എൻ മണിമുറ്റത്തിരുന്ന് ഞാൻ കാണുന്നു
സുന്ദരമായൊരു പരവതാനി
പുല്ലല്ല, ചില്ലല്ല നീരാണല്ലോ
തെളിനീരു പോലുളള സത്യമാണ്
കുണുങ്ങി കുണുങ്ങി നീ പോകയല്ലേ
സുന്ദരിയായൊരു പെരിയാറേ
വർഷങ്ങളായി ഞാൻ നിന്നിൽ അലിയുന്നു
വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ കൂടിടുന്നു
പന്ത് കളിക്കുവാനും നീന്തിടാനും പിന്നെ
മീൻ പിടിക്കാനും കക്ക വാരാനും
ഏറെ നേരം ഞാൻ ആ മണൽതീരത്ത്
ആകാശത്തോട് കഥകൾ ചൊല്ലും
ഇന്നിതാ നീ ആകെ മാറിയല്ലോ
നീയാകെ മലിനമായ് തീർന്നുവല്ലോ
ആരാണിതിനൊരു കാരണക്കാർ
ചൊല്ലുക നീ മടി കാട്ടിടാതെ!
