വീണ്ടുമൊരു മഹാമാരി കൂടി വന്നെത്തവേ
എൻ മനം കഠിനമാംവേദനയാൽ പുളയുന്നു
എങ്കിലും പ്രത്യാശവെടിയുന്നില്ല ഞാൻ......
നീലിമചാർത്തുകൊണ്ടാകാശം കാർമേഘ-
ത്തിൻ കനത്ത പാളിയായ് നിൽക്കവേ,
ഇരുട്ടായ് തിളക്കുന്ന മർത്യ ഹൃദയത്തിലേക്ക്
ക്ഷുഭിതവ്യാളങ്ങളെ പോൽ ആ മഹാവ്യാധി
ചുറ്റി കറങ്ങി ലോകത്ത് വിഷം ചീറ്റി നിൽക്കുന്നു
മരണമാം ചായം പൂശി കേരളകരയാകെ
കോവിഡ് എന്ന വ്യാധി താണ്ഡവമാടുന്നു.
പ്രത്യാശയോടെ നേരിടാം പടവുകൾ താണ്ടിടാം
പ്രതീക്ഷതൻ ചിറകിലേറി പൊരുതിടാം
ശബ്ദഘോഷാദികൾ മുഴക്കിടും വേളയിൽ
പതറാതെ മുന്നോട്ടു കുതിക്കുന്നു നാം
ദീപങ്ങൾ തെളിയിച്ച് വ്യാധിയാം അന്ധകാരത്തെ
പ്രപഞ്ചത്തിൽ നിന്ന് തൂത്തെറിയുന്നു
പ്രത്യാശതൻ കൈകൾ മുറുകെ പിടിച്ച്
ഓരോ ചുവടും പതറാതെ മുന്നേറാം
എപ്പോഴെന്നറിയില്ല ഇനിയും ബഹുദൂരം
താണ്ടിടാം നമുക്കൊരുമയോടെ
ധൈര്യത്തോടെ മന്നോട്ട് കുതിക്കാം.....
