ഉയിരിൻ ഉറവയായ് ജനനീ നീയെന്നിൽ
അമൃതവർഷമായി പൊഴിയേണമെന്നും
നീ തന്നതെല്ലാം നേട്ടങ്ങൾ മാത്രം
ഞാൻ തന്നതോ നിനക്കു വേദന മാത്രം
നിൻ ഉടലിൽ പ്രഹരമേൽപ്പിച്ചതും ഞാൻ
നിൻ ഉടയാട വലിച്ചെറിഞ്ഞതും ഞാൻ
നിൻ രോദനം കേട്ടില്ല ഞാൻ
കാലം കടന്നു ഞാനും വളർന്നു
പ്രളയമായ്, യുദ്ധമായ്, വ്യാധിയായ്
നിൻ താണ്ഡവം ഞാനിന്നു കണ്ടു
വിശപ്പിൻ നിലവിളി കേട്ടു നീ
മൗന നിസ്വനങ്ങൾ കേട്ടു നീ
എത്രയെത്ര മൃത്യു കണ്ടു നീ
അവിടെല്ലാം തളരാതെ നില്ക്കും
മർത്യനെ കണ്ടു നീ
കനിയുമോ ജനനീ ഇനിയുമെന്നിൽ
പൊഴിയുമോ ധരണീ അമ്യത വർഷമെന്നിൽ
