ആകാശവും ഭൂമിയും
അതിരുകൾ അടച്ചിരിക്കുന്നു
ഇത്, അശാന്തിയുടെ കറുത്തകാലം
ചില മനസുകളുടെ അതിരുകൾ അടയുന്നതേ ഇല്ല
കരുതലായ്, കാവലായ് കരുണയായ് അവരങ്ങനെ
അതിരുകൾക്ക് അപ്പുറതേയ്ക്ക് ഒഴുകുന്നു
ആ തണുപ്പിൽ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നു
ഇതും കടന്നു പോകും
പ്രതീക്ഷയുടെ പുലരികൾ
വരിക തന്നെ ചെയ്യും
നാമതിനെ ഒന്നായ് എതിരേൽക്കും
അപ്പോഴേയ്ക്കും അതിരുകളെല്ലാം
മാഞ്ഞു പോവുക തന്നെ ചെയ്യും
