കാലത്തിന്റെ ഭ്രമണപഥത്തിൽ
കൊറോണ നമ്മെ ഏകാന്തരാക്കുന്നു
വീട്ടു തടങ്കലിൽ നാം അടക്കപ്പെടുമ്പോൾ
പ്രതീക്ഷതൻ ഓളങ്ങൾ നീട്ടിനിന്ന നിമിഷങ്ങൾ
ആഹ്ലാദങ്ങൾ വിനോദങ്ങൾ ആഗ്രഹങ്ങൾ
എല്ലാം ലാത്തിക്കുമുൻപിൽ അടിയറവു വെക്കുമ്പോൾ
നാം പൊരുതുന്നു ലോക മഹാമാരിയോട്
മുഖാവരണങ്ങളിൽ അസ്വസ്ഥരാകുമ്പോൾ
നാം പൊലിയാതെ കാക്കുന്നു ആയിരങ്ങളെ
പിടയുന്ന പ്രാണനായി അകലുമ്പോൾ
നാം തിരിച്ചറിയുന്നു നമ്മൾ രണ്ടല്ല ഒന്നാണെന്ന സത്യം
പതറാത്ത മനസുകളുടെ ചുവടുകളിൽ
നമുക്ക് പ്രതീക്ഷിക്കാം ഇനിയുമൊരു പുലരിയെ