"ഗവ.എച്ച്.എസ്.എസ് ഓമല്ലൂർ/അക്ഷരവൃക്ഷം/മൗനം വാചാലം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

 

               പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ആ വാർത്ത കേട്ടാണ് സിദ്ധു ഉണർന്നത്. ഒരു നിമിഷം.. ഭൂമിയിലേക്ക് താഴ്ന്ന് പോയിരുന്നെങ്കിൽ എന്നവൻ ആഗ്രഹിച്ചു. ഒന്നലറിക്കരയാൻ അവൻ വെമ്പി. താൻ നിധി പോലെ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന മാതാപിതാക്കളുടെ ചിത്രം നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് അവനുറക്കെ കരഞ്ഞു. ഇനി ഒരിക്കലും തിരികെ വരില്ലെന്ന് എന്നോട് എന്തേ പറഞ്ഞീലാ..??!!! ആ ചിത്രത്തെ നോക്കി നിറമിഴികളുമായി അവൻ നിന്നു. അവസാനമായി അവരെ ഒന്നു കാണാൻ പോലും ആ മഹാമാരി അവനെ അനുവദിച്ചില്ല. കേവലം വെള്ളത്തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ തുണിക്കെട്ടുകളായി അവർ മാറി. ആചാരങ്ങളോ അനുഷ്ഠാനങ്ങളോ ഇല്ലാതെ രണ്ടുപേർ കൂടി മണ്ണിൽ ലയിച്ചു ! മനുഷ്യൻ എത്ര നിസാരനെന്നു തെളിയിക്കാൻ ഈ സൂഷ്മജീവി തന്നെ ധാരാളം. വാർത്തകളിൽ അവർ നിറഞ്ഞപ്പോഴും അവന്റെയുള്ളിൽ അവർ തിരിച്ചു വരും എന്ന പ്രത്യാശയായിരുന്നു.  

       അതേ സമയം സിദ്ധുവിനെ എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാം എന്ന ചിന്തയിലായിരുന്നു ബാലു. ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ പണത്തോടും പ്രശസ്തിയോടുമുള്ള ആഗ്രഹം കൊണ്ടാണല്ലോ ഇന്നത്തെ മനുഷ്യർ ഓരോരുത്തർക്കും ഉപകാരങ്ങൾ ചെയ്യുന്നത് ! അത് നിലച്ചു. ഇനി എങ്ങനെ സിദ്ധുവിനെ ഒഴിവാക്കാം എന്നാലോചിച്ച് ഇരിക്കെയാണ് ഒരു പട്ടാള ഉദ്യോഗസ്ഥൻ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നത്. സിദ്ധുവിനെ ഏറ്റെടുക്കാൻ വന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹം. എല്ലാവരുമായി സംസാരിച്ച ശേഷം അദ്ദേഹം കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു. അവനു തീരെ താല്പര്യം ഇല്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ ബാലുവിന്റെ ആവേശം കണ്ടപ്പോൾ സിദ്ധുവിന് കാര്യം മനസ്സിലായി. തന്നെ ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണെന്ന സത്യം അവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. നിസ്സഹായതയോടെ അവൻ ഉദ്യോഗസ്ഥനെ നോക്കി. അവന്റെ കണ്ണിലെ അഗ്നിജ്വാല അദ്ദേഹം കണ്ടു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിന്നെ ഞാനെന്റെ മകനായി ആണ് കൊണ്ടു പോകുന്നത്. നീ എന്റെ പിൻഗാമിയാണ്. നിന്നിൽ ഞാൻ നല്ല ഭാവി കാണുന്നു. ഈ രാജ്യത്തിനു നിന്നെ ആവിശ്യമുണ്ട്.  

    ഞാൻ സിദ്ധാർത്ഥ്. ഡോ.ഹരിലാലിന്റെയും ഡോ.നിമിഷ.ഹരിലാലിന്റെയും മകൻ. എന്റെ മാതാപിതാക്കൾ എന്നെ വിട്ടുപോയതിൽ ഞാൻ ഏറെ ദുഃഖിതനാണ്. എന്റെ നാടിനു വേണ്ടിയാണ് അവർ  മരണപ്പെട്ടത്. അതിൽ ഞാൻ അഭിമാനിക്കുന്നു. സ്വന്തം സ്വാർത്ഥ താല്പര്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി മറ്റുള്ളവരെ മറക്കുമ്പോൾ ഓർക്കുക..ഈ രാജ്യത്ത് കുടുംബത്തെ മറന്ന്, ബന്ധുക്കളെ മറന്ന് വിളക്കേന്തിയ മാലാഖമാരും ( Doctors and Nurses ), കാവൽക്കാരും ( Army ) ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ ഈ രാജ്യം എന്നേ നശിക്കുമാരുന്നു. രാജ്യത്തേ സേവിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും മനുഷ്യൻ മനുഷ്യനെ സഹായിക്കുന്നത് കാണാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ...! എന്റെ മാതാപിതാക്കളെ പോലെ എനിക്കും രാജ്യത്തേ സേവിക്കണം. ചെയ്തു തന്ന ഉപകാരങ്ങൾക്ക് ഒരായിരം നന്ദി. ഞാൻ പോകുന്നു.. എന്റെ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക്...