വിജനമായ
നിരത്തുകൾ
അപകടങ്ങൾ കുറഞ്ഞു.
ചീറിപ്പാച്ചിലുകൾ ശമിച്ചു
അന്തരീക്ഷം എത്ര ശാന്തം..
മലിന മുക്തം
ഗൃഹങ്ങളിൽ ശാന്തത.
കൂട്ടായ്മ യുടെ കരുത്തും കരുതലും
പുതു ജീവിതത്തിന്റെ ഊഷ്മളത.
പ്രാർത്ഥനകൾക്ക്
ശക്തി കൂടി.
ആരാധനാലയങ്ങൾ
വിജനമായി.
ദൈവങ്ങൾ ഒറ്റക്കായി...
മനുഷ്യർ കേണു
ശാസ്ത്രം പറഞ്ഞു
മരുന്നില്ല.
മരണഭയം
പ്രാർത്ഥന ക്കു
ശക്തി പകർന്നു.
വലിയ കളികൾ
ഇനി
ചെറിയ കളികളായി...
പുറം തീറ്റ
നിന്നു.
കഞ്ഞിയും ചമ്മന്തിയും
തിരിച്ചു വന്നു.
നോൺ വെജ്
പ്യൂർ വെജ്ജായി.
വെടിപ്പും വൃത്തിയും
പുതുശീലമായി.
കുളിയും കൈകഴുകലൂം.
ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായി
പരസ്പരം
കൈകൾ കൂപ്പി
നമസ്ക്കാരം പറഞ്ഞ്
മനുഷ്യൻ
വിനയാന്വിതനായി.
കൂട്ടം കൂടാതെ
ഒറ്റക്കുനിൽക്കാൻ പഠിച്ചു..
നമ്മൾ അത്യാവശ്യം
എന്നുകരുതിയ പലതും.
വെറുതെ ആയിരുന്നു...
എന്നും തിരിച്ചറിഞ്ഞു..
അങ്ങിനെ
മനുഷ്യൻ
മനുഷ്യനായി....
എന്റെ കോറോണെ...
നീ ഗുരുവാണ്....
മനുഷ്യ രാശിയുടെ മഹാഗുരു...
അപർണ്ണ കമ്മത്ത്
6A ഗവ. യു പി എസ് പൂജപ്പുര തിരുവനന്തപുരം സൗത്ത് ഉപജില്ല തിരുവനന്തപുരം അക്ഷരവൃക്ഷം പദ്ധതി, 2020 കവിത