ആരോ പൊഴിക്കുന്നൊരശ്രുതൻ
നൊമ്പരപ്പാൽക്കുടം
താനേ വീണുടയുന്നേരം
പിന്നിൽ നിന്നാരോ ചവിട്ടി-
യമർത്തിയെൻ ജീവിതം പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞു.
കനവിലും നിനവിലും
ജീവിത സ്വപ്നങ്ങൾ
ഒരു പൂമരം പോലെ പടർന്നു
ജീവിത നൗകയിലേതോ പഴന്തിരി
പിന്നെയും കത്തിയെരിഞ്ഞു
കത്തിയെരിയുന്ന നിലവിളക്കിൻ തിരി
ഒരു കരസ്പർശമായി മാറി.
പിന്നെയിരുട്ടിന്റെ മറവിലായ്
ആ കുഞ്ഞു ജീവന്നെ
ആരോപിച്ചി വലിച്ചെറിഞ്ഞു
ആരോപിച്ചി വലിച്ചെറിഞ്ഞു
മരമില്ലതിൽ തണലുമില്ല
ദിവ്യ ജീവന്നു കൂട്ടു നിൽക്കാൻ
കണിക്കൊന്നയില്ല
പിടയുന്ന അവനെ കൈപിടിച്ചീടുവാൻ
ആരുമില്ല ഇവിടാരുമില്ല.
