കൂരിരുട്ടാമി സന്ധ്യകളിൽ വികാരങ്ങളില്ലാതെ നാളേറെയായ് എല്ലാമറിയുമെന്നാകിലും ഇന്നെല്ലാം സഹിക്കുമി വേളകളിൽ കയ്പോ ,ചവർപ്പോ, മധുരമോ, ഇന്നൊന്നുമറിയാതെ അണയുന്നു ഒഴുകി നടക്കുമി പൃഥ്വിയിൽ ഞാൻ മാത്രം നിശ്ചല പ്രതിമയായ് കണ്ണുണ്ടെനിക്ക്;ഞാൻ കാണുന്നുവെല്ലാം നാവുണ്ടെനിക്ക്;ഞാൻ മൊഴിയുന്നുവെല്ലാം എന്നാലാരുമെൻ സ്വരമിന്നു കേൾക്കുന്നില്ലയോ ? ഞാനെല്ലാം കേൾക്കുന്നു- വെന്നറിയുന്നില്ലയോ ? വിതക്കുന്നുണ്ടെന്നിലും കൊയ്യുന്നുണ്ടെന്നിലും അരുമറിയുന്നിലാകിലും ഞാൻ മാത്രമറിയുന്നു . എല്ലാരുമുണ്ടെങ്കിലും ഒന്നുമില്ലാത്തപോൽ മറ്റുള്ളവർ തൻ മിഴികളിൽ ഒരു പാറകല്ലുപോൽ . കരയുന്നു ഞാനുമെന്നുള്ളിന്റെയുള്ളിലായ് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു ഞാനുമെന്നഗാധതകളിൽ എന്നെയറിയാത്തതെന്തേ എൻ കുറ്റമോ ? വികാരങ്ങളുണ്ടെന്നാകിലും വികാരങ്ങളിലാത്തപോൽ മറ്റുള്ള മിഴികളിൽ കേവലം നിശ്ചല ശില്പമായ് . ആരുടെയോ വിരൽത്തുമ്പിലെ പാവയോ ഞാൻ ? മറ്റുള്ളവർതൻ കാൽച്ചുവട്ടിലെ കല്ല് മാത്രമോ ? എത്രയോ ചവിട്ടിയരക്കുമെ - ന്നാകിലും എൻ കണ്ണീർ പൊടിയുമെന്നാകിലും അരുമറിയുന്നില്ലെന്റെയി വേദന ഒരു പാറക്കല്ലുമാത്രമായ് ഈ ജന്മമെന്നും ............
സാങ്കേതിക പരിശോധന - Padmakumar g തീയ്യതി: 25/ 04/ 2020 >> രചനാവിഭാഗം - കവിത
