വറ്റി വരണ്ടൊരു ഭൂമിതൻ ഹൃത്തടം
അറ്റമില്ലാ മരുക്കാടായി മാറവേ
ഉച്ചയുറക്കം പിണങ്ങിയ തീപ്പകൽ
പിച്ചതെണ്ടാനെത്തു മുമ്മറ കാഴ്ചയിൽ
ലോകം മഹാ വ്യാധി, യുദ്ധഭീതിച്ചിതൽ,
ചോരമണക്കുന്ന പത്ര വൃത്താന്തങ്ങൾ !
അന്യന്റെ വാക്കുകൾ സംഗീതമാവാതെ യ നൃതയെന്ന
മതിൽ പടുക്കുന്നവർ !
കണ്ടു;മുറ്റത്തൊരു പാവം കിളിമകൾ
തൊണ്ട വരണ്ടൊരു നീർകണം
തേടുമ്പോൾ !
ആരു മാറ്റും അതിന്റെ ദാഹം? ഇനി
ആരു കാണും കിളിപ്പെണ്ണിന്റെ വേദന ?
പിഞ്ചുകാലുകൾ പിച്ചവെച്ചെത്തിയാ-
കയ്യിലുണ്ട് ചിരട്ടയിൽ
ദാഹനീർ !
തൊണ്ട വറ്റിയ പക്ഷിയാ
പൈതലാൽ ദാഹമാറ്റി
പ്പറന്നു പോയീടവേ '
ഉള്ളിലേതോ മഹാ കുറ്റബോധമെൻ കണ്ണുനീരിൽ
വിഷാദവർഷങ്ങളായ് !
ഇല്ല, വറ്റിവരണ്ടതില്ലിത്തിരി
ബാക്കിയുണ്ടീ ദയ, കാരുണ്യവർഷവും!
