കൊറോണ നാടുവാണീടും കാലം
മാനുഷരെല്ലാരുമൊന്നുപോലെ
കാറില്ല ബസ്സില്ല ലോറിയില്ല
റോഡിലും എപ്പോഴും ആളുമില്ല
തിക്കിത്തിരക്കില്ല ട്രാഫിക്കില്ല
സമയത്തിനൊട്ടും വില യുമില്ല
പച്ച നിറമുള്ള മാസ്ക് വച്ച്
കണ്ടാലിതെല്ലാരും ഒന്നുപോലെ
കുറ്റം പറയണമെങ്കിൽ പോലും
വായ തുറക്കാനിന്നാർക്കു പറ്റും
തുന്നിയ മാസ്കിന്നു മൂക്കിലിരിക്കുമ്പോൾ
മിണ്ടാതിരിക്കണമത്രതന്നെ
വട്ടത്തിൽ വീട്ടിലിരുത്തി നമ്മെ ,
വട്ടം കറക്കിച്ച ചെറുകീട മൊന്ന്.
കാണാൻ കഴിയില്ല കേൾക്കാൻ കഴിയില്ല
കാട്ടിക്കൂട്ടുന്നതു പറയാൻ വയ്യ
അൻപതിനായിരം അറുപതിനായിരം
ആളുകളെത്രയോ പോയ് മറഞ്ഞു
നെഞ്ചു വിരിച്ചൊരു മർത്യന്റെ തോളിലായ്
മാറാപ്പു കേറ്റിയതേതു ദൈവം
ആയുധമുണ്ടെങ്ങും കൊന്നൊടുക്കാൻ
പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ബോംബുകളും
നിഷ്ഫലമത്രയും, ഒന്നിച്ചു കണ്ടിട്ടും
പേടിക്കുന്നതില്ലയീ കുഞ്ഞു കീടം
മർത്യന്റെ ഹുങ്കിനൊരന്ത്യം കുറിക്കാനായ്
എത്തിയതാണീ കുഞ്ഞു കീടം
ആർത്തി കൊണ്ടെത്രയോ ഓടിത്തീർത്തു നമ്മൾ
കാത്തിരിക്കാമിനി അൽപ നേരം...
