ജൈവികം
ലോകമേ നിൻ്റെ കുതിർന്ന ചേതന
ഏതിരുൾ ചക്രത്തിലരഞ്ഞു തീരുന്നു ?
നൂറ്റാണ്ടുകൾ കൊണ്ട് കന്യയാംനിന്നെ
മോഹക്കതിർ നാട്ടിയുഴുത മർത്ത്യൻ
ജീവനത്തിൻ്റെ ചെറുഞാണൊലി കൊണ്ടേ
മാല്യം ചാർത്തി പുലർന്നിരുന്നു.
നിൻ്റെ ഹൃദയ കൂപത്തിൻ്റ തടവിലാഴങ്ങളിൽ
ശുദ്ധിതൻ നീർത്തടമെഴുന്ന സ്വപ്നത്തിൽ
ദുരയുടെ വിഷധാര കൊണ്ടു പൂജിച്ചവർ
അമലാ ,നിൻ ത്യാഗത്തെ മേഘമാക്കി !
കാടിരമ്പിക്കൊണ്ടുണർന്ന യാമങ്ങളിൽ
നാടതിൻ പല്ലുകൾ രാകിയൊരുക്കവേ,
നിണ മൊരേനിണവുമായ് കലഹിച്ചക്കുരു -
ക്ഷേത്രമായ് നടുങ്ങി യുർവ്വിതൻ ചേതന.
ലോകമേ നീ വന്നു മൃതയായ് കിടക്കുന്ന
'ഭൂപട' തലത്തിൻ്റെ മുറിവുകൾ മൂടുവാൻ
മോക്ഷമാം മരീചിക കാട്ടി ഭ്രമിപ്പിച്ച
മത മത്സരത്തിൻ്റെയടവിനെ വെല്ലുവാൻ.
ത്രാസുകൾ പേറുന്ന ശാസ്ത്രമാം ദേവത
കൺകെട്ടഴിച്ചു നിൻ ദ ഈ കാണുവാൻ ,
ചിന്താതിരേകം പുകഞ്ഞ മസ്തിഷ്കത്തി' -
നന്തരാളങ്ങളിൽ ബോധം ജനിക്കുവാൻ
സ്ഥലകാലഭേദങ്ങൾ, മൊഴിവഴക്കങ്ങൾ ,
രൂപലാവണ്യത്തിനളവു പാത്രങ്ങൾ,
വേരുകൾ തേടുന്ന വംശശാസ്ത്രങ്ങൾ
എല്ലാമിടിഞ്ഞു വീണാദിയിൽ വാണൊരാ
ജീവോദയത്തിൻ്റെ ഗരിമ വേണം !
