നേരം പുലരുമ്പോൾ കൂവിയുണർത്തുവാൻ; നാമൊരു പൂവനേ കൂട്ടിലാക്കി. വീടിനു കാവലായ് വാലാട്ടി നിൽക്കുവാൻ; പപ്പുനേ ചങ്ങലയിൽ മെരുക്കി. കൊഞ്ചിക്കളിക്കുവാൻ ഭാവി പറയുവാൻ; ടിങ്കു പെണ്ണിനും കൂടൊരുക്കി. പാട്ടൊന്ന് പാടിപഠിക്കുവാൻ; കുയിലമ്മയെ നാം തടവിലാക്കി. കാട്ടിൽ മതിക്കുന്ന കൊമ്പനെവരെ; പൊയ്കയിൽ വീഴ്ത്തി മെരുക്കി നമ്മൾ. പൂരപറമ്പുകൾക്കാഘോഷമേകുവാൻ; ചങ്ങലക്കിട്ട് നടത്തിയെങ്ങും. അമ്മ പശുവിന്റെ പാൽ നുണയാൻ വിട്ടു; പശുക്കിടാവിനെ ചതിച്ചു നമ്മൾ. അകിടിൽ ചുരത്തിയ അമ്മ പശുവിൻ; വാത്സല്യം ഊറ്റി കുടിച്ചു നിത്യം. തേനീച്ചകൾക്കും കൂടൊരുക്കി കൊന്നു; തേൻ മുഴുവനും പിഴിഞ്ഞെടുത്ത്. ഒത്തിരി ആളുകളുടെ, ഒത്തിരി നാളത്തെ; അധ്വാനമെന്തു മധുരമെന്നോ. വർണ്ണകിളികളെ കൂട്ടിലാക്കി; നോക്കിയിരുന്നു രസിച്ചു നമ്മൾ. വീടിനു അലങ്കാരമാകുവാൻ; വർണമീനുകളെ,ചില്ലു കൂട്ടിലാക്കി. എന്നിട്ടും നാമിന്ന് സന്തോഷമില്ലാതെ; വീട്ടിൽ തനിയെ ഇരിക്കയല്ലെ. കൊറോണ എന്നൊരു ഇത്തിരി ഭീകരൻ; നമ്മെ പിടിച്ച് തടവിലാക്കി. സ്വാതന്ത്ര്യമില്ലാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യമെന്തെന്ന് ; ഇനി നമുക്കൊന്നറിഞ്ഞിരിക്കാം. നമ്മളീ ഭൂമിയിൽ എത്ര നിസാരമാം; ജീവികളാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാം.
