കുഞ്ഞിചിറകുകൾ വിരിച്ചു
പറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന
കിളികളെ കണ്ടനാൾ
അന്നു തൊട്ടെ
മോഹിക്കയാണ് ഞാൻ
ഒരു കുഞ്ഞിക്കിളിയായി
വാനമാം പൂന്തോപ്പിൽ
പാറിപ്പറക്കുവാനായി
പുലരിയിൽ ശോഭയോടെ
ഉദിച്ചുനിൽക്കുന്ന സൂര്യനെൻ
മനസ്സിൽ ഞാൻ ഓർത്തെടുക്കുമ്പോൾ
മോഹിച്ചു പോകയാണ് ഞാൻ
ഒരുകൊച്ചു സൂര്യനായി
ഉദിച്ചുനിൽക്കാൻ
ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ
പൂന്തോപ്പിലൊരറ്റത്ത്
വിടർന്നുനിൽക്കുന്ന പൂക്കളെ
കണ്ടൊരാ നിമിഷം
ഒരുചെറുപൂവായി ആ
ചെടികൾക്കൊപ്പം നിൽക്കാൻ
മോഹിച്ചുപ്പോയി ഞാൻ
വെറുതേ അന്ന്…
കാറ്റിൽ പറക്കുന്ന അപ്പൂപ്പൻ
താടിയെ
കണ്ടു ഞാൻ ലയിച്ചങ്ങ് പോയനേരം
മോഹമെൻ കാതിൽ മെല്ലെ മൊഴിഞ്ഞു
നിൻ ദുഃഖമെല്ലാം പറത്തൂ
നീ ഈ മന്ദമാരൂതനിൽ
ജീവിതദുഃഖങ്ങൾ എന്തിനെന്നറിയാതെ
കളങ്കമില്ലാത്ത പുഞ്ചിരിയോടെങ്ങും
ആർത്തുനടക്കുന്ന കിടാങ്ങളെ
കണ്ടുനിൽക്കെ
മനതാരിലൊരിറ്റു നോവോടെ
മോഹിക്കുന്നു ഞാൻ
എല്ലാം മറന്നങ്ങു പുഞ്ചിരിക്കാൻ
എൻ മോഹങ്ങളെല്ലാം
ഒരു മാലയായി കോർക്കയായി
ഞാനിന്ന്.
കൊതിയോടെ മാറിലണിയുവാനായി…..
എന്നാലും ആ മാല തിളക്കം
വരിച്ചില്ല…
മോഹം എന്നത് വെറും "മോഹം”
എന്ന രണ്ടക്ഷരം
മാത്രമാകുമോയെന്നെൻ തോന്നൽ മാത്രം