കൂരിരുട്ടിൽ തപ്പിനടക്കുന്നവർ കണ്ടു
വെള്ളിമേഘ ചിറകുകൾ വിരിച്ച മാലാഖയെ
ഒരു തരി വെളിച്ചവുമായി പറന്നിറങ്ങി
അങ്ങകലെ ആകാശപരപ്പിൽ നിന്നും
സാന്ത്വനത്തിൻെറ കുളിർതെന്നലായവർ
അമ്മതൻ കരുതലിൽ സ്നേഹമായി
തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകൾ വിടർത്തി നോക്കി
അരുമയാർന്ന തൻെറ മക്കളെ നോക്കാൻ
ദൈവത്തിൻ ദൂതുമായി വന്നവർ
മുഖംമൂടിക്കുള്ളിൽ പുഞ്ചിരിയൊളിപ്പിച്ചു
സ്നേഹവായ്പ്പിൻെറ പറവകളായവർ
ഒഴുകി നടന്നു ഏകാന്തതയിൽ
നമ്മോടൊപ്പം കാണുന്നു ഞാനപ്പോൾ കരുണതൻ
പ്രതിരൂപമാം ദൈവമെന്ന കാരുണ്യമൂർത്തിയെ.
അതിജീവനത്തിൽ പ്രതീക്ഷയേകി.
തഴുകിതലോടി അവർ വരുന്നു.
കരുതലായി സ്നേഹമായി കരുത്തായി.
കാരുണ്യരൂപൻെറ സാന്ത്വനമായി.
