മരണമടഞ്ഞൊരു ചിന്തകൾ പോലെ തൻ മരണമടയുന്നു എന്റെ ഭൂമി പാരിലാരോ തുണ വെട്ടി വെട്ടി പാഴ്വസ്തുവാക്കുന്നു എന്റെ ഭൂമി തളിരിടും പൂവുകൾ ഓർമ പോൽ എന്റെ മനസ്സിലും ചിതറീടുന്നു ദുഃഖങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത മാനുഷ്യനുണ്ടോ ഈ ഭൂമി തൻ രോധനം ആരുകേൾക്കാൻ കാലചക്രം പോലെ കറങ്ങീടും മനുജനും കാലത്തിനൊത്തു വളർന്നീടുന്നു കാട്ടുണ്ട് കടലുണ്ട് കായലോളങ്ങളും കൂട്ടിനു കണ്ണീരിൻ വേദനയും ആരറിയുന്നു വേദന പാരിൽ സ്വാർത്ഥ മനസ്സുകൾക്കെന്തറിയാം അമ്മതൻ മാറിൽ വളർന്നൊരീ പൈതലും അമ്മയെ തള്ളിപറയുന്നു ദാഹജലമില്ല ശുദ്ധവായുവില്ല അമ്മതൻ മക്കൾക്ക് ഏകീടുവാൻ പട്ടിണിപ്പാവങ്ങൾ പെറ്റുപെരുകുന്നു ഭൂമിതൻ രോധനം ആരു കേൾക്കാൻ
