ബാല്യമേ നിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞൊന്നു
നോക്കുമ്പോൾ ആവതില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും
അശയിൽ എൻമനം കൊതിക്കുന്നു
നിർമലമായി വിടർന്നൊരു കാലത്തിനായ്
പ്രണയം മൊട്ടിട്ട കൗമാരവീഥിതൻ
നൊമ്പരമെൻ മനതാരിൽ പൂത്തുനിൽപ്പു
അകലരുതേയെന്നോതിയ നിമിഷത്തിൽ
വേദനയെൻ നെഞ്ചത്താഴ്ത്തി നീ
മാഞ്ഞുപോയി....
സൗന്ദര്യത്തിൽ മുഖപടം മാറ്റി മനസിന്റെ
അടിത്തട്ടു പിളർന്നു വരുമീ ജീവിതമെന്ന
യാഥാർത്ഥ്യത്തെ കൺമുനയിൽ യൗവനമായി വന്നു
നിശബ്ദമായി മാറിയില്ല പാതകൾ മുന്നേറി നിങ്ങി.
രോമകുപങ്ങൾ ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞു പേശികൾ
മുറുകെപ്പിടിച്ചു
വാർധക്യമേ നീയെന്നിലേക്ക്
ഒാടിയണഞ്ഞുവല്ലോ
എനിക്ക് ഞാൻ മാത്രമായ്
എരിഞ്ഞങ്ങുമ്പോൾ
അകലെനിന്നൊരാൾ മാടിവിളിച്ചെന്നെ
സ്വസ്ഥമായി എല്ലാം മറന്ന് സ്വതന്ത്രമായ്
നീണ്ടൊരാനിദ്രയെൻ അരികത്തണഞ്ഞു
പിന്നട്ടവഴിതൻ ഒാർമകൾ മാഞ്ഞു മെല്ലെ
ഉണരാതെയുറങ്ങുന്നു ഞാൻ