ഒരിടത്ത് ഒരു പെൺകുട്ടിയുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ ആരുടെയടുത്തും സ്നേഹത്തോടെ സംസാരിയ്ക്കുകയും ചെയ്തിട്ടില്ല . അവളുടെ കൂട്ടും സംസാരവും അവളുടെ അമ്മയോടൊപ്പം മാത്രമായിരുന്നു . അവൾ എന്നും രാവിലെ ഉണരുന്നത് കാ... കാ... കാ... എന്ന ശബ്ദം കെടുകൊണ്ടാണ് . ആ ശബ്ദമുണ്ടാകുന്ന ജീവിയെ അവൾക്ക് ഒട്ടും ഇഷ്ടമില്ലയിരുന്നു . ദിവസങ്ങൾ കഴിയുമ്പോൾ അവർ നല്ല കൂട്ടുകാരായി തിർന്നു . ഒരു ദിവസം പോലും അവർ തമ്മിൽ കാണാതെ ഇരിക്കാൻ പോലും കഴിയാതവിധം തമ്മിൽ കൂട്ടുകാരായി തിർന്നു . ഒരു ദിവസം അവൾ രാവിലെ ഉണർന്നപ്പോൾ അവനെ അവിടെ കാണുന്നില്ല . രാത്രിയാകുന്നതുവരെ അവൾ അവനെ കാത്തിരുന്നു പക്ഷേ അവൾ അവനെ കണ്ടില്ല . അമ്മ വന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ കാക്കക്കറുമ്പനെ ആലോച്ചിച്ചു കരയുകയായിരുന്നു . അമ്മ അവളെ അടുത്തു വിളിച്ചുയിരുത്തിയത്തിനു ശേഷം പറഞ്ഞു . മകളെ പക്ഷികൾ എപ്പോഴും ഒരു സ്ഥലത്തുതന്നെ ഇരിക്കുന്നതല്ല . അവർ പല ഇടങ്ങളിലായി പോകുന്നതാണ് അവരുടെ ആഹാരത്തിനുവേണ്ടി അവൻ നാളെ ഇവിടെ എത്തും . അടുത്ത ദിവസം അവൾ രാവിലെ മുറ്റത്തു ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ വേദനിപ്പികുന്ന കാഴ്ചയാണ് കണ്ടത് . മുറ്റത്തു വളരെ പ്രായസത്തോടെ തത്തി തത്തി നടക്കുന്ന കാക്കക്കറുമ്പനെ കണ്ടു . അവൾ ഉടൻ തന്നെ അമ്മയെ വിളിച്ചു കൊണ്ടുവന്ന് അവൻ്റെ മുറുവിൽ മരുന്ന് വെച്ചു . കുറച്ച് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ്റെ മുറുവ് മാറി . പിന്നെ അവർ പഴയതുപോലെ കളിക്കാൻ തുടങ്ങി .,
