വറ്റി വരണ്ടൊരു ഭൂമിതൻ ഹൃത്തടം അറ്റമില്ലാ മരുക്കാടായി മാറവേ ഉച്ചയുറക്കം പിണങ്ങിയ തീപ്പകൽ പിച്ചതെണ്ടാനെത്തു മുമ്മറ കാഴ്ചയിൽ ലോകം മഹാ വ്യാധി, യുദ്ധഭീതിച്ചിതൽ, ചോരമണക്കുന്ന പത്ര വൃത്താന്തങ്ങൾ ! അന്യന്റെ വാക്കുകൾ സംഗീതമാവാതെ യ നൃതയെന്ന മതിൽ പടുക്കുന്നവർ ! കണ്ടു;മുറ്റത്തൊരു പാവം കിളിമകൾ തൊണ്ട വരണ്ടൊരു നീർകണം തേടുമ്പോൾ ! ആരു മാറ്റും അതിന്റെ ദാഹം? ഇനി ആരു കാണും കിളിപ്പെണ്ണിന്റെ വേദന ? പിഞ്ചുകാലുകൾ പിച്ചവെച്ചെത്തിയാ- കയ്യിലുണ്ട് ചിരട്ടയിൽ ദാഹനീർ ! തൊണ്ട വറ്റിയ പക്ഷിയാ പൈതലാൽ ദാഹമാറ്റി പ്പറന്നു പോയീടവേ ' ഉള്ളിലേതോ മഹാ കുറ്റബോധമെൻ കണ്ണുനീരിൽ വിഷാദവർഷങ്ങളായ് ! ഇല്ല, വറ്റിവരണ്ടതില്ലിത്തിരി ബാക്കിയുണ്ടീ ദയ, കാരുണ്യവർഷവും!
