ന ഭീകര സത്വമേ
കടന്നാക്രമിക്കുന്ന മാനവരാശിയെ
വിഷം തുപ്പിനില്പു നിയെൻ മുൻപിലായ്
മരണമണി മുഴങ്ങുന്നു തെരുവോര മൊക്കയും
ചിറകറ്റു വീഴുന്നു സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം
ദുരമൂത്ത മർത്യന്റെ മോഹങ്ങളെല്ലാം
കടിഞ്ഞാണിലാക്കി നീ മാറി നില്പു.
കാണാത്ത നിന്നെ ഭയന്നിട്ടിന്നെവരും
കാരാഗ്യഹത്തിലകപ്പെട്ടു പോയ് എന്നു
നീ പോകിടുമിന്നെറ്റക്കറിയില്ല
നിന്നോടെ തിരിടാനാവില്ല ഞങ്ങൾക്ക്
കനിവിനായ് നിൻ മുൻപിലായ ഞങ്ങൾ
കരുണ കാണിക്കു നീയല് പമായെങ്കിലും
കനിവു കാണിക്കു നീ ലോക നന്മയ്ക്കായ്.
