ഒരു ചെറുവിത്തായ് ഞാൻ മണ്ണിനെ തൊട്ട നാൾ
ഒരു ചെറു നനവിനായ് ദാഹിച്ചു
ഒരിറ്റു ജലമെൻ കണ്ണിൽ തൊട്ടപ്പോൾ
ഒരു ചെറുനാമ്പു വിരിഞ്ഞു വന്നു
മെല്ലെ കണ്ണു തുറന്നൊന്നു നോക്കി ഞാൻ
എൻ അമ്മ മരമെന്നിൽ തണലേകുന്നു
കുഞ്ഞിക്കൂമ്പില മാറി എൻ മേനിയിൽ
പൂക്കളും കനികളും നിറഞ്ഞ നാളിൽ
കുട്ടിക്കൂട്ടങ്ങൾ ചുറ്റും കൂടിയെൻ
മാമ്പഴമെല്ലാം നുണഞ്ഞീടുന്നു
അതുവരെ കിട്ടാത്തൊരാഹ്ലാദത്തിൽ ഞാൻ
അമ്മയോടൊപ്പം തല കുലുക്കി
പൊള്ളുന്ന വേനലും കുളിരുന്ന വർഷവും
കോച്ചുന്ന ശൈത്യവും മാറി വന്നു
പെട്ടെന്നൊരു ദിനം നാട്ടാകെ ഞെട്ടിക്കും
മൂളലും കേൾപ്പിച്ചൊരാൾ വന്നു
മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന വാളുമായ് വന്നവൻ
അമ്മതൻ കൈകളെ വെട്ടി മാറ്റി
കൈകളും പോരാഞ്ഞാ ക്രൂരനാം മനുഷ്യൻ
അമ്മ തൻ ഉടലും വെട്ടി മാറ്റി
ഇനി വരും നാളിൽ ആ മിന്നിടും വാളിനാൽ
എന്നുടൽ രണ്ടാകും എന്നോർത്തപ്പോൾ
ഉള്ളിലുണ്ടായൊരാ വേദന മാറ്റി ഞാൻ
കുട്ടിക്കൂട്ടത്തെ ഓർത്തു നിന്നു
