പിന്നെയും ഒരു വിഷുക്കാലമെൻ
കണ്മുന്നിൽ
മഞ്ഞച്ചിരിയുമായ് കടന്നുപോയി
ഇതുവരെ തോന്നാതിരുന്നൊരു
നൊമ്പരം
ഇന്നെന്റെ ഹൃത്തിൽ - കിനിഞ്ഞിടുന്നു
ഒരു തരി കണിക്കൊന്ന
പൂവിനായ് ഞാൻ
എവിടൊക്കെ ഓടിനടന്നുവെന്നോ?
ആർക്കും പൂവില്ലാ, കണിവെയ്ക്കുവാൻ,
കൊന്നമരവുമൊട്ടെങ്ങുമേ
കാൺമതില്ല
കാശുകൊടുത്താലും, പൂവില്ല വാങ്ങുവാൻ
ആരാനു മുള്ളതോ കൊണ്ടുപോയി
മേടപ്പുലരിയിൽ പൂക്കേണ്ട കൊന്നകൾ
കാലത്തിൻ മുന്നേ പൂത്തുവിടർന്നു കൊഴിഞ്ഞുപോയി
കൊന്നപ്പൂവില്ലാതെ കണിവെയ്ക്കുവതെങ്ങനെയെ - ന്നൊരു വേവലാതി
എല്ലാം കണ്ണൻ
പൊറുക്കുമെന്നാശിച്ച്
മഞ്ഞ കോളാമ്പി കൊണ്ടൊരു
മാലകെട്ടി
പുലരിയിൽ കണികണ്ടു തൊഴുതിടുമെന്നോട്
ഉണ്ണിക്കണ്ണനൊരു പരിഭവം പോലെ തോന്നി
പരിഭവമല്ലത്, പരിഹാസമാണെന്ന്
നിമിഷനേരം കൊണ്ടേ ഞാനറിഞ്ഞു
മരമൊരുവരമാണ് , താങ്ങാണ്,
തണലാണ്, പ്രകൃതിയോ നിന്റെ അമ്മയല്ലേ
മുൻപേ നടന്നവർ നട്ടമരങ്ങളല്ലേ
പിൻപേ നടന്നോർക്ക്
തണലായിടുന്നത്
ഇതാണ് സത്യം, ഇതൊരു പ്രപഞ്ചസത്യം.
