"ഏറാമല യു പി എസ്/ചരിത്രം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

ഒരു ലോവർ പ്രൈമറി വിദ്യാലയം എന്ന നിലയിൽ നിന്ന് ഹയർ എലിമെന്ററി വിദ്യാലയമാക്കി ഈ വിദ്യാലയത്തെ ഉയർത്തിക്കൊണ്ടു വന്ന പ്രവർത്തനത്തെ കുറിച്ച് ഏറാമലയിലെ മുതിർന്ന തലമുറക്കാർക്ക് പറയാൻ ധീരതയുടെയും സാഹസികതയുടെയും കൂട്ടായ്മയുടെയും ഒരു കഥയുണ്ട്. സ്‌കൂൾ അപഗ്രേഡ് ചെയ്ത് കൂട്ടാനുള്ള പ്രവർത്തനത്തിനും അത് നടപ്പിലാക്കാനുള്ള പ്രവർത്തനത്തിനും നേതൃത്വം വഹിച്ച ഈ വിദ്യാലയത്തിലെ അധ്യാപകനായിരുന്ന, പിന്നീട് വളരെക്കാലം പ്രധാന അധ്യാപക പദവി വഹിക്കുകയും 1981 ൽ റിട്ടയർ ചെയ്ത ശേഷം ഏറാമല പഞ്ചായത്ത് പ്രസിഡണ്ട് പദവി അലങ്കരിക്കുകയും സാമൂഹ്യ രാഷ്ട്രീയ രംഗത്ത് സജീവ സാന്നിധ്യ വുമായിരുന്ന ശ്രീ.വി.കെ.കുഞ്ഞികൃഷ്ണൻ നമ്പ്യാർ മാസ്റ്ററാണ് ഇതിലെ കഥാപുരുഷൻ. 1952ൽ 5 ക്ലാസുകളും 4 അധ്യാപകരുമായി സ്‌കൂൾ നടത്തികൊണ്ടിരുന്ന അവസരത്തിൽ അന്നത്തെ ജൂനിയർ ഡപ്യൂട്ടി ഇൻസ്‌പെക്ടർ ശ്രീ.കുഞ്ഞമ്പു പരിശോധനക്ക് വന്നപ്പോൾ കുട്ടികളുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഹയർ എലിമെന്ററി സ്‌കൂളിന് സാധ്യതകാണുകയും പിന്നീട് അനുവദിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു പക്ഷേ സ്‌കൂളിനാവശ്യമായ സ്ഥലം കിട്ടിയില്ല. ഈ സ്ഥലത്തോട് ചേർന്നസ്ഥലം മറ്റൊരാളുടെ കൈവശം ആയിരുന്നു. അപ്‌ഗ്രേഡീംഗ് അനുമതി ലഭിച്ചപ്പോൾ തൊട്ടുചേർന്ന സ്ഥലം വിട്ടുകിട്ടാൻ പലരു മുഖേനേ ധാരാളം ശ്രമങ്ങൾ നടത്തിയെങ്കിലും ആ ശ്രമങ്ങളൊക്കെ പരാജയപ്പെടുകയായിരുന്നു. ഇക്കാരണം കൊണ്ടുതന്നെ അപ്‌ഗ്രേഡിംഗ് അനുമതി നഷ്ടപ്പെടും എന്ന ഘട്ടം വന്നപ്പോൾ ശ്രീ.വി.കെ കുഞ്ഞികൃഷ്ണൻ മാസറ്ററുടെ നേതൃത്വത്തിൽ നാട്ടുകാർ സ്‌കൂളിനോട് ചേർന്ന സ്ഥലത്ത് ഒറ്റരാത്രികൊണ്ട് ഒരു കെട്ടിടം നിർമ്മിക്കുകയും നിലം നിരത്തി ചാണകം മെഴുക്കി ബോർഡും മേശയും, ബഞ്ചും എല്ലാം ഉള്ള രണ്ട് ക്ലസ് മുറികൾ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തു. തലേദിവസം വൈകുന്നേരം വരെ കുട്ടികൾ കളിച്ച് നടന്ന സ്ഥലത്ത് രാവിലെ ആളുകൾ കണ്ടത്ത് ഒരു പുതിയ കെട്ടിടമാണ്.  

വിദ്യാലയത്തിന്റെ പഴയ രേഖകൾ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ മലസ്സിലാകുന്ന ഒരു വസ്തുത എല്ലാം പ്രാദേശിക ക്ഷേത്രോൽസവങ്ങൽക്കും നാട്ടിപ്പണി(ഞാറ് നടൽ) കന്നി-മകരം മാസങ്ങളിലെ കൊയ്ത്ത് എന്നിവ നടക്കുന്ന അവസരങ്ങലിലും വിദ്യാലയത്തിന് അവധി നൽകിയിരുന്നു. വേനൽക്കാല അവധി അന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരണയുടെ റവന്യൂ സ്റ്റാമ്പ് ഒട്ടിച്ച് ആറുരൂപ ശമ്പളം വാങ്ങിയ പഴയ രേഖകൾ കണുമ്പോൾ അതൊരു രസകരമായ അനുഭവമാണ്. കഴിഞ്ഞ മുപ്പതു വർഷക്കാലം കൊണ്ട് സമീപപ്രദേശങ്ങളിലെല്ലാം പുതിയ വിദ്യാലയങ്ങൾ ഉയർന്ന് വന്നപ്പോൾ ഈ സ്‌കൂളിന്റെ ആശ്രിത പ്രദേശം രണ്ടു മൂന്നു ചതുരശ്രകിലോമീറ്ററായി ചുരുങ്ങി.മാത്രമല്ല അൺ എയിഡഡ് മേഖലയിലെ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റവും അധ്യാപകരുടെ നിലനിൽപ്പിന്റെ ഭാഗമായി സ്‌കൂളുകൾ തമ്മിൽ കുട്ടികൾക്കുവേണ്ടിയുള്ള മത്സരവും കൂടിയായപ്പോൾ കുട്ടികളുടെ എണ്ണത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ സമീപകാലത്ത് അല്പം പിന്നോട്ടടി ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.  

ഒരു വലിയ പ്രദേശത്തെ ഗ്രാമീണ ജനതക്ക് അക്ഷരത്തിന്റെയും, വിദ്യയുടെ, ലോകത്തേക്ക് പറക്കാൻ ചിറകുകൾ നൽകുകയും ഔദ്യോഗിക രംഗത്തും, സാമൂഹ്യരംഗത്തും എത്രയോ പ്രഗൽഭ മതികൾക്ക് ജന്മം നൽകുകയും ചെയ്ത ഈ 'മേക്കോത്ത്' സ്‌കൂളിന്റെ സമകാലീനപ്രവർത്തകർ ഈ വിദ്യാലയത്തിന്റെ ഇന്നലെകളിലെ പാരമ്പര്യവും പ്രൗഡിയും ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുവാനും കാത്തു സൂക്ഷിക്കാനും പ്രതിജ്ഞാ ബദ്ധരാണ്. സമൂഹം ഈ സ്ഥാപനത്തോടപ്പം എന്നും നിലകൊള്ളുമെന്ന് അഗ്രഹിക്കാം. അതിനു വേണ്ടി പ്രയത്‌നിക്കാം