പുനർജന്മത്തിൽ നമുക്ക്
രണ്ട് വാകകളാകണം ..
ഋതുക്കളിൽ ഒന്നിച്ചു തളിർത്തു
മൊട്ടായി ...പൂവായി...കായായി ...
പുതുവസന്തം തീർക്കണം .
വേരുകളോരോ കുടുംബമായി ,
കൂടുമ്പോൾ ഇമ്പമായി മാറണം .
മഞ്ഞയും ചുവപ്പും ഇടകലർന്ന
പൂക്കൾ കൊണ്ട് പൂങ്കാവനം തീർക്കണം..
കാറ്റിന്റെ തലോടൽ ചുംബനമായി
മാറുമ്പോൾ നാം നിർവൃതിയായി ഉലയണം ..
ഇലപൊഴിഞ്ഞു ഭൂമിക്കു മെത്തയായി
ദാഹജലത്തെ നൽകണം ..
ഓർമ്മകൾ വാചാലമാകുമ്പോൾ
കേട്ടുകേട്ട് കാലങ്ങൾ നമുക്ക് താണ്ടിടം...
