കരുതുവാൻ പഠിപ്പിച്ചൊരു മഹാമാരി.
കരുതലായി, തലോടലായീക്കൊച്ചുകേരളം.
ദുരന്തങ്ങൾ വിതച്ചമഹാവിപത്തുകൾ,
ചെറുത്ത് തോൽപ്പിച്ചു നമ്മളൊന്നായി.
കെടുന്നില്ല,തീരുന്നില്ല വിപത്തുകൾ.
പുറത്തിറങ്ങാൻ കഴിയുന്നതേയില്ല.
പേടിച്ച് വിറച്ച് കഴിയുന്നു ഞാൻ.
എന്ന് തീരുമെൻ ദൈവമേ ഈ കഷ്ടകാലം.
പ്രളയം വിതച്ച വിഷവിത്തുകൾ,
കൊന്നൊടുക്കി ആയിരങ്ങളെ.
വിടാതെ വീണ്ടും തുടരുന്നു മഹാവിപത്തുകൾ.
പെയ്തിറങ്ങുന്നു വിഷമഞ്ഞിൻ തുള്ളിപോലെ.
കരുതണം സഹജീവിയെയെന്ന്,
പഠിപ്പിച്ചതാണീ വിപത്തുകൾ.
വൈരം മറന്നൊരുമിക്കാം നമുക്ക്,
നാടിനെ വിളഭൂമിയാക്കി മാറ്റിടാൻ.
