മനസ്സിൽ മയങ്ങിയ മാന്ദളിരേ,
നിൻ മൊഴികളെന്തേ മൗനമായി?
മഴയിൽ കുതിർന്ന കടലാസുപോൽ,
നിൻ വാക്കുകൾളെന്തെ അരചിതമായി?
കിനാവ് പരത്തുന്ന നിന്നെ,
മേഘങ്ങൾ വന്നെന്തിനോ പൊതിഞ്ഞു?
വിധിയിൽ പകച്ചുപോയ എൻ ജീവൻ
വഴിയിൽ നിന്നെ പിടിച്ചെടുത്തതും,
മാറോടു മാറിൽ സൂക്ഷിച്ചതും.
കാറ്റിൻ കരുത്തിൽ പറന്നു പോയ് ,
എൻ തീരാ വ്യാകുലതകൾ.
നിൻ ഉദാര സ്നേഹം മായിച്ചുകളഞ്ഞു.
ക്ഷമികണം കൂട്ടുകാരാ....
നീയില്ലാതെൻ ജീവിതം ചിറകില്ലാ-
പക്ഷിപോൽ പാറി പറക്കും...
