പ്രകൃതിയാം അമ്മതൻ കണ്ണീരുകടലായി
അവളലമുറായിട്ടു വിളിച്ചു
എവിടെ എന് പച്ചപ്പുതപ്പ്?
എവിടെയെന് നീലമലകൾ
മുഷികൻ കരണ്ടു തിന്നുവോ !
അന്ധകാരത്തിൻ ഓടി ഒളിച്ചുവോ !
മനുഷ്യാ, ഇന്നു ഞാനറിയുന്നു
നീയാണോ അധോലകനായകൻ !
എന്നുമെൻ മസ്തിഷ്ക്കത്തിൽ നീ
എറിയുന്നു വികാസം തൻ ക്രൂരമ്പുകൾ
എന്നുമെൻ ജീവരക്തത്തിൽ നീ
കലർത്തുന്നു വിഷമാലിന്യങ്ങൾ
എൻ നീലമലകൾ പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞു നീ
എൻ പച്ചപ്പട്ടു കരണ്ടു തിന്നിടുന്നു നീ
പെറ്റമ്മ തൻ നൊമ്പരം കാണാതെ
നീയാണോ സൃഷ്ട്ടിയുടെ മകുടം
ഇനിയെത്ര കാലമെന്നറിയില്ല, ഒന്നറിയാം
നീ വിതയ്ക്കുന്നത് നിൻ നാശം..
